"SORRY na, please."

Cifi rolled her eyes. Hinayaan na lang itong paulit-ulit namag-sorry kasehodang mapaos pa ito. She exhaled and sat back. Binalingan niya ang nagtatayugang mga building na tanawmulasakaniyang condo.

Dominic was supposed to fly back to Manila last night fortheir mini reunion dinner with her college friends, but her arseof abest friend decided to ditch her last minute. Dominic stood her up—he was supposed to be her date! Nagmukha tuloy siyangtangakahihintay rito at kasasabi sa mga kasamang may tinatapos langito. She even stayed late dahil umaasa siyang darating pa rinito. Naabutan na nga siya ng pagsasara ng restaurant.

Cifi groaned, then placed her knuckles under her chin. "Pinagtatawanan na siguro ako ng mga 'yon dahil hindi kasumipot."

Dominic chuckled on the other line. "They're not your real friends then. Bummy, for once stop worrying about pleasingothersso much. Besides, kilala naman nila ako, 'di ba? Sana sinabi monalang na busy ako dahil wala ako sa Manila."

"But you promised." She pouted even if he really couldn't seeher. "You should've notified me. Ilang buwan kitang kinulit-kulitdito, Dominic."

Bumuga ito ng hangin. At the back of her mind, she couldpicture him combing through his hair with his fingers while pacingback and forth. Ganoon kasi ito kapag napu-frustrate. Alamniyangnaiinis din ito sa sarili sa tuwing nadi-disappoint siya rito.

"I know and again, I'm sorry," he muttered, sounding sincereas ever. "Hindi ko rin talaga kontrolado ang kuryente rito sa PuertoGalera. It poured hard last night, too, kaya pinigilan din talagaakong pilot ko lumipad."

"You have generators there," aniya.

"Bummy, please," pakiusap nito, "pikong-pikon na rinakosakuryente rito. Napakaraming guests ang naabala becauseourgenerators ran out of fuel, and the staffs didn't even informmethatit was already running low when I arrived here last week." Heletout a heavy sigh. "Electricity came back just this morningkayangayon lang din kita natawagan. Baka rin next week naakomakabalik diyan since may mga in-order akong bagong industrial generators and solar panels. Sobrang walang kuwenta ng electriccompany rito."

Napalabi si Cifi. Natunaw ang inis na nararamdamanniyaatnapalitan ng awa para sa binata. Although his island resort wasbooming and consistently coming up through the ranks as oneofthe most visited islands in the midwest despite being high-end, overhauling the whole place had been Dominic's main concern.

Both of them had seen it coming. Mindoro was infamousfortheir consistent power outage which, most of the time, couldlastfor one whole day, 'tapos ay araw-araw pa. Developed namannaang isla nang maipasa ang ownership niyon kay Dominic whenhisfather died five years ago, iyon nga lang, mali nito, dahil ngawalaitong kainte-interes doon, pinabayaan nito iyon nanghalosdalawang taon. The island had so much potential. Sayangkunghindi gaanong mabibigyan pansin. So when Cifi finally talkedhiminto it, he had the whole island closed for two years, haditrenovated, and then just last year, he relaunched it. He retainedthename Isla Fortejo to still honor his late father.

Hindi pa rin naman masasabi ng dalaga na fully investednasi Dominic sa isla. Hindi pa rin kasi ito maka-commit na manirahandoon dahil ang mga Mendoza ay sa Manila nakabase, plus, heowned a condo—which was right next to hers—in BGC. Mayroonpaitong townhouse sa Tagaytay na inuuwian din nito paminsan-minsan. He wasn't just ready for the island life just yet. But it was

safe to say that he's putting an honest effort to make Isla Fortejoperfect for those who seek sanctuary.

"I'll make it up to you, bummy," rinig niyang sabi nitokapagkuwan. "Kapag dumating na ang bagong set ng generatorsand napakabit ko na ang solar panels, bring your college friendshere. Sagot ko na ang one week nilang bakasyon dito sa isla, hmm?All-expenses-paid."

Inilipat niya ang cellphone sa kabilang tainga. "I'll thinkabout it. Hindi pa ako nakaka-get over sa kahihiyan ko kagabi, butit's fine. Lilipas din 'to."

