Κλείνω την βαλίτσα μου και κοιτάω γύρω μου μήπως και είχα ξεχάσει κάτι η μεγάλη μέρα για τον γάμο της φίλης μου σχεδόν είχε φτάσει. Είχα φύγει νωρίτερα από την δουλειά μου σήμερα για προλάβω να ετοιμαστώ και να ξεκινήσω νωρίς η Φιλαδέλφεια επέχει δυόμιση ώρες από εδώ και το βράδυ είχαμε σχεδιάσει να κάνουμε ένα πάρτι στην φίλη μας μίας και είναι η τελευταία μέρα που είναι ελεύθερη. Μας είχαν κλείσει δωμάτια στο Four Seasons στο κέντρο της πόλης στο οποίο θα τελεστεί και ο γάμος τους. Οι γονείς μου τελικά θα κατάφερναν να έρθουν αλλά, αύριο το πρωί, ένα χτύπημα στη πόρτα με κάνει να γυρίσω απότομα. Δεν περιμένω κανέναν η Τζέσικα είχε ήδη φύγει το ίδιο και ο Άντονι που πέταγε πριν από μία ώρα, η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει δυνατά και καταπίνω καθώς πηγαίνω να ανοίξω και παίρνω μια κοφτή ανάσα καθώς βλέπω τον Κρίστιαν να στέκετε απ' έξω φορώντας ένα τζιν και λευκό φούτερ από πάνω. <<Τι σκατά θες εσύ εδώ;>> τον ρωτάω απότομα και γελάει <<Είπα μίας και πάμε στο ίδιο μέρος να μη σε βάλω σε κόπο να ταξιδέψεις μόνη σου και στην κατάσταση που βρίσκεσαι καλό είναι να προσέχεις εάν δεν στο έχουν πει>> λέει ειρωνικά <<Ξέρω πολύ καλά τι πρέπει να κάνω δεν χρειάζομαι συμβουλές από εσένα και μπορώ να ταξιδέψω δεν είμαι ετοιμοθάνατη αλλά, έγκυος>> απαντάω κοφτά και τον ακούω να γελάει <<Ναι αλλά, πως θα περάσουν δυο ώρες, τουλάχιστον θα έχω εσένα να μου σπας τα νεύρα>> τον βλέπω να μπαίνει μέσα και τα νεύρα μου βαράνε κόκκινο <<Αυτή είναι μόνο;>> ρωτάει και δείχνει την βαλίτσα μου. 

Αναστενάζω και σφίγγω τις γροθιές μου <<Εάν ήθελα αχθοφόρο θα φώναζα από την υποδοχή ένα πιο γυμνασμένο , είσαι σίγουρος πως μπορείς να την κουβαλήσεις;>> λέω ειρωνικά. Μου είχαν λείψει οι καυγάδες μας και το καυτό σεξ που ακολουθούσε μετά. Σηκώνει το φρύδι του και την πιάνει με μια κίνηση σηκώνοντας την στον αέρα <<Θα διασκεδάσουμε πολύ σε αυτό το ταξίδι δεσποινίς Άντερσον>> απαντάει και βγαίνει από το διαμέρισμα μου μαζί με την βαλίτσα μου. Καταπίνω καθώς οι φλέβες του διαγράφονται καθώς κρατάει την βαλίτσα και είναι τόσο σέξι. Πιάνω την τσάντα μου, το κινητό και τα κλειδιά μου και βγαίνω από το σπίτι μου, προχωράει προς το ασανσέρ και παραμερίζει για να περάσω πρώτη. Πατάει το κουμπί για την υποδοχή και το ασανσέρ αρχίζει να κατηφορίζει. Κάτι μου λέει πως αυτό το σαββατοκύριακο θα μου μείνει αξέχαστο και με τον Άντονι χιλιόμετρα μακριά οι αναστολές μου κάνουν φτερά - όχι ότι όταν ήταν κοντά δεν ξεπερνούσαμε τα όρια αλλά, τώρα είναι διαφορετικά. 

 Ο Κρίστιαν ξεκλειδώνει την Jaguar και τον βλέπω να βάζει στο πορτ μπαγκαζ την βαλίτσα μου όσο εγώ κάθομαι στην θέση του συνοδηγού. Ευτυχώς είχα φορέσει ένα άνετο σετ παντελόνι με μπλούζα πλεκτή και sneakers οπότε θα ήμουν άνετη για τις υπόλοιπες ώρες. Στο αμάξι έχει ζέστη και άφησα το παλτό μου πίσω, ο Κρίστιαν μπαίνει μέσα και βάζει μπροστά βγαίνοντας στην V St SW και στην συνέχει στην MD-201 προς Βαλτιμόρη και Γουίλμινγκτον. Πρώτη φορά ταξιδεύουμε μόνοι μας εκτός Ουάσιγκτον και νιώθω την αδρεναλίνη να χτυπάει κόκκινο,  μπορεί να γνωρίζω ότι αυτό είναι ένα ακόμα λάθος αλλά, δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά, είμαι ερωτευμένη με αυτόν τον άντρα. 

