Het prikkelende zonlicht maakt me wakker. Ik knipper eerste een paar keer met mijn ogen, nog suf van het slapen. Dan wekt een stem me uit mijn half dromende toestand. 'Goedemorgen.' hoor ik een schorre stem zeggen. Ik kijk op, in de hoop een geest te zien, maar helaas is het iets veel ergers. 'Jij ook goedemorgen, Christian. Het verbaasd me dat Jonathan je heeft binnengelaten.' Woorden zijn mijn wapens. En als hij een oorlog begint, kan ik best terugvechten.
Zijn gezicht vertrekt zich even in een grimas. Hij is dus niet binnengelaten. Als ik Jonathan zou roepen, zouden we allemaal een probleem hebben. Ik zou schuld hebben, omdat iemand gestorven is door mijn geschreeuw. En een van de twee zou dood zijn. De andere zou zich schuldig moeten voelen. Maar of ze dat zullen doen...
'Heeft je moeder je nooit geleerd dat het niet netjes om meisjes te bespieden?' Hij grijnst naar me. De vlinders in mijn buik beginnen met fladderen. Momenteel zou ik liever spelden in mijn buik hebben. Dan kunnen ze gelijk die vlinders even neersteken. 'Heeft jouw moeder je nooit geleerd dat je geen onbekenden mensen mee naar huis moet nemen?' Touché. 'Wat verteld je dat ik mijn moeder ooit gekend heb?' Ik kijk hem aan tot hij zijn ogen afwend. Zijn mond vormt een O. 
'En anders heb ik wel heel erg veel moeders gehad.' Hij fronst. 'Wie is onze "gast"?' Hij kijkt me weer aan. Ik slik even moeizaam. 'Iemand van vroeger.' antwoord ik dan maar ontwijkend. 'Je liegt, Ca...' Hij wilde die naam weer uitspreken! Ze zouden inmiddels moeten begrijpen dat ik het niet meer wil horen. Het is verbonden aan slechte en nog slechtere herinneringen. 
Ik kijk hem woedend aan. 'Ik wil het niet horen,' sis ik. 'Ga mijn kamer uit.' Hij blijft gewoon zitten in die stoel. Nog even en dan ga ik echt een bloedbad veroorzaken. 'Ik ga niet weg.' Alsof ik dat nog niet doorhad. Het kost mij heel veel energie om niet om Jonathan te roepen. Mijn tanden knarsen. 'Waarom zou ik Jonathan er niet even bij roepen? Zal vast heel gezellig worden.' Hij kijkt me beledigd aan. 'Ik wil alleen maar weten wie hij is.' zegt hij en snuift dan verontwaardigd. 'Bovendien ben ik veel beter gezelschap.' Ik kijk hem nog woedender dan eerst aan. Het verbaasd me dat hij niet verpulvert onder mijn blik. 'Daar zijn de mededelingen over verdeeld.'
Ik heb haar gevonden!  schreeuwt Seth enthousiast. Waar heb je het over?  zend ik terug. Christian ziet mijn verwarde blik en vraagt iets, maar ik kan niet horen wat. Seth onderbreekt hem. Ze is hier! Mijn mate is hier!   Hoeveel problemen heeft de maangodin nog voor ons in petto? Ik duw Christian aan de kant en storm de trap af.