Hoofdstuk 20

Ze voelde een hand op haar onderbeen, en ze keek verbaast om. Een klein meisje keek haar aan. Ze had donkere kraal oogjes die haar doordringend aankijken. Dan grijpt ze haar bij haar witte jurk en trekt haar mee richting de mensen. Lieve wou het eerst tegen houden maar iets zei haar dat ze mee moest gaan. De mensen stonden nog steeds te staren. Steeds kwam ze dichterbij. Wat wilde dat meisje toch? Een vrouw liep haar kant op zonder enige emotie en pakte Lieve bij haar arm. Ze liet het allemaal over haar heen komen. Nou trok een oude vrouw en het kleine meisje haar tussen de menigte. Ze hoorde even wat geschreeuw heen en weer gaan en de muziek werd weer ingezet. 3 mannen begonnen weer te trommelen en de andere 2 pakten de bamboe fluiten. Iedereen begon meteen te dansen en Lieve stond verbaast toe te kijken. Een andere vrouw van haar leeftijd liep naar haar toe en zei van alles en pakte haar handen en begon sprongen te maken. Lieve deed mee en ze voelde zich ontzettend vrolijk. De mensen hadden haar officieel betrokken tussen de groep. De hele avond feestte ze en danste ze. Met een fijn gevoel ging ze naar haar hut en plofte in de hangmat. Met een glimlach viel ze inslaap. De volgende morgen werdze al vroeg gewekt door de jonge vrouw waar ze gister mee danste. Ze schudde haar heen en weer. En toen ze haar aan keek wees ze naar het water waar iedereen bij elkaar zat. "comemos juntos, caminham?" Lieve begreep er niks van maar stond meteen op en liep met haar mee. Toen ze daar ging zitten kreeg ze een kom met water en geprakte groente in haar handen gedrukt. Dit was een stuk gezonder dan die kant-en-klaremaaltijden die ze thuis had. Alle mensen zaten in een kringetje. Lieve wou al bijna een slok nemen toen de vrouw haar hand opnieuw vast pakte. Lieve keek verbaast op maar in de hele kring deden ze het. Iedereen sloot zijn ogen en het opperhoofd sprak rare zinnen uit. Na een minuut was de man uitgesproken en begon iedereen te eten. Lieve keek om haar heen en was bewonderd door alles. De vrouw richtte weer op haar. Ze wees met haar hand naar zich zelf en zei:"Aitana." Lieve begreep het. Lieve wees naar haar zelf en zei:"Lieve."

"Liewe?"
Ze schudde haar hoofd.
"V, Lieve." De vrouw lachte.
Na dat ze had gegeten liep ze naar de hut van Jack. Mara was ook daar. Ze glimlachte even en liet ze alleen.

"Wat kijk jij vrolijk." Zei Jack

" Ik heb de mensen leren kennen."

"Echt? Wat gaaf. Het zijn echte toffe mensen hoor."

"Ja dat heb ik ontdekt. Ik heb Aitana in het speciaal ontmoet."

"Dat is toevallig! Dat is de dochter van Mara."

"Heeft Mara kinderen?" Vraagt lieve verbaast.

"Ja..."

"En waar is haar man dan? Want ze is nu met jou."

" Ik heb uitgelegd gekregen van Joan.."
Lieve kreeg een brok in haar keel de naam deed haar pijn.
"Sorry." Zei Jack.

"Ga door." Zegt Lieve met een opgezette lach.

"Hij is 10 jaar geleden in de afgrond gevallen waar ik ook bijna in was gevallen. Meerdere mensen sterven daar omdat de kloof op een onverwachte plek is. "

Lieve werd er stil van. Toen ze s'avonds wilde slapen dacht ze er telkens aan. Ze lag op haar zij met haar gezicht naar de opening van de hut. Het water was zwart en de maan scheen vel. Ze sloot haar ogen en luisterde maar de vogels. Ze viel in slaap. Maar dat duurde niet lang. Er werd hevig aan haar getrokken. Was dat Aitana weer? Ze opent haar ogen en ze ziet Mara met paniekerige ogen haar aankijken. Ze schreeuwt naar haar van alles en Lieve weet niet wat ze moet doen en wat er gebeurd. De vrouw trekt Lieve haar hangmat pijnlijk uit. En als ze uit de hut loopt begrijpt ze waarom. Overal is vuur.
___________________________
Dit was het dan, hoofdstuk 20!
Sorry voor het niet zo spannende hoofdstuk, maar hoofdstuk 21 beloofd wat meer. ☺️
Opmerkingen/tips zijn welkom!

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top