<<Ρόζα>> νιώθω το χέρι του Κρίστιαν να με χαϊδεύει απαλά και ανοίγω τα μάτια μου, είχα αποκοιμηθεί κατά την διάρκεια του ταξιδιού μας. <<Φτάσαμε>> συμπληρώνει και κοιτάζω έξω από παράθυρο όπου ένα πανύψηλο βρίσκετε μπροστά μας, ένας υπάλληλος ανοίγει την πόρτα μου και με βοηθάει να βγω από το αυτοκίνητο. Φοράω το καφέ παλτό μου και προχωράω προς το εσωτερικό του πολυτελούς ξενοδοχείου με τον Κρίστιαν να με ακολουθεί το ίδιο και ο υπάλληλος που κουβαλάει τις αποσκευές μας. <<Καλώς ορίσατε>> λέει μια γλυκιά κοπέλα που βρίσκεται στην ρεσεψιόν ενώ παρατηρώ το καρτελάκι στο πέτο που γράφει το όνομα Σάρα. Χαμογελάω απαλά <<Για το γάμο της Μια Μπράουν και του Άλεξ Άνταμς>> η κοπέλα κουνάει καταφατικά το κεφάλι της και πληκτρολογεί στον υπολογιστή της <<Τα ονόματά σας;>> ρωτάει και μας κοιτάζει <<Ρόζα Άντερσον>> απαντάω πρώτη και το χαμόγελο γίνεται ακόμα πιο πλατύ <<Η κουμπάρα της νύφης>> αναφωνεί με ενθουσιασμό <<Κρίστιαν Πιρς>> ο δικός του πάλι τόνος είναι το άκρος αντίθετο από τον δικό μας και βλέπω την κοπέλα να καταπίνει. Βγάζει μια κάρτα - κλειδί και μου την δίνει και την κοιτάζω ερωτηματικά <<Καλή διαμονή και να ευχηθώ και σε εσάς η ώρα η καλή>> καταπίνω και κοιτάζω τον Κρίστιαν μαρμαρωμένη <<Ορίστε;>> λέω και προσπαθώ να συνέλθω από αυτό που μόλις άκουσα. 

Η κοπέλα μας κοιτάζει και ανοιγοκλείνει τα μάτια της <<Ο κύριος Πίρς δεν είπατε πως ήσαστε>> σκατά. Νομίζει πως είναι ο Άντονι <<Ναι Κρίστιαν Πίρς μπορώ να έχω τώρα το κλειδί μου για να ξεκουραστώ επιτέλους>> της λέει ψυχρά και η κοπέλα κοκκινίζει. Κάθετε στην θέση της ξανά και κοιτάζει μια εμάς και μια τον υπολογιστή της, <<Λυπάμαι αλλά, δεν υπάρχει κράτηση με το όνομα Κρίστιαν Πίρς>> λέει και η καρδία μου χτυπάει δυνατά <<Δηλαδή υπάρχει αλλά, ένα μόνο δωμάτιο το οποίο είναι στα ονόματα Άντερσον και Πιρς>>. ΣΚΑΤΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΚΑΤΑ. Αμάν ρε Μια ούτε μια δουλειά δεν μπορείς να κάνεις σωστά, στο δικό μου δωμάτιο βρήκες να κάνεις λάθος. <<Ωραία μπορώ να έχω ένα άλλο δωμάτιο;>> ρωτάει ο Κρίστιαν φανερά αγανακτισμένος, η Σάρα καταπίνει και κοκκινίζει ξανά. ΤΕΛΕΙΑ. <<Λυπάμαι αλλά, ήμαστε πλήρης λόγο του γάμου και δεν υπάρχουν διαθέσιμα άλλο δωμάτια>> καλά θα πάει αυτό. Κοιτάζω τον Κρίστιαν και  δαγκώνω το κάτω χείλος μου, η μέρα μου όσο πάει γίνεται και καλύτερη. 

