Ξυπνάω καθώς το κινητό μου χτυπάει ασταμάτητα ποιος σκατά με καλεί πρωινιάτικα ανοίγω τα μάτια μου απρόθυμα τι σκατά δεν πρέπει να είναι ούτε οκτώ. Ήμαρτον μια μέρα ήθελα να κοιμηθώ λίγο παραπάνω αλλά, μόλις βλέπω το όνομα της Τζέσικα να αναβοσβήνει πάνω στην οθόνη το σηκώνω χωρίς δεύτερη σκέψη. <<Ναι>> λέω κάπως αγουροξυπνημένη <<Σόρρυ φιλενάδα σε ξύπνησα αλλά, μόλις τελείωσα την βάρδια μου και βρήκα την ευκαιρία να σε πάρω τηλέφωνο>> η φίλη μου από την άλλη πλευρά ακούγετε φανερά εξαντλημένη. <<Λοιπόν στο δικό σας νοσοκομείο τον έφεραν;>> ρωτάω με κομμένη ανάσα <<Ναι... Αλλά, πριν τρελαθείς είναι μια χαρά απλά είχε ένα επεισόδιο καθώς του έπεσε η πίεση τίποτα το ανησυχητικό εάν πάρει τα σωστά φάρμακα και ξεκουράζεται θα είναι μια χαρά>> ουφ ένα βάρος νιώθω να φεύγει από τους ώμους μου καθώς δεν ήθελα να πάθει κάτι ο παππούς τους και να στεναχωρηθεί ο Κρίστιαν αλλά, και ο Άντονι και οι δυο τον αγαπούν πολύ.

<<Σε ευχαριστώ φιλενάδα που με ειδοποίησες>> της λέω και κάθομαι οκλαδόν πάνω στο κρεβάτι μου <<Τίποτα α και μιας και το έφερε η κουβέντα είδα τον Κρίστιαν...>> καταπίνω καθώς ακούω το όνομα του. <<Όσο πάει γίνεται ακόμα πιο σέξι και κούκλος>> λέει πονηρά <<Τζέσικα έλεος>> επιπλήττω την φίλη μου <<Έχω κάποια νέα να σας πω>> συμπληρώνω χαμηλόφωνα. <<Ωχ όταν λες εσύ για νέα σημαίνει πως θα πρέπει να πάρουμε και κανένα ηρεμιστικό πριν ξεκινήσεις να μιλάς>> αναστενάζω αγανακτισμένη καθώς ακούω την φίλη μου να μιλάει. <<Θέλετε να μάθετε ή όχι>> της λέω κοφτά και γελάει <<Εννοείτε αυτό διψάω να ακούω για τις πικάντικες λεπτομέρειες του πως κάνετε σεξ με τον Κρίστιαν>> η φωνή της είναι κοροϊδευτική <<Τζέσικα αρκετά>> την επιπλήττω για ακόμα μια φορά <<Τι λες να βρεθούμε το βράδυ στο Denson Liquor να τα πούμε >> λέει πιο σοβαρά αυτή την φορά <<Οκ τα λέμε στο μπαρ στις εννέα;>> την ρωτάω απαλά <<Έγινε φιλιά πάω να πέσω για ύπνο επιτέλους>> χαμογελάω καθώς κλείνω το κινητό μου. Δυστυχώς δεν υπάρχει περίπτωση να κοιμηθώ μετά από όλα αυτά οπότε σηκώνομαι και πηγαίνω στην κουζίνα για να ετοιμάσω το πρωινό μου και τον καπουτσίνο μου. Ίσως να πάω τελικά για μερικά ψώνια μετά για να περάσω ευχάριστα την ημέρα και να ξεσκάσω ελάχιστα. Φτιάχνω μια γρήγορη ομελέτα και κάθομαι στο μικρό πάσο για να την απολαύσω ενώ ταυτόχρονα ελέγχω τα email και λίγο τα σόσιαλ μίντια για να μάθω τα νέα.

Έχω γυρίσει εδώ και μια ώρα από τα ψώνια μου από την τεράστια αγορά της Ουάσιγκτον και μόλις βγήκα από το ντουζ μου. Πιάνω τις τσάντες μέσα στις οποίες υπάρχει ένα πολύ κοντό φόρεμα το οποίο είδα σε μια βιτρίνα και νομίζω πως θα είναι πολύ ωραίο για την αποψινή έξοδο μας. Στεγνώνω τα μαλλιά μου και τα φτιάχνω σε χαλαρές μπούκλες ενώ κάνω ένα αρκετά έντονο μακιγιάζ για να ταιριάζει με το φόρεμα. Διαλέγω ένα σετ μαύρα δαντελωτά εσώρουχα και τα φοράω, κοιτάζομαι στο καθρέφτη ελάχιστα και χαμογελάω έχω αρκετό καιρό να πατήσω στο γυμναστήριο αλλά, με τόσο σεξ που έχω κάνει τελευταία είναι σαν να έχω γυμναστεί για τον υπόλοιπο χρόνο. Φοράω το μικροσκοπικό, στενό, φόρεμα που με τα βίας καλύπτει το πισινό μου και είναι σε μια πολύ ωραία απόχρωση του μπλε με ψιλές τιράντες και αγκαλιάζει τις καμπύλες μου. Τα μαύρο πέδιλα μου από Christian Louboutin ταιριάζουν υπέροχα το ίδιο και μια ασορτί μικρή τσάντα από τον αυτόν τον οίκο. Τέλος πιάνω το κοντό μαύρο παλτό μου από Balmain με χρυσά κουμπιά να το διακοσμούν.

