'Jullie zullen moeten vertrekken.' zegt een stem plotseling achter ons. Ik draai me met een ruk om en zie een onbekende wolf staan in zijn mensvorm. Het ziet er in mijn ogen nog steeds onnatuurlijk uit, maar ik begin er langzaam aan te wennen. 'De alpha wilt dat jullie vertrekken.' zegt hij met een stem die geen emoties bevat. Ik kijk hem zowel verbaasd aan als verafschuwd. Is de bèta van Blake een robot soms. Hij ruikt namelijk wel erg naar bèta. En helaas ook naar mens met een klein beetje wolf. Ik draai me nog half verdoofd om naar Delilah. Ik ben niet van plan om me de woede van Blake op de hals te halen. De volgende keer ging dat ook niet helemaal goed.
'Je mag altijd naar ons toekomen, toch Christian?' Ik kijk hem aan terwijl ik met mijn lichaam naar Delilah gedraaid sta. Hij knikt naar me alsof hij zich niet bewust is van mijn vraag. Hij zou op dat moment vast en zeker ook "Ja" hebben geantwoord als ik hem had gevraagd of hij van arsenicum hield. Ik kijk weer naar Delilah die treurig naar me glimlacht. Ik loop naar haar toe en trek haar in een omhelzing waar Jonathan en Christian vast jaloers op zijn. Ze zijn overal jaloers op. Jonathan heeft tenminste nog het fatsoen om dat te verbergen.
'We zijn klaar om te vertrekken.' gromt Christian naar de bèta. Die wordt bleek. 'J-jullie ruiken naar B-de alpha.' Blake vertelt zijn bèta niet eens dat er familiebezoek is. Al moet ik zeggen dat het tegenwoordig wel te vergelijken is met verre familie, zelfs al zijn ze broers. Onbewust vraag ik me af hoe Amy het overleefd zou hebben met drie broers. Ze herinnert zich vast bijna of helemaal niets over Blake.
'Ja en wat dan nog?' gromt Christian geïrriteerd. Zijn tanden lijken langer dan normale mensentanden. Hij staat op het punt om te veranderen in een wolf. 'We zullen gaan.' zeg ik voordat iemand ook maar iets kan antwoorden. Ik sleep Christian van de bank af. Hij kijkt nog even naar zijn broer, die hatelijk terugkrijgt. O heilige maangodin, wat heeft u nu weer gedaan? Heb ik soms wat fout gedaan?
Als we weer in de buitenlucht staan, regent het. Ik verander zonder moeite in een wolf en laat de gescheurde kleding van me af glijden. Delilah heeft maar pech met haar kleding. Ik en vooral Christian moeten hier weg. Hij moet zeker niet meer dan dit geïrriteerd raken. Anders zullen er gewonden of zelfs doden vallen. Jonathan líjkt nergens last van te hebben, maar inmiddels ken ik hem goed genoeg om te weten dat het niet zo is. Hij werpt zo nu een doen een paar blikken op Christian. Beide besteden ze weinig aandacht aan mij, maar meer aan elkaar.
Heilige maangodin, hoe krijg ik ze in hun gebied zonder dat er doden vallen?