En zoals voorspeld lijkt ook zijn wereld in duigen te vallen. Het spijt me meteen. Hoe kan ik zo harteloos zijn? Hoe kan ik zo zijn nadat mensen ook mijn wereld vernietigd hebben? Ik weet hoe het is om de wereld weg te zien brokkelen, waarom zou ik dat anderen ook aandoen? Sorry.  piep ik, maar ik weet dat het geen zin heeft. Zijn hart en het mijne liggen al in miljoenen stukjes op de grond. Wat spijt je?  gromt hij. Ik had het niet moeten vertellen.  zeg ik haastig terug. Alsof pijn niet genoeg is, brokkelt nu ook de schuld mijn lichaam af. Ik heb zoveel zin om te huilen. Om gewoon de controle te verliezen. Maar dat laatste kan ik niet, als ik mijn controle verlies zullen er gewonden vallen. En ik weet maar al te goed hoe het is om dierbaren te verliezen. Ik piep zachtjes voor me uit. Het valt me nu pas op dat Christian me niet meer tegen de grond pint. Maar nu heb ik geen reden meer om weg te rennen. Ik heb ook geen reden om me voor hem te verstoppen.
Er duikt een zwarte schaduw achter Christian's radeloze gestalte op. Ik sta op en grom naar hem. Christian draait zich met een ruk om. De wolvin staat weer naast de man die mijn leven heeft verwoest. Ik sta klaar om ze te bespringen. En toen ontmoetten we elkaar weer.  zegt de zwarte wolf. Het liefst zou ik hem nu bespringen, maar ik houd me in. Het is Christian's besluit. Wat doe je nog hier?  vraagt Christian aan zijn broer. Waarom ben je naar ons gekomen, na alles wat je haar aangedaan heb?  Zijn stem is verwrongen met een van de emoties die leven of dood kunnen bepalen. Woede. Ook de tegenovergestelde emotie daarvan kan voor een bloedbad zorgen. En die emotie bezit de moordenaar die voor ons staat. Onverschilligheid.
Dan heb je nog het tutje naast hem, ze ruikt naar angst. Maar of dat komt doordat ze bang voor ons is, of doordat ze bang is om een nagel te breken, dat weet ik niet. Ik herinner me een klein schattig broertje, waar is die gebleven Christian?  Ik ga naast Christian staan. Als er iets gebeurd, wil ik niet te laat komen. Die vertrok samen met jou. Weet je hoe het is om zo jong alpha te worden, Blake?  Blake's houding verandert. Ik weet alleen niet waar ik het thuis kan plaatsen. Ook leuk om te weten hoe het met jou gaat. En hoe gaat het met Jonathan?  We staan op het punt om elkaar te vermoorden en dan begint hij over de gezondheid van zijn broertjes? Christian's tanden knarsen.
Goed, maar straks gaat het een stuk minder goed met hem als ik hem vertel wat je haar hebt aangedaan. We staan op een aanstaand slachtveld. Er zijn twee partijen die ik alleen maar kan beschrijven als goed of slecht. De woorden zullen de oorlog bepalen. En die oorlog zal gevochten worden voor mij. Ze is zijn mate dus.  Blake bekijkt me met vernieuwde interesse. Ja, maar ook de mijne.