Βάζω το κινητό μου μέσα στην τσάντα μου και βγαίνω από το διαμέρισμα μου προχωρώντας προς το ασανσέρ για να κατέβω στο πάρκινγκ. Ευτυχώς το μπαρ απέχει μόλις δέκα λεπτά από το σπίτι μου και δεν θα αναγκαστώ να περάσω ώρα κολλημένη στην κίνηση. Παρκάρω έξω από το μαγαζί και βγαίνω με γοργό ρυθμό για να συναντήσω επιτέλους τις φίλες μου, ο χώρος είναι αρκετά σκοτεινός και μου παίρνει μερικά λεπτά μέχρι να τις εντοπίσω να κάθονται σε έναν από τους δερμάτινούς, μαύρους, στρογγυλούς καναπέδες. Χαμογελάω και τις πλησιάζω <<Ρόζα>> η Μία με βλέπει πρώτη και με αγκαλιάζει σφιχτά με την Τζέσικα να ακολουθεί, δεν μοιάζει σαν μια γιατρό που τελείωσε την βάρδια της στις οκτώ το πρωί αλλά, σαν να είχε κοιμηθεί όλο το βράδυ. <<Χαίρομαι πολύ που σας βλέπω κορίτσια>> λέω καθώς βγάζω το παλτό μου και παίρνω θέση δίπλα τους. Ένας σερβιτόρος έρχεται προς το μέρος μας για να πάρει την παραγγελία μας. Η Μία όπως πάντα διαλέγει ένα κοκτέιλ ενώ εγώ με την Τζέσικα βότκα με λεμόνι. Χρειάζομαι κάτι δυνατό για να καταφέρω να βγάλω την υπόλοιπη βραδιά <<Λοιπόν για πείτε τα νέα σας;>> ρωτάω και οι φίλες μου κοιτάζονται μεταξύ τους <<Τι;>> ρωτάω <<Εσύ μας είπες πως έχεις νέα τα δικά μας λίγο πολύ τα γνωρίζεις>> λέει η Τζέσικα και αναστενάζω <<Τότε καλύτερα να περιμένουμε πρώτα τα ποτά μας>> τους απαντάω και χαμογελάω ελάχιστα <<Ωχ κατάλαβα...>> τα λόγια της Τζέσικα με κάνουν να γελάσω για λίγο.

Η φίλες μου έχουν μείνει κάγκελο για ακόμη μια φορά από τα λεγόμενα μου και με κοιτάζουν με ανοιχτό στόμα <<Τι να πω Ρόζα κάθε φορά νομίζω πως τα έχω ακούσει όλα από εσένα αλλά, πάντα με εκπλήσσεις>> λέει η Τζέσικα και πίνει από το πότο της. <<Γιατί σου φαίνεται περίεργο εγώ το βρίσκω μια χαρά ίσως αυτό είναι το σωστό να είναι μαζί με τον Άντονι και τέλος>> λέει η Μια και η φίλη μας την κοιτάζει άγρια <<Το βρίσκεις εσύ σωστό αυτό, αφού ξέρουμε πως είναι τρελά ερωτευμένη με τον Κρίστιαν όσο και να προσπαθεί να το αλλάξει αυτό δεν θα τα καταφέρει Μία, το να παντρευτεί τον Άντονι μόνο χειρότερα μπορεί να κάνει τα πράγματα>> ακούω τις φίλες μου να διαφωνούν μεταξύ τους και δεν ξέρω πια έχει δίκιο και πια άδικο. <<Ναι αλλά, απ' ότι μας λέει η Ρόζα ο Κρίστιαν δεν έκανε τίποτα για να την διεκδικήσει ενώ αντίθετα ο Άντονι κάνει πολλά>> λέει η Μια και την κοιτάζω <<Πας καλά τι κάνει, μια φορά έκανε, άσε μας με τον κρυόκωλο>> τα μάτια μου ανοίγουν διάπλατα όχι μόνο από το επίθετο με το οποίο χαρακτηρίζει τον Άντονι η Τζέσικα αλλά, επειδή βλέπω να μπαίνει μέσα στο μπαρ ο Κρίστιαν μαζί με τον Στέφαν. Τον δικό μου Στέφαν. Τον κολλητό μου, ο οποίος εδώ και δυο χρόνια δούλευε στην Αγγλία. <<Ρόζα>> ακούω την Μια να λέει αλλά, δεν μπορώ να πάρω τα μάτια μου από την εικόνα που βλέπω μπροστά μου <<Ρόζα είσαι καλά τι έπαθε....>> η φωνή της Τζέσικα σπάει στο τέλος καθώς κοιτάζει και αυτή προς το σημείο όπου έχει κοκαλώσει το βλέμμα μου. <<Τι σκατά συμβαίνει επιτέλους>> η Μια γυρίζει προς τα πίσω για να δει τι βλέπουμε τόση ώρα και μας έχει προκαλέσει τέτοια αναστάτωση.

