Ρίχνω μια τελευταία ματιά στα πράγματα μου μήπως και είχα ξεχάσει κάτι, όχι όλα ήταν έτοιμα. Θα φεύγαμε το μεσημέρι για να ήμαστε αργά το απόγευμα προς το βραδάκι πίσω στην Ουάσιγκτον μιας και αύριο όλοι μας έπρεπε να βρισκόμαστε στην εταιρία. Κοιτάζω την θέα από το παράθυρο για τελευταία φόρα και σκέφτομαι πόσο ωραία θα είναι όταν όλα γύρω θα είναι ντυμένα στα λευκά. Είχε μπει ήδη ο Οκτώβριος και έκανε αρκετό κρύο και ανυπομονούσα για να μπει ο επόμενος μήνας όπου, όλα τα μαγαζιά θα στόλιζαν με χιλιάδες λαμπάκια τις βιτρίνες τους και η καλύτερη εποχή του χρόνου θα έφτανε και θα πήγαινα όπως. κάθε φορά στους γονείς μου όπου και περνούσα τις γιορτές. Αλλά. πριν από τα Χριστούγεννα θα τους έβλεπα και την Ημέρα των Ευχαριστιών μιας και έμεναν σχετικά κοντά άρα μπορούσα να τους επισκέπτομαι όποτε έβρισκα αρκετό χρόνο.

Κατεβαίνω προς την κουζίνα όπου βλέπω τον Άντονι να κάθετε με τους γονείς του <<Καλημέρα>> λέω απαλά και κάθομαι δίπλα του <<Καλημέρα>> μια πιο δυνατή φωνή πίσω μου κάνει τα μάτια του Έντουαρντ και της Έμιλυ να σηκωθούν και να κοιτάξουν τον γιό τους που κάθετε δίπλα στον αδελφό του. <<Καλημέρα Κρίστιαν>> η φωνή του Έντουαρντ ακούγετε πιο κοφτή <<Μπορώ να μάθω γιατί έσπασες το αγαπημένο βάζο μου>> λέει δυνατά η Έμιλυ και διακρίνω ένα αμυδρό χαμόγελο στα χείλη του Άντονι ο οποίος, μάλλον ευχαριστιέται από όλη αυτή την κατάσταση. <<Η μάλλον όχι δεν θέλω να ακούσω δικαιολογίες καθώς είμαι σίγουρη σε τι κατάσταση θα επέστρεψες χθες από το μπαρ και δεν καταλαβαίνω τον λόγο, νόμιζα πως είχες πάψει να πίνεις τόσο πολύ και να καταστρέφεις ότι βρίσκεται μπροστά σου εδώ και τέσσερα χρόνια αλλά, μάλλον έκανα λάθος>> η Έμιλυ μιλάει ακατάπαυστα και το βλέμμα μου πηγαίνει αμέσως στον Κρίστιαν μόλις αναφέρει ότι πριν από τέσσερα χρόνια ο γιός της συνήθιζε να πίνει και να γίνεται λιώμα σχεδόν καθημερινά.

Ο Έντουαρντ βάζει το χέρι του πάνω από της γυναίκας του και το σφίγγει απαλά <<Ηρέμησε αγάπη μου>> της λέει γλυκά <<Μαμά δεν ήμουν τόσο χάλια όσο πιστεύεις και δεν πίνω καθημερινά εντάξει, χαλάρωσε δεν είμαι μικρό παιδί ξέρω τι κάνω>> της λέει ο Κρίστιαν και πίνει λίγο καφέ. Η ατμόσφαιρα στο τραπέζι γίνεται όλο και πιο αμήχανη αλλά ό μόνος που φαίνεται να μην πτοείτε είναι ο Άντονι ο οποίος τρώει το πρωινό του κανονικά. <<Φυσικά το είδα πόσο χάλια δεν ήσουν και ποιος διέλυσε το γραφείο και πέταξε όλα τα πράγματα κάτω>> λέει η μητέρα του ειρωνικά και τον κοιτάζω απότομα ενώ το αίμα μου παγώνει και σταματάω να αναπνέω. <<Κάτι έψαχνα να βρω>> της απαντάει κοφτά προσπαθώντας να βάλει τέρμα στην συζήτηση <<Απορώ που δεν ξύπνησες όλο το σπίτι>> η μαμά του πίνει από το φλυτζάνι της και παρατηρώ πως περιέχει μέσα τσάι όπως, ακριβώς μου είχε πει ο Άντονι ότι την βοηθάει να χαλαρώσει. <<Η Ρόζα ήταν κάτω χθες πως και δεν είδες τίποτα>> η φωνή του Άντονι με κάνει να καταπιώ ενώ όλοι στο τραπέζι με κοιτάζουν <<Δεν είδα κανέναν απλά έφτιαξα ένα τσάι και ανέβηκα πάνω>> λέω με κομμένη ανάσα. <<Δεν ήταν κανένας όταν γύρισα σπίτι στις τρις τα ξημερώματα>> η φωνή του Κρίστιαν βγαίνει ψυχρή και απολύτως σοβαρή. Βλέπω την Έμιλυ να κουνάει απηυδισμένη το κεφάλι της, ο Άντονι γνώριζε πολύ καλά πως εκείνη την ώρα ήμασταν μαζί στο δωμάτιο και ετοιμαζόμασταν να κοιμηθούμε έπειτα από την συζήτηση που είχαμε άρα, δεν θα μπορούσε να υποψιαστεί κάτι. Μόνο εγώ και ο Κρίστιαν γνωρίζαμε την ακριβή ώρα που είχε γυρίσει σπίτι χθες το βράδυ και το τι είχε συμβεί μέσα στο γραφείο.