Τον βλέπω να σφίγγει τις γροθιές του και αναστενάζει <<Τέλος πάντων θα βολευτούμε>> απαντάει και το αίμα μου στραγγίζει από το σώμα μου, θα βολευτούμε. Τι σκατά εννοεί με αυτό ή όχι καλύτερα δεν θέλω να μάθω. <<Τέλεια και πάλι λυπάμαι για την αναστάτωση, το δωμάτιο βρίσκεται στο πεντηκοστό πέμπτο όροφο και έχει πανοραμική θέα προς το κέντρο της πόλης>> τέλεια τουλάχιστον είναι ψιλά, μπορώ να πηδήξω εάν χρειαστεί. Η Σάρα συνεχίζει να μας δίνει αρκετές λεπτομέρειες σχετικά με το δωμάτιο όπως το ότι είναι μια γωνιακή σουίτα αλλά, και για την ίδια την πόλη, ενώ ανεβαίνουμε με τον ασανσέρ προς τον όροφο μας. Όμως εμένα το μυαλό μου σκέφτεται το πως θα περάσω τρις μέρες στο ίδιο δωμάτιο με τον Κρίστιαν. Χριστέ μου τι θα κάνω. <<Α επίσης>> λέει καθώς ξεκλειδώνει την πόρτα του δωματίου μας και ανοίγει  <<Να σας πω πως υπάρχει μόνο ένα κρεβάτι>> τα μάτια μου ανοίγουν διάπλατα. <<King size>> συμπληρώνει και την κοιτάζω άναυδη. Φυσικά υποτίθεται πως θα έμενα με τον Άντονι και όχι με τον Κρίστιαν. Την βλέπω να χαμηλώνει το βλέμμα της λυπημένη <<Καλή σας διαμονή>> μας αναφέρει ξανά ενώ ο υπάλληλος αφήνει τις βαλίτσες μας μέσα στο δωμάτιο. Βλέπω τον Κρίστιαν να του δίνει ένα αρκετά γενναίο φιλοδώρημα και ο άντρας βγαίνει έξω κλείνοντας την πόρτα πίσω του χαρούμενος. 

Κοιτάζω το δωμάτιο ένα μικρό σαλόνι με καναπέ είναι στην μία πλευρά και στην απέναντι το king size κρεβάτι με μια τηλεόραση να κρέμεται απέναντι του και δυο ξύλινα κομοδίνα δίπλα του. Η θέα από τις τζαμαρίες είναι όντως πανέμορφη και μπορείς να θαυμάσεις και τον ποταμό Schuylkill. Ο Κρίστιαν τοποθετεί τις βαλίτσες μας στο ειδικό σκαμπό για να μπορούμε να τις ανοίξουμε ενώ εγώ προχωράω προς το μπάνιο το οποίο είναι αρκετά μεγάλο με μάρμαρο σε μπεζ χρώμα, ένα κρεμαστό έπιπλο με δυο νιπτήρες και μεγάλο καθρέφτη από πάνω ενώ ένας μαρμάρινος τοίχος χωρίζει το ντουζ από το υπόλοιπο χώρο.  Ακόμα και στο μπάνιο υπάρχουν τζαμαρίες από τις οποίες βλέπεις το κέντρο της Φιλαδέλφεια από ψιλά. Μπαίνω ξανά μέσα στο υπνοδωμάτιο και αναστενάζω στην θέα του διπλού κρεβατιού <<Έλα τώρα μη μου πεις πως ακόμα στεναχωριέσαι για αυτό το μικρό λάθος>> λέει κάπως ειρωνικά και τον κοιτάζω απότομα <<Μικρό λάθος το λες εσύ αυτό, γιατί εγώ πάλι το λέω τεράστιο Κρίστιαν>> απαντάω κοφτά <<Έλα τώρα μη μου πεις πως δεν μπορείς να περάσεις δυο μέρες μαζί μου στο ίδιο δωμάτιο>>. Δυο μέρες και δυο νύχτες! Τον κοιτάζω και τα νεύρα μου χτυπάνε κόκκινο <<Εκτός και αν φοβάσαι μήπως παρεκτραπείτε δεσποινίς Άντερσον>> ο τόνος του συνεχίζει να με προκαλεί <<Δεν νομίζω πως εγώ είμαι αυτή που φοβάται>> απαντάω και σηκώνω το φρύδι μου, τον βλέπω να γελάει <<Εάν υπονοείς εμένα μωρό μου σε διαβεβαιώνω πως οι προθέσεις μου είναι απολύτως έντιμες>>. Αυτή την φορά γελάω εγώ καθώς θυμάμαι με πιο τρόπο κατάφερε να μην βρίσκεται ο Άντονι αυτή την στιγμή μαζί μου μέσα σε αυτό το δωμάτιο. 

Τον βλέπω να με πλησιάζει και ανατριχιάζω <<Αλλά, ποτέ δεν ξέρετε τι είναι ικανός να κάνει ένας άντρας που ποθεί μια γυναίκα που ανήκει σε άλλον>> τα μάτια του καίνε τα δικά μου και καταπίνω <<Μην ανησυχείς μωρό μου την περισσότερη ώρα θα λείπω από το δωμάτιο και ξεκινάω από τώρα μίας και έχω ραντεβού με τον Στέφαν>> τον κοιτάζω άγρια <<Ξέρεις τι θα γίνει εάν μάθουν οι γονείς μου ότι μένουμε στο ίδιο δωμάτιο>> του λέω κοφτά και χαμογελάει <<Τότε φρόντισε να μην το μάθουν άλλωστε>> πιάνει μια τούφα από τα μαλλιά μου και ένα ρίγος φτάνει μέχρι την άκρη της ραχοκοκαλιάς μου <<Είσαι ειδική στα ψέματα>> σηκώνω το κεφάλι μου και τον κοιτάζω άναυδη ενώ αυτός με προσπερνάει, ανοίγει την πόρτα του δωματίου μου και βγαίνει έξω. Τι σκατά έγινε μόλις τώρα.