Als een of andere begrafenisstoet lopen we naar het hol van Blake, Huppeltutje en Delilah. Blake en Huppeltutje gaan voorop. We zeggen de hele weg niks tegen elkaar en denken waarschijnlijk allemaal aan hetzelfde, maar dan op een andere manier. Ik denk aan zijn grijns en mijn dode clan. Christian denkt waarschijnlijk aan het verraad en de onverschilligheid van zijn broer. Huppeltutje is een uitzondering en denkt vast aan haar gebroken nagels. En dan komen we bij Blake uit. Aan hem wil ik helemaal geen woorden of gedachten besteden, maar dat is lastig. Mijn familie maakte net zo goed een deel uit van mij als mijn hart van mijn lichaam.
We zijn er. bromt Blake.
Weet je zeker dat je naar binnen wilt, prinses?  vraagt Christian.
Wat denk je zelf? Ik doe toch nooit wat jullie willen, waarom zou ik dat nu dan wel doen?  probeer ik hem en mezelf gerust te stellen.
Het regent.  onderbreekt de stem van Huppeltutje onze gedachtes.
Ach hou toch je kop.  mompelt Blake terwijl ik zeg; Heb je soms ook nog een nagel gebroken? 
Ik ga dit aan mijn vader vertellen hoor.  snuift ze en ze stuift weg.
Doe dat vooral. Aldus Blake.
Dan zijn we het tenminste eens over een ding.  is mijn reactie.

Hij grinnikt. Onze voetstappen weerklinken in de ruimte van de grot. Hij is groot en grijzig. Precies zoals alle andere grotten. Waarom zou ik iets anders hebben verwacht?

Blake; Teleurgesteld? 

Christian; Kan je niet gewoon je mond houden? 

Ik; Hangen er niet eens gespietste mensen aan het plafond? 

Blake; Je hebt wel een erg macabere voorstelling van een tienerleven. 

Ik; Kan misschien komen doordat ik een macaber leven heb verkregen. Wiens schuld zou dat toch zijn? 

Christian; Wanneer gebeurde dat ook al weer?

Blake; Ik zei toch al dat ik mijn mate zocht. Ik was wanhopig.

Ik; En ik zocht hem wanhopig niet. Niet iedereen krijgt wat hij wilt. Ik heb er zelfs twee. Bovendien is het geen excuus. Je zou het pas weer goed maken door ze weer tot leven te brengen.

Christian; Als iemand het zou lukken, zou jij het zeker niet zijn.

Blake; Maar dat kan ik niet.

Ik; Dat betekent dat ik je nog steeds haat.

Christian; Zijn we er al?

Blake; Dan heb je pech.

We namen een vertakking naar links en daarna een naar rechts. Hier moet ze zijn.