Ik werd weer om tien uur wakker. Ik had geen zin in vandaag. Ik moest weer terug naar de kliniek en ik moest weer iedereen achter laten. Ik wilde gewoon blijven. Ik was helemaal klaar met die kliniek. Ik haatte het. Ik haatte het enorm. Maar ik moest wel want ik wist dat het me beter maakte. Ik had echt enorme dubbele gevoelens. Op dit moment haatte ik mezelf en mijn leven ook weer enorm. Ik wilde weer dood, nadat het een aantal dagen goed was gegaan. Ik wilde dood omdat ik weer de mensen waar ik om gaf achter moest laten. Ze konden niet mee en mochten niet mee. Ik haatte het. Ik haatte het leven, ik haatte de mensen, ik haatte mezelf.

Ik moest om vier uur weer terug. Ik deed er echt alles aan om niet terug te hoeven. Ik wilde mezelf vast ketenen aan mijn bed, ik wilde de autobanden lek steken. Ik wilde echt niet terug. Ik dacht bij mezelf, wat een kutleven heb ik. Ik haat mezelf. Ik wil dood. Ik wil niet terug naar die fucking kut kliniek.

Mama was ook weer chagrijnig op me omdat ik zo vervelend aan het doen was. Ik dacht weer bij mezelf, waarschijnlijk wil ze me gewoon weg hebben.

Uiteindelijk zijn we toch gegaan. Toen we bij de kliniek kwamen hebben we besproken hoe het is gegaan en wat er goed is gegaan en wat er fout is gegaan. Natuurlijk kreeg ik geen complimenten op de dingen die goed zijn gegaan en alleen maar negatieve kritiek op de dingen die niet goed zijn gegaan. En natuurlijk praatten ze daar weer lang over door. Ook werd het weer eens besproken in het team en er werd overlegd wat ze er mee moesten doen.

Toen papa weer weg was ben ik naar mijn kamer gegaan en heb ik gezocht naar iets waarmee ik mezelf op kon hangen of iets waar ik mezelf mee kon snijden of pijn kon doen. Helaas kon ik niets vinden. Ik was daar zo niet blij mee. Toen ben ik maar naar beneden gegaan en heb ik even een flink stuk gewandeld. Ik was ongeveer twee en een half uur weg. Het avond eten had ik dus gemist en dat vond ik totaal niet erg. Ik had toch geen honger. Waarom zou ik eten als ik dood wilde.

Die avond lag ik in bed en moest ik janken. Ik dacht: Waarom gaat het nu weer zo slecht nadat het goed is gegaan? Ik was goed op weg om weer volledig naar huis te gaan. Ik ga ze dit maar niet vertellen want dan duurt het nog een week langer voordat ik naar huis mag. Daar heb ik dus echt geen zin in. Ik wil gewoon naar huis of weg van al deze fucking onzin. Ik haat dit.

Ik viel uiteindelijk om drie uur snachts in slaap nadat ik de hele tijd niet kon slapen.

Heyy peepz
Dank jullie wel dat jullie dit boek nog lezen. Ook nadat ik een half jaar niet geüpload had. Super bedankt. I love hou guys❤