W niebie podobno jest wszystko, czego się tylko zapragnie, można mieć na wyciągnięcie dłoni rzeczy, miejsca i doznania, o których na plugawym padole można było tylko pomarzyć.

Życie po śmierci istnieje, i to jakie!

Podobno...

W niebie podobno nie ma bólu ani chorób, ani różnic, każdy piękny, szczęśliwy, nasycony, z myślami nienasączonymi problemami, które nie dają spać, jak chmara będących wciąż w ruchu meszek.

Chcę tego. Chcę żyć!

A więc...

Patrzę w gwiazdy.

Krok do przodu.

Skaczę!

Zimna, otulająca toń rzeki, włosy na wietrze, niebo tak blisko.

Chwila...

Samobójca.

Jestem samobójcą.

Oddycham wodą.

Nie ma nieba.

To nadal jest życie.