"Sorry na nga, e. Patawarin mo na ako."

"Oo na nga, 'di ba? Sige na, I have to go." She shiftedinherseat and extended her other hand towards her vanity table. Herfingers fumbled on her jewelry pad, then intricately pickedpiecesthat she thought would match her teal sundress. Papatunganniyanaman iyon ng puting coat maya-maya.

"Alam kong nagtatampo ka pa. Why don't you come here?Miss ko na rin sopas mo. Now I can truly say na walang-wala'yongluto ng mga chef ko rito sa luto mo," ungot nito imbes na putulinnaagad ang tawag.

Natawa siya. Palagi kasi nito iyong sinasabi. "You're suchanegghead. Ginawa mo namang magkapitbahay ang ManilaatPuerto."

Naulinigan niya ang pag-i-stretch nito. "The sky is gettingclearer. Kung magtutuloy-tuloy, ipasusundo na kita mamayanghapon."

Pinasadahan niya ng tingin ang sariling repleksyonsasalamin. The dress was able to work well with her quite plumpfigure. Naitago ang mga dapat itago. "Marami akong kailanganggawin. Kung nami-miss mo ang luto ko, ikaw ang pumunta rito."

His laughter reverberated in Cifi's ears. Saglit pa silangnag-usap ni Dominic bago ito nagpaalam. May ngiti sa mga labi naibinaba't tinitigan ng dalaga ang screen ng kaniyang phone.

Wallpaper niya ang picture nilang dalawa ni Dominic noonghighschool sila. Natawa siya sa kaputlaan ng mukha niya roon. Kuhakasi iyon sa ospital, na-dengue siya't na-confine nang isang linggo. Ang pasaway na Dominic naman, um-absent din nang isanglinggopara mabantayan siya, pero nakasuot ito ng uniporme dahil angalam ng mga magulang nito'y pumapasok ito. That photowasspecial to Cifi because it was when she realized that she's inlovewith Dominic.

Yes, she's in love with her best friend. At matagal-tagal nasiyang umaasa na makikita siya ng binata ng higit pa roon. Iyonnga lang, hirap na hirap siyang isakatuparan ang misyong iyon.

"I don't know kung super engrossed ka lang sa conversationn'yo ni Dominic o talagang nakalimutan mong nandito ako."

Halos mapatalon si Cifi sa gulat nang marinig ang bosesni Mauve, her friend slash secretary. Nakaupo ito sa dilawna loveseat, pero ang mga paa nito'y kumportableng nakasampay saisangarmrest. Mayroon ding nakapatong na laptop sa kandungannito.

Sapo-sapo ang dibdib na pinaningkitan ito ni Cifi ngmgamata. She totally forgot that Mauve was there. "You almost gaveme a heart attack!"

Iiling-iling na umayos ito ng upo. "Hello, kanina pa kayaakonandito. Para ka lang talagang nagkakaroon ng sariling mundokapag kinakausap si Dominic." She hissed. "Let me guess, pinasusunod ka na naman niya roon, 'no?"

"Well . . ." Cifi scoffed and grabbed her bag. Hinanapniya

roon ang susi ng kaniyang sasakyan. "I told himI can't though."

"Which, to you, means the exact opposite thing. Ikaw, matitiis si Dominic? Hah!" pang-aasar pa ni Mauve. "Don't worry, while talking to your loverboy, I already cleared your schedules."Isinara nito ang laptop. "I've been working with you long enoughtonot know the drill." She gave herself a pat on the shoulder. "I know, I'm the best. Hindi ka na makakahanap ng kasing-efficient ko."

Cifi laughed. Apart from her sister Oceana, Mauve was theonly person she could trust with her feelings for Dominic. Matagal

na siyang inuudyukan nitong umamin sa lalaki, but Cifi kneweveryfibre of Dominic's being. They literally grew up together becausetheir families were neighbors. She knew that he would outrightreject her. He avoided feelings as if it was some life-threateningdisease.

Kung mayroon lang talagang iba pang paraan para makitasiya ni Dominic nang higit pa sa kaibigan nang hindi niya inaaminang nararamdaman . . .

Hanggang kailan kaya niya ito hihintayin?

"Pacifica to Earth, hello?" Pumitik-pitik si Mauve sa ere.

