Ze schreeuwen vals de pijnlijke klanken mee
Van de verdorde jeugd, gebroken in hun lijn,
Giftig bijt de vloeistof in mijn neus, maar
Zij drinken het leeg, ik ruik het enkel,

Ze gillen duwen elkaar heen en weer,
De maat zijn ze allang vergeten, enkel
Hun behoefte om te vergeten blijft volgen,
Zolang ze mij maar niet omverduwen,

Blijft het oké, dit stinkende hol, verdwenen
Is het gevoel dat ik had toen ik aankwam,
Ik wilde dit, maar het voelt niet goed,
Er is iets mis, misschien ben ik gek,

Maar de muziek is anders dan normaal,
De mensen drukker dan normaal, en
Leegte bespringt me als een kogel, nee,
Het is die eenzaamheid die ik voel,

Hoor ik dan nergens meer thuis?