Ze kwam met een lange dikke soepele groene liaan. Bond het om een boom met flink wat knopen. Rende met de liaan naar Jack en gaf het hem. "Hou goed vast!" Schreeuwde Lieve. Met alle kracht trok ze de liaan naar achter. Ze krijste het uit van kracht. Op een gegeven moment na een aantal keer flink trekken zag ze dat de man al wat verder kwam. Maakte het touw weer wat verder vast, en rende naar Jack. Ze hoefde nu nog maar heel even door te bijten en hem aan de kant te trekken. Ze was bekaf, maar alles voor Jack. "Pak mijn handen." Zei ze. "Het, het lukt niet!" Zei Jack paniekerig. Lieve probeerde haar handen zo dicht mogelijk bij de zijne te leggen, zodat hij heel even maar om en om zijn handen hoefde op te tillen. Vermoeit probeerde opnieuw Jack zijn hand op te tillen. Na veel geworstel durfde hij het eindelijk. Lieve trok hem meteen omhoog, en hij landde op de rand. Hijgend kroop hij verder. "Gaat alles goed?" zei ze nog. Hij ging zitten en deed de pijp van zijn broek omhoog. En dikke snee zat in zijn been. Een stuk tak zat in het vlees. Het bloede als een gek. Lieve schrok en pakt een stuk blad, wikkelde het been in en hielp hem op staan. Toto keek toe. "We moeten het eerst verschonen."zei ze. Toto begon ineens weer veel geluid te maken. Ze keken op. Hij had een riviertje gevonden een paar meter verder op, verscholen achter de bomen. Samen liepen ze er heen. Ze haalde het blad van zijn been en keek hem aan. "Jack, als je de tak in je been laat dan gaat het ontsteken. En aangezien we geen medicijnen hebben." Jack knikte naar Lieve haalde diep adem en trok de tak uit zijn been. Het aapje sloeg zijn handjes voor zijn ogen. Jack sloot zijn ogen van de pijn. "we moeten het omspoelen." zei Jack. Lieve hielp hem het water in, en de wond spoelde schoon. Nadat ze allebei weer even waren ondergedompeld hielp Lieve hem weer naar de kant. Snel pakte ze weer wat bladeren, en wikkelde het been weer in. "We moeten hier blijven. We kunnen niet weg. Jouw been heeft rust nodig en moet elke dag schoon worden gemaakt." Zei Lieve bezorgd. "Nee Lieve, jij moet hier weg! je moet jezelf redden. Je hoeft je niet verantwoordelijk te voelen voor mij. Als ik mee zou gaan zou ik het toch niet overleven. Ik ben te zwak." "Nee ik ga niet, je bent mijn enige vriend. We blijven hier gewoon!"
Die nacht sliepen ze weer in de hangmatten, die ze de hele tijd hadden gedragen op hun rug. Al waren ze niet ver weg van de plaats waar ze de nacht daarvoor sliepen, deze plek was beter voor Jack. Dichter bij het meer.
Lieve lag weer met Toto op schoot die nog zat te peuzelen aan een stuk fruit.
Ineens schoot er een rood licht door de bomen. Even keek ze op, maar toen verdween het weer. Ik verbeeld me weer wat, dacht ze....