Cifi shook her head. "Sorry, I zoned out a bit. First, thankyoufor adjusting my sched. Second"—she raised her index finger—"he'snot my loverboy. Huwag mo 'yang iparirinig sa iba. I'mbeggingyou, Mauve."

Pinilantik nito ang mga daliri. "Alam mo ang ipinagtatakakod'yan sa best friend mo? Sobrang obvious nang head over heelsinlove ka sa kaniya, pero sobrang manhid. Hindi kaya pinaglihi siyang nanay niya sa bato?"

"Maybe?" Laughing, Cifi motioned her hand, signalingat

Mauve to fix her things because they're about to leave. "Perosiguronasanay lang kami na ganito kami sa isa't isa. I don't thinkit evercrossed his mind that I could fall for him. Nasabi ko pa mandinsakaniya noong college kami na hindi ko siya type."

Nahuli kasi siya nitong nag-iipit ng picture nito sa isanglibroniya noon. Biniro pa siya ni Dominic, tinanong nito kung maygustosiya rito. Hanggang ngayon ay natatawa pa rin siya sa isinagot niyasa lalaki. Every line was etched to her brain like a core memory. "Asa ka naman, 'no. Hindi kita type. Nawawala ko lang'yongbookmark ko kaya 'tong pakalat-kalat mo munang picture ginamitko." Pagkatapos ay tinalikuran na niya ito.

Hanggang ngayon ay na kay Cifi pa rin ang picture naiyon. Hindi naman talaga iyon nakalabas, kinuha niya iyon sa photoalbum ni Tita Juliet mismo. Gusto niya sanang isipin nabaka

tumatak din sa isip ni Dominic iyong sinabi niya, but withhispersonality? It wouldn't even matter for sure.

"Let's go," untag sa kaniya ni Mauve sabay sukbit ngitimnitong backpack.

Mauve was never the uptight and very corporate typeofsecretary that most people see in the movies. Although Mauvecoulddefinitely nail the role, her go-to getup would always be a pairofsoft jeans, comfortable shirts, and airy rubber shoes. Gustorawkasi nito na i-draw ang buong atensyon ng mga tao sa buhoknitona palaging nakaayos.

"Wait, may kukunin lang ako sa condo ni Dominic." Lumipatsiya sa katabing unit. Dahil parehas naman sila ng binata namaysusi ng dalawang condo, nakakapaglabas-pasok sila sa bahayngbawat isa kahit kailan nila gusto.

Sumunod si Mauve sa loob at bumuntot kay Cifi. Kabisadonang dalaga ang bawat sulok ng condo ni Dominic na kahit nakapikitsiya'y alam niya kung nasaan ang mga bagay-bagay. Cifi tookhisduffel bag from his closet and filled it with clothes that she thoughthe would need. Pumunta rin siya sa kusina at naghanap ngmaari rin niyang dalhin dito.

Her gaze lingered on his medicine box. "May mga gamot kayasiya ro'n?"

Pumangalumbaba si Mauve sa bar counter. "Ano ka batalagani Dominic? Best friend o Yaya? You're always at his beck andcall."

Dinampot niya ang isang banig ng paracetamol. Hindi hinihiwalay ang tingin doon na sinagot niya ang huli. "Well, he'satmine."

"Not all the time. Remember last night?" pagpapaalalani Mauve sa pang-i-indian sa kaniya ni Dominic.

"His reasons are valid, why not forgive him?"

But what Mauve said next made Cifi stop dead in her tracksand recalibrate herself.

"I'm sure you know Dominic more than I do, Cifi. Peroitolang, ha? From my perspective lang naman. Baka kaya hindi momapatino-tino si Dominic kasi kampante na siya na nandiyanka. Natatama mo mga baluktot niyang desisyon sa buhay, naalagaanmo siya, napagsisilbihan—sa madaling sabi, nakukuha niya saiyoang benefits ng girlfriend at asawa nang hindi nakikipag-commit. It's like you're enough, but still not quite . . . kasi andiyanparinkayo, e. Nandiyan ka pa rin sa best friend stage at naghahanapparin siya ng iba."

Something sharp pricked her chest. "In short never akongmagiging enough para sa kaniya?"

"Your words not mine."

