Delilah heeft me haar kleding geleend, zodat we kunnen praten. We zitten nu op een paarse bank. Christian en Blake zijn nergens te bekennen. Delilah en ik zijn alleen en ik moet zeggen, dat dat wel een stuk beter is. Christian maakt me nerveus. Laat staan Blake. 'Begin bij het begin.' zegt Delilah terwijl ze een kop thee tegen haar lippen drukt. Dus vertel ik haar wat er allemaal gebeurd is. Het lijkt uren te kosten om te vertellen over mijn andere roedel, Seth, Jonathan en Christian. En ze stoort me niet eens, op een enkele keer na.
'Dus als ik het goed begrijp, dan zijn Christian en Jonathan allebei helemaal verzot op je en denk jij eerder aan hoe je van ze moet vluchten?' Ze proest nog net geen thee over de bank heen. Ik voel me er al onzeker over, maar het maakt het nog erger in een mensenlichaam. 'Wat denk jij dat ik moet doen?' Het voelt wel goed om er met iemand over te kunnen praten. Met Seth is het... anders. 'Kies een van de twee uit en laat de ander weten hoe je erover denkt. Je zei dat Jonathan je heeft gekust. En jij hem terug. Dus het lijkt me dat je je keuze als hebt gemaakt.'
Misschien wel. Waarschijnlijk wel. Ik heb Jonathan gekozen. Nu alleen nog Christian vertellen dat het nooit iets tussen ons zal worden. Heb er nu al zin in. 'Genoeg over mij.' Ze glimlacht en zet haar lege theekopje op tafel. 'Vroeger had je ook al liever dat andere de aandacht hadden. Maar goed, laat ik maar beginnen dan. Ik rende weg toen jij me dat vertelde, ook al wilde ik dat ik me had verstopt. Ik kwam Blake tegen.' Ze kijkt dromerig voor zich uit. 'Hij had iets, ook al was hij angstaanjagend. Ik wist niet wat, maar nu weet ik het wel. Blake wist wel wat ik was toen hij me zag. Hij had min of meer dezelfde reactie als Christian. Je weet wel. "Van mij. Van mij."' Ze lacht even. Haar oorbellen rinkelen mee. 'Hij nam me mee naar zijn hol. Jarenlang dacht ik dat ik de enige overlevende was, maar blijkbaar ben ik dat toch niet. Want je zit hier voor mijn neus. Ik ben zo blij dat je nog leeft.'
Ze geeft me een knuffel, maar mijn aandacht gaat naar iets anders uit. Ik voel een aanwezigheid. Ruik een geur. En hoor gegrom. Opeens valt alles op zijn plaats. Ik verstijf in de armen van Delilah. Mijn ogen schieten naar de deuropening. Waar twee jongens in staan. Ik maak Delilah van me los, maar mijn ogen blijven nog steeds op de twee jongens rusten.
Jonathan en Christian.