Het parade liedje begint en ze rijden langs allemaal mensen. Liv staat met een grote glimlach op de kar. Ze zwaait uitbundig naar iedereen en ze voelt zich erg blij. Dylan staat naast haar te zwaaien, opeens pakt hij haar hand en laat hij haar een pirouette doen. Liv kijkt hem heel glimlachend aan. Want dat is ook een regel: je moet constant glimlachen. Maar Dylan hoeft dat natuurlijk niet, omdat hij een beesten hoofd op zich heeft. Liv kijkt weer het publiek in, er staan allemaal kinderen uitbundig te zwaaien. Een paar staan zelfs haar prinsessen naam te schreeuwen. Liv maakt een prinsessen buiging. Dylan heeft het door, want hij maakt ook een buiging naar het publiek. Gelijk hoor je iemand weer roepen 'kijk! Ze buigen!' Liv glimlacht naar het publiek en ze staat weer op. Ze pakt het beest zijn armen om samen even te dansen. Dylan doet zijn armen om haar heen en begint met dansen. Liv voelt allemaal vlinders in haar buik. Omdat ze weet wie er onder het pak zit. Wanneer Liv het publiek weer in kijkt ziet ze haar broertjes. Ze moet haar best doen om niet hun namen te gaan schreeuwen. Alex zwaait enthousiast naar zijn grote zus. Max staat nog naar de andere kar te kijken, want hij kijkt te veel naar rechts. Alex geeft hem een duwtje met zijn hand en wijst naar voren. Max kijkt op, zijn mond valt bijna open van verbazing. Liv zwaait naar ze. Max zwaait nu ook naar zijn grote zus. Liv wil het liefst nu Dylan aanstoten om te zeggen 'Kijk! Daar zijn mijn broertjes!' Maar dat kan ze nu eigenlijk niet maken. Alex kijkt even naar iemand die naast hun komt staan. Het is pap! Liv zwaait enthousiast naar haar vader. Hij kijkt heel trots en haalt zijn camera tevoorschijn om foto's te maken. Liv loopt naar het midden van de kar toe en ze maakt een paar dans bewegingen. Liv zwaait nog een keer naar haar vader, voordat de kar ze weer voorbij rijd. Ze had echt niet verwacht dat dit zo leuk was. Iedereen is zo blij om je te zien en je mag er prachtig uit zien. Dat is toch heel erg gaaf! En oo ja, ze staat op de kar met een hele leuke jongen. Dylan is echt heel erg leuk. Ze was nooit eerder verliefd geweest, maar bij hem voelde ze het meteen al. Misschien moet ze maar zeggen dat ze hier wilt werken. Want anders is de kans groot dat ze Dylan nooit meer ziet. Dat zou wel erg jammer zijn. Dylan loopt weer heen en weer. Liv kijkt lachend naar hem. Ze hoort een meisjes stem heel hard 'Belle!!!' Roepen. Liv kijkt naar de kant waar het vandaan kwam. Ze ziet een klein meisje
In een rolstoel zitten. Liv blaast een kushandje naar het meisje toe. Het meisje straalt helemaal van blijdschap. Een vrouw die de rolstoel van het meisje vasthoud, kijkt dankbaar naar Liv. Liv krijgt een heel blij gevoel van binnen. Nu weet ze het zeker... ze gaat 'ja.' zeggen op deze baan. Het voelt gewoon zo goed om iedereen blij te maken.

Een uur later, staat de kar weer in de grote schuur. Liv loopt met een grote glimlach het trappertje af. Lenny staat onder aan de trap en geeft Liv applaus. Liv glundert van trots wanneer ze hem ziet. 'Goed gedaan prinses Belle!' Zegt Lenny enthousiast. Liv maakt een prinsessen buiging 'Dank u, dank u.' 'Ja erg goed gedaan.' Zegt Dylan die nu ook de trap af komt gelopen. Liv kijkt naar hem 'Jij ook.' Dylan glimlacht 'Maar jij meer, want dit was jou eerste keer.' Liv lacht 'Oké dan.' Lenny schraapt zijn keel om de aandacht weer te trekken. 'En wil je de baan?' Vraagt hij. Liv kijkt even naar Dylan voordat ze antwoord 'Ja!' Lenny juicht 'OMG! Yayyyy!' Dylan grijnst 'YAY! Ik krijg een leuke collega.' Zegt hij. Liv voelt allemaal vlinders wanneer hij dat zegt. 'Ik ook.' Antwoord ze half blozend. Lenny stopt met op en neer springen. Hij kijkt grijnzend naar hun twee alsof hij wil zeggen 'jullie vinden elkaar Leuheuk.' Maar inplaats daarvan zegt hij 'Prinses Belle, je mag weer naar huis hoor. Morgen word een drukke dag. Want dan moet je kinderen meeten. Dus ga snel maar een schoonheids slaapje doen thuis.' Liv kijkt hem even vragend aan 'Hoe laat moet ik me melden dan?' Lenny denkt even na 'Hmm.... 9 uur. Want dan kunnen we je nog mooi opmaken. Tenminste de dames, ik doe dat niet.' Liv lacht even om zijn grapje 'Oké, dat komt goed.' Lenny zwaait 'Tot morgen girl.' Dylan kijkt hem beledigend aan 'Hallo, ik ben er ook nog.' Lenny lacht 'Oo, pardon Adam. Doeg Boy.' Dylan glimlacht 'Bye.' Lenny loopt weg. Liv kijkt naar Dylan 'Ben je er morgen ook weer?' Dylan knikt 'Ja, maar ik ben dan ergens anders aan het werk. Ik moet morgen bij de space mountain staan.' Liv kijkt beteuterd 'Jammer. Ik vond het net zo gezellig.' Dylan kijkt haar nu ook aan 'Volgende keer wanneer er een beest nodig is ben ik er weer. Maar misschien wil ik morgen wel even in mijn pauze, met een prinses op de foto.' Liv grijnst 'Met Belle?' Dylan schud zijn hoofd 'Neh met Ariël.' Zegt hij sarcastisch. Liv geeft hem een plagend duwtje 'Grapjas.' Dylan kijkt naar zijn kleding 'Nope, ik heb geen jas aan.' Liv rolt met haar ogen 'Oké....' Dylan lacht om haar. Wanneer hij klaar is kijkt hij even naar de uitgang. 'Ik ga ook maar weer eens. Misschien tot morgen.' 'Misschien tot morgen.' Antwoord Liv. Dylan loopt zwaaiend weg. Liv kijkt hem nog even na. Wat is hij toch leuk. Ze pakt haar jas om ook maar weer naar huis te gaan. Wat was dit een leuke dag. Veel leuker dan ze verwacht had. Ze is eigenlijk wel benieuwd naar morgen. Met een glimlach loopt ze naar buiten toe.