Three weeks Later...

America...

It's been three weeks since lumipad pa-Amerika sila Mila kasama ang kanyang pamilya...

Santos Family House...

Maagang nagising si Mia to prepare their breakfast when her mother woke up and saw the prepared breakfast for them...

"Wow! Ang aga naman nagising ng anak ko" masayang sabi ni Mila, sumunod na rin bumaba si Carlos, then si Lola Maria

"Mukhang masarap ang handa ng apo ko ah?" say naman ni Lola Maria

"Tara kumain baka lumamig ang hadang breakfast ng aking unica Hija!" pagmamalaki ni Carlos napangiti na lang si Mia at sabay sabay na silang nagsikain ng breakfast

"Ang sarap naman ng mga luto mo anak ah, saan mo matutunan to?" takang tanong ni Mila

"Pinanuod ko lang po sa YouTube then Yun nagawa ko po naman" say ni Mia and she continued eating

"Very resourceful anak, keep it up" say naman ni Carlos

"Oo nga pala Mia, by next at okay na ang assessment mo sa check up mo bukas sa doktor makakakuha ka ng clearance para makapagstart ka na ng school ulit to continue your degree in Psychology" payo ni Mila sa anak

"Yes po nay! Hoping na okay na po ang assessment sa akin ng doktor bukas, gusto ko na rin po kasing bumalik sa pag-aaral ang tagal ko na pong natengga dahil sa hospitalization ko" say naman ni Mia

Masaya ang lahat maliban kay Lola Maria, parang hindi siya kumbinsido sa mga nangyayari ngayon sa kanilang pamilya lalo na kay Mia..

Habang naghuhugas ng pinggan si Mia, Kinausap ni Lola Maria si Mila sa may sala

"Mila halika nga rito?" say ni Lola Maria sa anak

"Bakit ho nay?" tanong ni Mila

"Mila, hindi ka ba naaawa sa anak mo?" say ni Lola Maria

"Bakit naman ho nay? Okay na okay na po si Mia simula nung dinala natin siya dito di ba?" say ni Mila kay Lola Maria

"Alam ko naman na mas napabilis ang pagrecover ni Mia dito Pero ang itago sa kanya ang tunay na nangyari sa kanya at sa mga taong naiwan nya sa Pilipinas, di ka ba nakokonsensya sa ginagawa mo sa anak mo?" say ni Lola Maria kay Mila

"Nay, mas okay na ang buhay ni Mia dito at okay na okay na sya, next week nga ay kapag nabigyan na sya ng clearance ng doktor nya ay pwede na siyang bumalik sa school to finish her degree" paliwanag ni Mila sa kanya ina

"Nandun na tayo Mila, pero ang itago ang tunay na nangyari sa kanya at dahil sa naramdaman nyang sakit ngayon, di mo ba iuunti unti sa kanya ang mga nangyari para di naman sya mabigla!" say ni Lola Maria sa kanyang anak

"Nay! Masaya na si Mia ngayon kaya hayaan na natin sya Maka move on at magsimula sya ng bago dito sa Amerika" say ni Mila at pumasok na ito sa kusina

Lumabas naman si Carlos..

"Nay bakit kayo nagtatalo ni Mila?" say naman ni Carlos

"Carlos, di ko alam kung kailan nya sasabihin Kay Mia ang totoo, karapatan ng bata malaman ang totoo, ang tunay na nangyari sa kanya" say ni Lola Maria

"Nay, alam nyo naman ang ugali ni Mila, Pag ginusto nya, ginusto nya po talaga, kahit anong tutol ko sa ginagawa nya, ayaw makinig, ramdam ko kasi na sa oras na malaman ni Mia ang totoo ay lalong lumayo at magalit sa amin si Mia" buntong hininga ni Carlos

"Kaya nga Carlos ang hirap kumbinsihin yang si Mila, di ko ba alam bakit nagkaganyan ang batang yan, sa huli si Mia ang magsasuffer nito" say ni Lola Maria Kay Carlos

"Sige po nay, may aayusin lang po ako sa garahe, dyan muna ho kayo" at umalis na si Carlos

Naaalala ni Lola Maria ang sinabi ni Mila Kay Mia nung nagising ito mula sa coma...

Three weeks before...

Habang magtyagang naghihintay sa paggising ni Mia, dumating si Lola Maria na may dalang pagkain para Kay Mila..

"Kumusta si Mia?" tanong ni Lola Maria sa kanyang anak

"Eto nay, hinhintay pa rin ang paggising nya" say ni Mila sa kanyang ina

"Sana naman nagising ka na apo, Diyos ko, Sana naman po magising na si Mia" dasal ni Lola Maria

Ilang minuto pa ang lumipas..

Napansin ni Lola Maria na gumalaw ang kamay ni Mia..

"Mila, gumalaw ang kamay ni Mia" Sambit ni Lola Maria tumingin si Mila, unti unting ginagalaw ni Mia ang kanyang kamay

"Mia, anak" tawag ni Mila, unti unting iminulat ni Mia ang kanyang mga mata

"Saan ako?" tanong ni Mia kay Mila

"Nasa ospital ka anak, salamat naman at nagising ka" pasasalamat ni Mila

"Ano pong nangyari?" mahinang say ni Mia

"Tumaas ang lagnat mo anak kaya nandito ka sa ospital" pagsisinungaling ni Mila, nagulat si Lola Maria

"Pero bakit wala po akong maalala" sabay hawak ni Mia sa ulo nyang nakabenda

"Sa sobrang taas siguro ng lagnat mo anak kaya wala kang maalala" muling nagsinungaling si Mila sa anak

"Pero Mia, wala ka talagang maalala sa nangyari sayo?" tanong ni Lola Maria sa kanyang apo

"Wala po talaga Lola eh" say ni Mia

"Kahit ano, kahit sino? Kahit mga kaibigan?" say ni Lola Maria

"Sila Lei, Luisa, Claire po, Yun lang po" nagulat si Lola Maria sa sinabi ng apo nya

"Sigurado ka?" say ni Lola Maria ng sumabat na si Mila sa usapan

"Mabuti pa anak ay magpahinga ka muna para kahit papaano ay maging maayos ang pakiramdam mo" say ni Mila sa kanyang anak at nagpahinga na nga ito

Di mapigilan ni Lola Maria na hindi kausapin sil Mila, hinila nya ito palabas ng kwarto..

"Nay bakit ho ba?" say ni Mila

"Mila, ano ba tong pinaggagawa mo? Nagsinungaling ka Kay Mia para ano? Hindi na nya maalala ang lahat ng nangyari?" sermon ni Lola Maria Kay Mila

"Mas mabuti na lang ho na ganoon para naman ay makapag move on na si Mia sa lahat ng nangyari sa Pilipinas at makapagsimula muli" say Mila sa kanyang ina

"Pero anak--" di na pinagsalita ni Mila si Lola Maria

"Please nay! Para Kay Mia para makapagsimula syang muli" di ka sumagot si Lola Maria

End of Flashback

"Hay Mia! Sana naman Pag bumalik na ang lahat sa iyo, Sana naman wag mong kamuhian lalo ang nanay mo" Sambit ni Lola Maria sa kanyang sarili

===================================

Chapter 41 is up next...