De volgende dag werd Lieve wakker met een stomp in haar maag. De laatste dag met haar vriend Jack. Zou ze wel gaan? Ze wilde natuurlijk wel naar huis maar Jack....

"Lieve heey, heb je nog met Jack gepraat?" Joan kwam binnen.

"Ja, dat wel."

"En?"

"Ik.. Ik ga wel hoor. Maar ik wil dat hij mee gaat."

"Ik zou het willen voor je, maar ik ben bang dat dat niet lukt. Het is een zware trip."

"Ik begrijp het."

"Lieve je moet weten dat je niet mee hoeft hè?"

"Ik weet het."

Hij liep weer weg. Lieve zat te denken en te denken. Uiteindelijk wist ze nog niet wat ze moest. De minuten schoten voorbij en het was al weer avond. Het was nog heet. Lieve ging maar naar het meer. Ze nam Toto weer mee omdat hij zich daar wel vermaakte de vorige keer.
Ze dook weer het water in. De koelte stroomde door haar haren naar haar hoofdhuid. Het verkoelde de boel een beetje af. Ze deed haar ogen weer open. Het lichte water glinsterde door de zonsondergang. De visjes zwommen weer om haar heen. Zoveel vissen bij elkaar waren niet gewoon in Europa. Iedegeval dat ze wist.
Joan is zo lief. Dacht ze. Ze had hier mensen ontmoet die heel bijzonder waren voor haar. Mara en Jack waren echt stapel op elkaar. Hij had weer een liefde gevonden. Lieve vond het leuk om te zien hoe ze met elkaar communiceerden. Twee totaal verschillende mensen die zo bij elkaar passen. Jack zou hier gelukkig worden. Met of zonder mij, dacht ze. Maar ik? Wat wil ik?

Na lekker gezwommen te hebben, liep ze naar Jack. Toen ze er aangekomen was, was Joan er ook. Lieve keek verbaast.

"Hoi, wat doe je hier?" Zei Lieve.

"Ooh ik had gevraagt of hij me wilde helpen." Zei Jack snel.

Twee mensen bij elkaar waar ze zo veel van hield.

Die avond was vreselijk voor Lieve. Hoe moest het nu met Toto? Die zou het ook wel fijn hebben bij Jack. Kletsen met hem voor de laatste keer was moeilijk te beseffen.

"Lieve we vertrekken morgen rond 12 uur. Maak je geen zorgen ik haal je op."zei Joan, en liep de hut uit.

"Hij is een goeie man." Zei Jack.

"Ik weet het. En best aardig....Jack, ik denk dat ik van hem hou. Ik ben dan nog nooit verlieft geweest, maar dit gevoel voelt geweldig."

Jack trekte een lach. "Ja. Mara en ik.. Ze doet me denken aan Julliët."

"Ik weet het. Jullie zijn een leuk stel moet ik zeggen." Zegt ze lachend.

"Het liefst draaide ik alles terug maar, ik ben blij dat ik je ontmoet heb. Je bent een speciaal iemand. Je zou zo mij kunnen zijn." Zei hij.

"Dat ben jij ook... Ik zie je morgen nog wel. Voor ik vertrek, goedenacht."

Die nacht deed ze geen oog dicht. De mooiste plek op aarde zou later alleen nog maar een herinnering zijn.

De zon kwam op en Lieve had het gevoel dat ze wakker werd in een nachtmerrie. Nog enkele uren. Ze kleedde zich om en liep naar buiten om te gaan eten. Alle mensen zaten er al. Sommige mensen die ze had leren kennen daar omhelsde haar. Zo'n warme familie had ze nog nooit gehad. Ze kreeg een bak met fruit voor zich geschoven waar ze als eerst de rode bessen uit at. Joan kwam eraan en ging naast Lieve zitten.

"Wat je ook doet, als je hier blijft of mee gaat wil ik dat je weet dat je een geweldig lief mens bent. Weet je, je bent.... Nee laat maar." Hij zuchtte.

Hij kwam niet goed uit zijn woorden. Lieve voelde zich licht worden en keek hem vragend aan.

"Ga je met me mee?" Vroeg Joan.

"Ja." Zei ze.
Hij pakte haar hand en nam haar mee naar een open plek in het veld.

"Zo meteen komt hier een helikopter. Hij neemt ons mee naar de bewoonde wereld."

Het moment kwam steeds dichterbij. Lieve werd nerveus. "Ik ga nog even snel naar Jack."
Ze draaide zich om en liep naar zijn hut.

"Jack ik ga..."

"Ik zie je snel Lieve, ooit kom ik ook thuis en ontmoetten we elkaar weer."

Tranen dropen op haar jurk. Ze liep naar hem toe en omhelsde hem. Ze kon hem bijna niet los laten voor de laatste keer drukte ze hem stevig tegen hem aan. Zonder hem nog in de ogen aan tekijken liep ze weg. Elke stap dat ze maakte voelde ze zich naarder voelen. Haar voeten werden steeds zwaarder. Ze hoorde de helikopter steeds dichterbij komen. Het kleine puntje in de lucht werd steeds groter. Alle mensen kwamen eraan lopen. De mensen schreeuwden hard, of er iets gebeurde dat een godswonder was. Als de helikopter land liep Lieve er heen. Ze stopte en Lieve raakte helemaal in sjok. De deur werd open gemaakt en Joan liep al die kant op. Hij ging zitten en strekte zijn hand uit de helikopter. Lieve bleef staan. Ze was letterlijk vast geplakt aan de grond.

"Wat is er?"