Heeyy mensen. Het is weer een tijdje geleden dat ik voor het laatst geupdate heb. Het is weer eens tijd voor een update dacht ik.

De eerste nacht in Leeuwarden heb ik bijna tot niet geslapen. Wat een kutbed. Het is veel te hard. Om acht uur was het ontbijt. Ik stel mezelf voor en doe mijn verhaal. Ze zijn het gewend.

Ik zat hier met twee andere mensen. Meisjes. Eentje was veertien, de andere was zeventien.

Om tien uur was het creatieve uurtje. Hier heb ik een hartje van speksteen gemaakt met MAMA erop. Ze is er altijd voor mij en houdt altijd van me. Ze is echt een geweldig mens, ookal haatte ik haar een paar dagen geleden.

Het meisje van zeventien, Julia, is erg aardig. Ze rookt ook. En om dezelfde reden als ik. Ze wil rust. Ze is ook erg mooi.

In de avond koken we samen. In de avond mag er ook bezoek komen. Papa en mama en Arjen en Danielle komen. Ik krijg een hele dikke knuffel van Danielle. Het is raar maar ik mis thuis. Ik heb geen heimwee, maar ik mis mijn vertrouwde omgeving. Ik mis mijn honden Jarno en Dundee. Ik mis mijn beide opa's en oma's. Ik mis Stefan.

Met het bezoek hebben we spelletjes gespeeld en wat gepraat. Over hoe de dag is verlopen en hoe ik geslapen heb.

Als ze weg zijn, ga ik naar mijn kamer. Kamer 5, aan het eind van de gang. Ik ga maar eens achter de laptop voor wat ontspanning. Het helpt niet echt dus ik ga maar de woonkamer even tv kijken.

De volgende ochtend word ik om half acht gewekt na een nacht slecht geslapen te hebben. Ik ga mijn bed uit en steek een peuk op. Julia komt erbij.

"Hey Casper."
"Hey."
"Lekker geslapen?"
"Mwah, niet echt. Jij?"
"Ook niet hahah."
"Hahah. Ik vind de bedden hier echt super kut."
"Ja ik ook. Ze zijn veel te hard."
"Jupp. Vertel eens wat over jezelf?"
"Nou, ik heb een broertje van twee en hij is echt zo lief en schattig."
"Heb je een foto van hem?"
"Ja. Wacht even."
"Aww wat een schatje."

Na het ontbijt ga ik naar mijn kamer. Even de rust opzoeken. Het lukt aardig.

Dan weer het creatieve uurtje. Even mijn gedachten ergens anders. Dat lukt aardig want ik ben al best wel erg opgeschoten met het hart.

Die avond komen papa en mama weer. Stefan is ook mee! Ik geef hem een stevive knuffel. Ik verontschuldig mezelf en Stefan zegt dat dat helemaal niet hoeft. Alsnog voel ik me schuldig. Ik haat het als ik me schuldig voel. Ik ben zo blij dat Stefan er is. Hij is mijn beste vriend en op dit moment misschien wel mijn enige vriend.

Als het bezoek weer weg is, ga ik weer even roken. Ondertussen is er een nieuw meisje bijgekomen. Haar hele armen zitten onder de krassen! Ik schrik hiervan. Er wordt mij gezegd dat ik maar even naar mijn kamer moet gaan. Ik ga dan maar even achter mijn laptop facebook bekijken.

Na ongeveer een uurtje word iedereen van hun kamer geroepen. Het nieuwe meisje stelt zich voor. Alissa heet ze en ze is vijftien jaar. Ik heb geen idee waarom, maar iets zegt me dat ik haar nog vaker tegenkom. Ook buiten Leeuwarden. Raar maar het zal wel. Ik waarschuw haar voor de bedden met een knipoog. Nadat iedereen zich aan Alissa heeft voorgesteld, ga ik met haar tv kijken. Daarna is het bedtijd. Niet dat ik moe ben ofzo, maar toch ga ik maar naar mijn kamer.

De volgende ochtend word ik wakker. We mogen uitslapen omdat het weekend is. Daar ben ik best wel blij mee want de afgelopen nachten heb ik heel slecht geslapen.

Vannacht heb ik redelijk geslapen. Ik raak een beetje gewend aan het bed. (A/n ik raak veel te snel gewend aan nieuwe dingen.) Ik ga mijn bed uit en kleed me aan. Het eerste wat ik doe is naar buiten om te roken. De laatste dagen sta ik op met een peuk en ga ik naar bed met een peuk. Vandaag dus ook.

Tijdens het bezoekuur vraag ik of opa en oma morgen kunnen komen. Het antwoord is nee want oma heeft reuma en kan dus niet zo lang in de auto zitten. Dat vind ik heel jammer. Verder verloopt de dag rustig.

A/n. Ik heb jullie heel lang laten wachten maar ik zat met mezelf in de knoop. Bijna iedereen denkt dat het weer beter met me gaat. Het gaat ook wel beter, maar niet veel beter. Dit kost me heel veel moeite om te zeggen. Ik schrijf dit boek met pijn maar ik doe het zodat ik het af kan sluiten. Dit hoofdstuk ook weer. De knuffel die mijn zus me toen gaf, was echt een knuffel van soms schieten we niet met elkaar op, maar ik zal altijd van je houden no matter what. Toen ik dit schreef, leek het alsof ik alles herbeleefde. Geloof me, dat is geen pretje. Maar ik ga maar weer eens

Love you peepz