koşmak kadar
"üzgün olmam mı gerekir? yani babanı kaybettin diye."
"hayır üzülme. hâlâ annem var."
"annen... benim de var."
"o zaman eşitiz."
"seninle eşit olmak istemiyorum."
"kadın erkek eşitliği karşıtı şeyler mi?"
"hayır. eşitlik deyince aklıma siyaset, politika, çıkarılmaya hazır kanunlar filan geliyor. biz birlikte olalım, bütün."
"bu bir itiraf mı?"
"bu bir gerçeklik. yer çekimi kanunu kadar."
"çok sade oldu."
"öbür türlüsünü ister miydin?"
"seni masadaki güllerinle baş başa bırakırdım."
"işte benim kızım."
"babammış gibi söyleme şunu."
"işte benim kadınım. oldu mu?"
"olmadı. başka bir şey bul."
"zaman ver bana."
"buyrun efenim."
"o elini cebine geri sok, berbat bir şakaydı. unutuyorum. unuttum."
"biz mutlu olalım mı?"
"söz veremem. bazen benim yüzümden ağlarsın, ben de senin yüzünden."
"önemli olan o zaman da sevebilmek değil mi?"
"önemli olan o zaman da sevebilmek, evet, şimdiki gibi. bunu unutma, bu anı hatırla seni üzersem."
"sen de bu anı hatırla."
"o yanağımdaki kelebek de neydi? hiç adil değiliz."
"hiç de bile, adiliz."
"adiliz."
"sevgi dolu adil insancıklar. biz buyuz."
"biz bütünüz."
"bütünüz."
°•°•°•
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top