Χρειάζεται μόλις ένα λεπτό για να μας εντοπίσει ο Κρίστιαν και διακρίνω και την δική του έκπληξη στο βλέμμα και τον βλέπω να τσιτώνετε. Σκουντάει τον Στέφαν και του δείχνει προς το μέρος μας ενώ του μιλάει στο αυτί. Τα μάτια μου συναντάνε αυτά του Στέφαν και μετά βλέπω και την δικιά του έκπληξη, χαμογελάει πλατιά και μας πλησιάζει γοργά. <<Ρόζα>> λέει δυνατά καθώς φτάνει κοντά μου. <<Τζέσικα>> λέω στην φίλη η οποίο ακόμα παραμένει σαν άγαλμα και δεν κουνιέται, <<Τζέσικα>> λέω πιο δυνατά αυτή την φορά και την σκουντάω για να περάσω και να αγκαλιάσω τον φίλο μου. <<Χριστέ μου Ρόζα, δεν φαντάζεσαι πόσο μου έλειψες>> η φωνή του φανερώνει το πόσο με έχει αποθυμήσει όπως και εγώ το ίδιο. Είχαμε να βρεθούμε από κοντά πάνω από ένα χρόνο όταν είχε έρθει να δει τους γονείς του και είχαμε πάει για έναν γρήγορο καφέ μιας και είχε έρθει από την Αγγλία μόλις για πέντε μέρες. <<Στέφαν δεν το πιστεύω πως είσαι εδώ>> του λέω και τον σφίγγω πιο πολύ. <<Στέφαν>> η Μια κάνει το κύκλο και τον αγκαλιάζει σφιχτά <<Μια, πολύ χαίρομαι που σε βλέπω, τι έμαθα παντρεύεσαι>> της λέει χαμογελαστά και η φίλη μου με κοιτάζει λοξά <<Ε, τον ενημερώνω, που και που>> της απαντάω στραβά <<Σκεφτόμουν να σου στείλω πρόσκληση αλλά, δεν είχα ιδέα εάν θα μπορούσες να έρθεις και δεν ήθελα να σε φέρω σε δύσκολη θέση>> του λέει η φίλη μας. <<Θα κάνω τα πάντα για να είμαι στο γάμο σου Μια>> της απαντάει χαμογελαστά. <<Στέφαν>> η φωνή της Τζέσικα ακούγετε επιτέλους αν και δεν μοιάζει με την δικιά της, λες και κάποιος την έκανε αδύναμη, παραμερίζω για να την αφήσω να περάσει και βλέπω τον φίλο μας να τσιτώνετε ελάχιστα καθώς κοιτάζει την Τζέσικα αντί, όμως να την χαιρετήσει όπως ακριβώς και εμάς έκαναν μια τυπική χειραψία. Τι σκατά έχει συμβεί ανάμεσα τους και δεν έχω πάρει χαμπάρι αλλά, ούτε και η Μια απ' ότι φαίνεται, καθώς τους κοιτάζει και αυτή έκπληκτη.

Τα μάτια μου συναντούν επιτέλους τον Κρίστιαν που φοράει ένα μαύρο πουκάμισο με ασορτί παντελόνι, με κοιτάζει από το πρόσωπο προς τα κάτω και μόλις φτάνει στο τέλος του φορέματός μου οι κόρες του σκοτεινιάζουν και τον βλέπω να σφίγγει τις γροθιές του. <<Μπορούμε να κάτσουμε μαζί σας;>> η φωνή του Στέφαν ακούγετε και γυρίζω προς το μέρος του <<Φυσικά και το ρωτάς>> απαντάει η Μια και κάνει χώρο για να καθίσουν και για κακία μου τύχη ο Κρίστιαν κάθετε δίπλα μου ενώ από την άλλη ο Στέφαν, η Μια και η Τζέσικα στο τέλος η οποία φαίνεται εντελώς αποπροσανατολισμένη. Η φίλη μας θα πρέπει να δώσει κάποιες σοβαρές εξηγήσεις για την αλλόκοτη συμπεριφορά που έχει με τον Στέφαν. Ο σερβιτόρος έρχεται ξανά προς το μέρος μας και παραγγέλνω μαζί με την Τζέσικα άλλη μια βότκα ενώ ο Κρίστιαν με τον Στέφαν ουίσκι.