Pov. Wooyoung

Po tym jak Yeosang, wszedł szybko do autokaru, Seonghwa nas zobaczył. Uśmiechnął, się machając w naszą stronę, mina mu trochę zżędła nie widząc jednego chłopaka. Prychnąłem na jego zachowanie po czym odsunąłem się od Sana.

- Idę do Yeosanga, bo jeśli Hwa tutaj przyjdzie to nie obiecuję, że nic mu się nie stanie - warknąłem.

Reszta jedynie przytaknęła, a San poklepał mnie po ramieniu, delikatnie z rumieńcami uśmiechając się.

Byłem na niego wściekły. Mówi, że lubi Yeosanga, a tak naprawdę rozmawia i wygląda na zakochanego w swojej byłej dziewczynie. W tamtym momencie na prawdę miałem chęć mu przywalić i nie przejmować się, że jest on moim przyjacielem. Co jak co ale ta mała urocza istotka nie zasługuje na tyle cierpienia. Wiem, że sam go zraniłem, ale naprawiłem to i teraz będę go chronić. Muszę mu wynagrodzić te całe cierpienie.

Usiadłem wygodniej na siedzeniu, spoglądając na śpiącego przyjaciela. Swego czasu myślałem, że moglibyśmy tworzyć naprawdę świetną parę i żałowałem, że go tak zostawiłem bo bałem się być gejem. Ale później poznałem Sana i zakochałem się w nim. Znowu zacząłem Yeosanga uważać za przyjaciela, a nawet brata, ale nie darzyłem go już żadnym głębszym uczuciem.

Odgarnąłem z jego czoła włosy, po czym oparłem się o oparcie. Zamknąłem oczy, zastanawiając się co robić. Miało być dobrze, mieliśmy się bawić, cieszyć swoim towarzystwem – a tak naprawdę wszystko od samego początku się wali.

Zerknąłem do tyłu, widząc Sana siedzącego z Yunho – oboje wydawali się zagubieni, pochłonięci swoimi myślami. Następne były dziewczyny – one chyba jako jedyne były uradowane i podekscytowane. Prawię, że naprzeciwko nas siedzieli Jongho i Hongjoong – widać było, że ostatni czas zbliżył ich do siebie, co bardzo nas ucieszyło, baliśmy się, że Jongho nas nie polubi, że nie złapiemy wspólnego języka – jednak nie miałem, czego się obawiać. Zacząłem szukać wzrokiem Mingiego, który jak się okazuje siedział na przeciwko minionka, czyli za nami – przepraszając swojego ( przyszłego ) faceta. Rozglądanie przerwało mi szturchnięcie w ramię.

Przede mną stał zdezorientowany Seonghwa. Spojrzał się na Yeosanga, marszcząc brwi. Widziałem, że nie podobało mu się to co widzi przed sobą.

Teraz jesteś zazdrosny, tak? A wcześniej jak gdyby nigdy nic obciskiwałeś się z tamtą lafiryndą, dupku - pomyślałem wściekły.

- Co ty tutaj robisz? - powiedziałem ściszonym głosem, dając mu znać, że osoba obok śpi.

- Przyszedłem poszukać Yeo, bo nie widziałem go z wami, więc się martwiłem - odpowiedział, krzyżując ręce

- Jak widzisz wszystko jest w porządku - prychnąłem.

- Woo o co ci chodzi? - zmarszczył brwi.

Chciałem już mu odpowiedzieć i zwyzywać go, ale przerwało mi przyjście tej szmaty. Od razu uwięziła się na ramieniu chłopaka, całując go w policzek. Przewróciłem oczami, zaciskając pięść, by mu przywalić.

- Seonghwa,Oppa gdzie byłeś - zaćwierkotała.

- Mina, mówiłem ci, że idę do przyjaciół - westchnął, odsuwając ją od siebie.

- Ohh - spojrzała się na mnie, po czym wyciągnęła dłoń - Hej, przystojniaku, jestem Mina

- Ta, cześć, Wooyoung - odpowiedziałem od niechcenia, ściskając jej obrzydliwą dłoń.

- A ten obok to? - do pytała.

- Yeosang, nasz przyjaciel - odpowiedział Seonghwa, patrząc się na nią z uśmiechem

Słysząc to myślałem, że zaraz mu przyjebie. Poczułem jak Yeosang ściska moje ramię. Spojrzałem się na niego i usłyszałem cichy szloch.

Kurwa. On całą naszą rozmowę słyszy. Niech ją cię Seonghwa tylko dorwę w swoje ręce, a obiecuję ci, że zabije cię - pomyślałem, już doszczętnie podenerwowany.

- Powinniście już iść. Fajnie, że ciebie mogłem poznać, Mina. Ale teraz iście już - powiedziałem przez zaciśnięte zęby.

- Ale--

- Seonghwa idź puki jeszcze jestem miły - przerwałem mu, zabijając go wzrokiem.

Chłopak jedynie westchnął, złapał ją za rękę i poszedł do przodu, po czym usiedli obok siebie, śmiejąc się.

Spojrzałem się na przyjaciela, leciutko unosząc jego podbródek.

- Yeosang, wszystko w porządku? Trzymasz się? - spytałem się zmartwiony, wycierając z jego policzka łzę

- J-ja jestem dla niego t-tylko p-przyjacielem. B-byłem taki g-głupi - zaczął szlochać, przytulając się do mnie.

- Co zamierzasz teraz zrobić? Będziesz walczyć? - spytałem go po chwili ciszy.

- Na razie nie chcę być blisko niego, bo wiem, że będę płakać, a nie chcę by się dowiedział o moich uczuciach. Ale nie wiem czy będę walczyć o niego - powiedział już spokojnie.

