mijn bijna zelfmoord
Het laatste weekend van de vakantie is aangebroken. Zaterdag verloopt alles prima. Alleen ik zie er tegen op om weer naar school te gaan, naar die kutkinderen.
De zondag is aangebroken. Dit belooft een helse kutdag te worden zo voelde ik me. En ik had helaas gelijk. 'S ochtends zit ik aan tafel en dan komt mama naar beneden. Ze is wat geïrriteerd, waarom weet ik niet. Ik heb mama wel horen schreeuwen tegen papa toen mama nog boven was.
Ze gaat aan tafel zitten. Ik zeg ietwat geïrriteerd: 'Wat is er nou weer?' Dat vond mama niet echt leuk. Ze werd boos op mij en al gauw kregen wij ruzie. Ineens voel ik mijn gezicht branden. 'Auw, trut!' riep ik uit. En nog een keer voelde ik mijn gezicht branden. Toen ben ik naar boven gerend met tranen in mijn ogen.
Die avond kom ik weer beneden. Mama is boven geweest om haar excuses aan te bieden. Ik negeerde haar toen.
We zitten met zijn allen aan tafel en we gaan eten. We hebben nog oliebollen over dus die eet ik op. Als we allemaal zijn uitgegeten gaan we gezellig tv kijken.
Net voordat ik naar bed moet maak ik een opmerking waardoor mama weer boos wordt. Ze schreeuwt dat ik naar boven moet en ik loop naar boven en zij komt mij achterna. Ik ben bang dat ze me weer zal slaan dus ik ga sneller lopen. Ik duik (letterlijk) van angst omdat ze me achterna komt mijn bed in en ga onder de dekens liggen. Ze doet de lamp uit en smijt de deur dicht. Arjen en ik slapen op dezelfde kamer, maar Arjen ligt al in bed.
Na een paar minuten begin ik zacht te snikken.
'Ik wil dit niet meer. Ik wil dit niet meer. Ik wil dood.'
Arjen hoort mijn gesnik en mijn gemompel. Hij vraagt wat er aan de hand is. 'Niks!' zeg ik op een boze en geïrriteerde toon. 'Ga nou maar gewoon slapen.' voeg ik er op een zo normaal mogelijke toon aan toe. Ik ga verder met zacht snikken.
Een uur later gaat mama naar bed. Ze gaat eerst nog even tv kijken, zoals iedere avond. Ik lig nu te huilen, in plaats van te snikken. Mama hoort het en ze komt naar me toe gelopen.
'Wat is er aan de hand, Casper?'
'Niks.'
'Jawel, anders zou je niet huilen.'
'Nou en. Ik vertel het toch niet. En dat ga ik ook nooit doen.'
'Kom. We gaan even naar mijn kamer. Arjen wil graag verder slapen.'
'Nee.'
Maar toch ga ik mee naar mama's kamer. Ik ga aan papa's kant van het bed zitten en mama aan haar kant. Dan begin ik heel erg te snikken en te snuifen.
'Vertel nou gewoon wat er aan de hand is lieverd.'
'I, ik ik. Ik wil dit nie, ni, niet me, me, meer. I, ik, ik wil d, do, dood.' snik ik.
'Waarom dan jongen?'
'A, alle e, el, ellende op de we, were, wereld kom, komt door mi, m, mij.'
Mama blijft hier vrij rustig onder.
'Lieverd, geloof me, dat is niet zo. Echt niet.'
'Als ik er ni, niet meer be, b, ben, is de wereld beter af.'
'Nee hoor jongen.'
'Als jij dat niet vind da, d, dan zal ik als ik jou was mij n, nie, niet naar s, sc, sch, school laat, laat, laten gaan. Dan he, he, heb je kans da, d, dat ik niet meer t, thu, thuis kom en dat er een t, tre, trein rood is.'
'Dan blijf jij morgen en dinsdag maar lekker thuis en ga ik morgen de psychiater bellen.'
De volgende dagen blijf ik zoals belooft thuis. Woensdag ga ik weer naar school. Ik krijg allemaal vragen waarom ik niet op school was. Verder verloopt de dag rustig.
Donderdag
Ik fiets alleen naar school omdat Stefan eerste uur vrij heeft. Op de weg naar school moet ik twee keer langs het treinspoor. De eerste keer dat ik er langs kom, is er niks aan de hand. Er komt ook geen trein langs. Maar de tweede keer is dit anders. Er raast een trein voorbij en ik krijg een raar gevoel in mijn buik. Ik denk oh kutzooi, waarom moet die verdomde trein nu langsrazen? Gelukkig ben ik nu niet bij een spoorwegovergang.
Als ik op school ben, probeer ik mij zo normaal mogelijk te gedragen. De lessen verlopen vlot, wat mij verbaast want ik heb totaal geen zin. Dat komt ook door die kutkinderen die mij geen rust gunnen en alleen maar door blaten alsof ze kippen zijn die een theekransje hebben. Dus vraag ik tussen het derde en vierde uur aan papa of ik naar huis mag. Dat mag dus ik meld me af bij de administratie. Op de terugweg kom ik weer langs dezelfde treinsporen. Bij de spoorwegovergang komt er geen trein langs. Maar even daarna wel. Precies op dat zelfde verdomde rotstuk. Ik had dat stuk sinds die ochtend vervloekt. En weer krijg ik een raar gevoel in mijn buik, een rare kriebel. Alsof ik mezelf wil waarschuwen voor het gevaar dat vijf meter links van mij loert.
Thuis zit papa op de bank een spelletje te doen op zijn telefoon. Hij heeft vandaag vrij genomen van zijn werk omdat we vandaag naar de psychiater gaan. De afspraak staat gepland om 15:00 uur.
De psychiater stelt een aantal vragen, waaronder de vraag of ik aan de dood denk en of ik plannen aan het maken ben voor waar en wanneer. Ik beantwoord deze vragen allemaal met ja. De psychiater wil me laten opnemen en daarmee stem ik in. Dit is niet goed voor mij. De psychiater moet even een paar telefoontjes plegen dus papa en ik worden verzogd om in de wachtkamer plaats te nemen.
Twee uur later, om half zes, komt de psychiater naar ons toe en vertelt ons dat we maar leeuwarden kunnen voor een crisisopname. Papa belt met mama en mama pakt mijn tas in. Als papa en ik thuis zijn, gaan we na het doei zeggen meteen weg. Mama gaat ook mee.
We komen om half tien aan. Daar hebben we een gesprek over wat er allemaal gaat gebeuren en wat de mensen hier allemaal doen. Ik denk bij mezelf hou je kop, laat de rookruimte zien en laat mij roken. Laat mij mijn kamer zien en rot op, ik ben moe en wil slapen.
Het lijkt of ik daar wel twee uur zit te praten maar uitendelijk leek het maar een uur te zijn. Ik word rondgelijd en dan mag ik even roken. Papa en mama moeten daarna weg, helaas. Ik ga slapen. Op naar de vrijdag, de eerste dag in mijn opname.
Heeeyy mensen,
Wat vinden jullie ervan? Sorry dat het zo lang duurde, maar dit is een stuk dat ik steeds uitstel. Ik ben in totaal 2,5 week opgenomen geweest. De volgende hoofdstukken gaan daarover. Ik weet niet of ik een dag als een hoofdstuk doe, want het kunnen dan wel korte hoofdstukjes worden.
Laterzzzz en hou je taai
Love you peepz
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top