Nachtelijke tranen verstoren mijn dag,
Vragen stelt men al niet meer,
De waarheid weet men diep vanbinnen,
Toch vinden loze woorden hun weg,

Buiten de muren hoor ik gelach,
Binnen de muur enkel een stem,
Die de vreselijke stilte rustig probeert te krijgen,
Niet beseffend dat dat niet gaat,

Iedereen weet wat het boekje zegt,
Iedereen weet hoe het werkelijk zit,
Toch geloven we enkel onze fantasie,

Want als de leugens verdwenen zijn,
Hoe moeten we dan leven,
Met wat we allang weten?

Hoe moeten we leven,
Met wat men de waarheid noemt?