Zrobiło mi się go strasznie szkoda. Przecież on nie zasłużył na takie traktowanie, nie zasłużył na tyle cierpienia. Dobrze wiem, że podda się i będzie tylko się temu wszystkiemu przyglądał i niszczył się wewnętrznie. Chciałbym zapobiec temu, ale nie wiem co robić.

Do końca drogi ani ja ani Yeosang nie zamieniliśmy słowa z Seonghwą. Było parę postojów, by załatwić potrzeby i by zjeść, czy rozprostować nogi. Przez cały czas Yeo trzymał się mnie kurczowo byle, żeby nie spotkać swoją miłość. Często z nami chodził San, który chyba przekonał się do mnie, a przynajmniej rozmawiał, ze mną normalnie i nawet czasem się uśmiechał.

Po około 6 godzinach dojechaliśmy do hotelu. Jeden z wychowawców przydzielił, każdej grupie po jednego głównego zarządcę z drugich klas. Dzięki temu, że Yunho i Mingi byli w drużynie sportowej, a Yoona nie należała do samorządu, pozostali w naszej grupie. Przydzielony do nas został Seonghwa, który aktualnie prowadził nas do właściwego piętra. Okazało się, że nasza grupa jest sama na 6 piętrze czyli najwyższej. Jednak jedynym minusem było dodanie nam tej suki - Miny, która uśmiechała się niewinnie do wszystkich chłopaków, oprócz Yeosanga i mnie.

- Chciałbym wam przedstawić moją byłą, a za razem dawną przyjaciółkę Minę. Przyjmijcie ją ciepło - powiedział Seonghwa, gdy staliśmy w holu.

- Hej miło mi was poznać. Wiele o was słyszałam - dodała "słodko uśmiechając się".

- Szkoda, że my o tobie nic nie wiemy - odpowiedział poirytowany San.

Nastała niezręczna cisza. Mina tuliła się do Hwy, San chciał ją gołymi rękami udusić – tak jak cała reszta – a Sangie tylko ściskał moją rękę. Spojrzałem się na niego, uśmiechając się pocieszająco.

- Okey więc przedstawię wam rozkład pokoi - odparł po chwili najstarszy, wyjmując klucze. - Więc, zacznijmy od dziewczyn. Mia i Yoona, wy będziecie razem w pokoju, pasuje? - przytakneły odbierając klucz. - Następny jest Jongho i Yunho bo ktoś musi ciebie pilnować, a dobrze wiemy, że boisz się najmłodszego, więc nie zrobisz głupstwa - zaśmieliśmy się, po czym Jongho odebrał klucz i poklepał po plecach starszego. - Mina, ty niestety, ale masz pokój piętro niższej - dodał uśmiechając się przepraszając.

- A nie mogę mieć z tobą, Oppa? - spytała się smutno

- Wybacz, ale nie mogą być mieszane pary - odpowiedział kpiąco Hongjoong.

Dziewczyna tylko prychnęła, znów wieszając się na Seonghwe.

- Wracając. Kolejny jest Hongjoong i Mingi, wy będziecie razem, bo danie Mingiego i Yunho do jednego pokoju to jak danie się na śmierć - przytaknęliśmy, po czym Mingi wziął klucz i objął Hongjoonga. - No i San i Wooyoung wy będziecie w jednym pokoju, a Yeosang będzie ze mną.

Mój wzrok spotkał się z Sana. To była moja szansa na zbliżenie się do niego, ale wiedziałem, że nie mogę zostawić Yeo samego. San jakby czytając mi w myślach kiwnął mi głową na zgodę. Uśmiechnąłem się z wdzięcznością, po czym przeniosłem spojrzenie na Hyunga.

- Ja chciałbym mieć pokój z, Sangie. - powiedziałem bez ogródek

- C-co?? Już wszystko ustaliliśmy, nie możesz tego o tak zmienić - odpowiedział przez zaciśnięte zęby, Seonghwa.

- J-ja też chcę być w pokoju z Woo - dodał niespodziewanie Yeosang, który przez cały nasz pobyć w hotelu nie powiedział ani słowa.

- A-ale jesteś pewny? - spytał się z niedowierzaniem Seonghwa. Yeosang tylko kiwnął głową, nie patrząc na niego. - Zgoda, skoro tak chcesz. Proszę to wasz klucz - dodał już smutno.

Podszedłem do niego i zabrałem mu przedmiot. Po czym chwyciłem za rękę Yeosanga, splatając nasze palce.

- Seonghwa~~ pomożesz mi znaleźć pokój i rozpakować się? - spytała się przesłodzonym głosem Mina.

Seonghwa tylko kiwnął głową, na co ona stanęła na palce i dała mu buziaka w policzek. On natomiast nie wydawał się być tym zdziwiony. Warknąłem, przeklinając pod nosem, ciągnąc za sobą Yeosanga. Po drodze szturchnąłem najstarszego.

Nie spodziewałem się tego po tobie, Hwa. Zawiodłeś mnie. - pomyślałem ponuro.

Do końca dnia mogliśmy spędzić czas w pokojach, by odpocząć, a jutro mieliśmy stawić się na samym dole o 09:00. Przez cały dzień siedziałem i tuliłem do siebie płaczącego Yeosanga, co chwilę ktoś z naszych przyjaciół przychodził zobaczyć jak się trzyma. Najdłużej zostawał San i Mia. Wieczorem udało się mu zasnąć.

Cały czas liczyłem na przyjście, osoby na której najbardziej Yeosangowi zależy jednak on nawet nie napisał nie zadzwonił.... Zawiodłem się na nim....