Ale jak można tęsknić za trawą | dribble
Czasami przypominam sobie te noce, kiedy leżeliśmy na trawie, przytuleni do siebie i tak bajecznie szczęśliwi. Świecił nam papierowy księżyc, wspierany przez tysiące spadających gwiazd. Przypominam je sobie i tęsknię.
Do papierowego księżyca.
Do spadających gwiazd.
Może do ciebie.
Najbardziej do trawy, łaskoczącej bose stopy biało-czarnych postaci w czarno-białym świecie.
75619Z0!dqT
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top