Uiteindelijk blijkt het niet eens nodig te zijn. Christian rent gewoon weg. Woedend, dat wel, maar het is denk ik beter zo. Jonathan rent de andere kant op en ik blijf alleen achter. Ik wil slapen. Wil niet ongelukkig zijn. Wil dat de broers elkaar niet tegenkomen onderweg. Misschien zullen ze elkaar dan weer verwonden. Deze keer zal een van de twee het misschien niet eens overleven. Ze weten nu mijn geschiedenis. Weten waarom ik geen naam meer heb. Weten waarom ik liever alleen ben. Maar begrijpen is iets anders dan weten.
Ik begin wat voor me uit te lopen. Probeer weg te komen bij de moordenaar van mijn familie. De beste familie die ik ooit heb meegemaakt. Wie zijn mijn ouders eigenlijk? Waren ze mates? Was een van hen een mens? Ik heb weleens gehoord dat het mogelijk is om met eens mens te maten, maar dat het bijna nooit voorkomt. Wat ben ik blij dat ik niet ook nog eens een mens als mate erbij heb. Zijn er wel meer wolven die twee mates hebben? Iedereen die ik heb gekend niet, maar ik ken immers niet de hele wereld.
Ik zie de bomen voorbij flitsen en voel het verdriet mijn lichaam overnemen. Ik merk niet dat de wind langs mijn vacht schuurt. Merk niet dat ik bijna struikel. Wat ik wel merk is dat ik plotseling stop. Ik sta bijna op iemands territorium. Ik voel even de neiging om over de lijn heen te stappen. Het op te geven. Ik ben hier zo klaar mee. Met dit leven. Met dit verdriet. Met gevoelens. Ik wil gewoon even rust. Maar ik doe het niet. Ik heb nog mensen om voor te leven. Wat zullen ze doen met Seth als ik er niet meer ben? Wat zullen Jonathan en Christian doen als ik er niet meer ben? Zullen ze net zo wanhopig worden als Blake? Hoe zal Delilah reageren als ze nooit meer iets meer van me te horen krijgt? Net nu we elkaar weer hebben gevonden.
Ik hoor wat gegrom en draai me met een ruk om. Een wolf staat op de rand van het territorium. Ik sta nog op Christian's gebied, maar de wolf staat op zijn gebied. Ik kijk diep in zijn ogen. Als ik me laat kennen, zal hij misschien wel aanvallen. Zwakke wolven zijn eerder de klos. Ik laat mijn ogen inschattend over het lichaam van de wolf gaan. Mannelijk. Alleen. Zwart. Oranje ogen. De adem stokt in mijn keel als ik de stem in mijn hoofd hoor. Catherine. 

~

Cliffhanger. Rarara, wie is het? ;-)