Natahimik siya.

Nang akala niya'y tapos na si Mauve, muli itong nagsalita. "Alam mo kung saan ka rin mali? I mean, I could also be wrongabout this. Hindi naman ako love guru . . . but the way I seeit, there's nothing left for him to wonder and think about becauseyoualways make yourself available for him. Baka sa kahihintaymosalalaking 'yan na gumawa ng move na alam mo sa sarili monghindi naman mangyayari, maging old maid ka nang tuluyan."

x x x

Buong biyahe ni Cifi, paulit-ulit na nagpe-play sa utak niya angmgasinabi ni Mauve. She got a point, at sa tinagal-tagal nilangmagkaibigan ni Dominic, hindi pumasok ang posibilidad na iyonsaisip niya.

Masyado na nga ba talaga itong naging kampante? Ayawniyang maging best friend lang nito habambuhay.

Humugot ang dalaga ng isang malalimna buntonghininga. Pilit niyang winaksi muna iyon sa kaniyang isip at saka nilibot angtingin sa sinasakyang yate. Dominic's late father made all his hotelsand resorts exclusive for the elites kaya mayroon itong sarilingportat mga yate na maghahatid sa mga guest nito. Helicopter namanpara sa mga Fortejo at VIPs.

Cifi lifted the curtain beside her and cast a wary lookat thesky through the glass window. White wispy clouds filled thepaleblue horizon. Mukhang wala namang pagbabadya ng ulan. Shesquinted against the sun's glare on the water. Payapa rin angdagat. Sana ay magtuloy-tuloy para hindi rin siya mamroblemasapagbalik niya.

Thirty minutes later, the port came into view. The resort wasfacing the other side of Isla Fortejo which was being cloakedbythree connecting mountains. Sa tuktok ng gitnang bundok, makikitaang two-storey skypod ni Dominic.

As soon as the yacht docked, all the passengers excitedlyjumped out to inhale the salty brine of the ocean clinging to theair. The beige sand beneath her feet sparkled in the sun.

"Ma'am Cifi!"

Ngumiti siya nang makita si Tatay Hill. Isa ito sa mgadriverna naghahatid sa mga guest papuntang resort. Mula kasi sa port aymahaba-haba pa ang lalakarin, although kaya naman sana, kasokapag ganito rin katirik ang sikat ng araw, di bale na lang.

"Magandang araw po, Tatay Hill," magiliw niyang bati rito.

"'Buti't umayos-ayos ang panahon ngayon. Noongmganakaraang araw, paulan-ulan at ang lakas din ng alon. Delikadongbumiyahe." Tinulungan siya nitong magbitbit ng mga gamit niyakahit dalawang bag lang naman iyon.

"Sabi nga po ni Dominic," aniya sabay sakay ng golf car. Hindi naman niya kailangang sumabay sa naunang mga vandahil hindi naman resort ang deretso niya. Wala rin siyang balakmag trek paakyat sa bahay ng binata. "Hindi n'yo naman po nabanggitsa kaniya na darating ako ngayong araw, 'no?"

"Hindi po. Sabi n'yo po surprise, e."

Kapwa sila natawa. Mahigit fifteen minutes dinitongnagmaneho bago nila narating ang skypod. Pinasalamatanniyaitoat inabutan ng limang daan. Tumanggi ito, but she insisted.

Using the key that Dominic had given her the moment hisskypod was built, Cifi sauntered inside. "Dom?"

Wala siyang narinig na sagot. Pinakinggan niya nangmaigi ang paligid. Maingay rin kasi ang lagaslas ng manmade falls nasaloob pa nito mismo pinalagay. Kumunot ang kaniyang noonangparang may nauulinigan siyang boses sa itaas. Iyon nga lang. . . parang babae ang may-ari niyon.

Kumabog ang dibdib ni Cifi. Heto na naman po tayo.

Pulse raging fast, Cifi dumped the bags by the stairs anddidher best to sneak up to the second floor. Ngunit habang papalapitsiya sa nakabukang pinto ng kuwarto ni Dominic, lalo siyangnanlulumo.

Isang umuungol na babae ang naririnig niya roon. At siguradosiyang si Dominic ang kasama nito dahil narinig din niya angbosesng binata.