Στις τρις ακριβώς το SUV σταματάει στο αεροδρόμιο του Άσπεν όπου θα επιβιβαζόμασταν ξανά στο ιδιωτικό αεροπλάνο για να γυρίσουμε πίσω μια πτήση που θα διαρκούσε σχεδόν πέντε ώρες. Ήλπιζα να φτάσω νωρίς στο διαμέρισμά μου και να ξεκουραστώ πριν την αυριανή ημέρα. Ο οδηγός μας, ξεφορτώνει τις βαλίτσες μας και τις μεταφέρει στο τζετ, ο Τζος με τον Τζέρεμι μας περιμένουν ξανά στην είσοδο του αεροπλάνου χαμογελαστοί. Αυτή την φορά προτίμησα να καθίσω μαζί με τον Άντονι στις πιο πίσω θέσεις, δεν θα άντεχα το βλέμμα του Κρίστιαν επί πέντε ώρες καρφωμένο πάνω μου και δεν ένοιωθα άνετε με τους γονείς τους πλέον, μετά απ' όσα είχα συμβεί αυτές τις μέρες. Χριστέ μου έφυγα δυο μέρες από το σπίτι μου για να ηρεμήσω και ήρθε όλη μου η ζωή τούμπα. Βγάζω το κινητό μου από την τσάντα μου και στέλνω μήνυμα στη ομαδική συζήτηση που έχω με τις φίλες μου στο messenger πως πρέπει να βρεθούμε σύντομα καθώς υπάρχουν πολλές εξελίξεις και χρειάζομαι βοήθεια γιατί δεν ξέρω τι να κάνω. Η Μια μου απαντάει σχεδόν αμέσως πως θα κανονίσει με την Τζέσικα μήπως πάμε για φαγητό μέσα στην εβδομάδα και μιλήσουμε. Βάζω το κινητό μου στην τσάντα και κοιτάζω τον Άντονι δίπλα μου, δεν έχουμε μιλήσει ξανά από χθες το βράδυ για την πρόταση γάμου και ίσως έτσι είναι καλύτερα καθώς πρέπει να σκεφτώ και να αποφασίσω τι θέλω να κάνω στην ζωή μου. Μέχρι τώρα σκεφτόμουν πως προτεραιότητα έχει η δουλειά μου και κάποια στιγμή θα παντρευόμουν αλλά, όχι άμεσα. Μου άρεσε η σχέση που είχα μαζί του - μέχρι τουλάχιστον να εμφανιστεί ο Κρίστιαν. Όμως τώρα θα χρειαστεί να διαλέξω ανάμεσα στην ελευθερία μου στην οποία προστίθεται και ο Κρίστιαν και σε έναν γάμο με τον άντρα που εδώ και δυο χρόνια διατηρώ σχέση και με αγαπάει πραγματικά.

Με το Κρίστιαν δεν έχουμε ξεκαθαρίσει την κατάσταση μεταξύ μας και υπάρχουν τα φαντάσματα του παρελθόντος τα οποία είναι ανάμεσα μας και μας βασανίζουν. Το μόνο που κάναμε ήταν σεξ, παράφορο, άγριο, εκρηκτικό σεξ, έβλεπα βέβαια στα μάτια του πως υπάρχει και κάτι άλλο πέρα από αυτό αλλά, ακόμα και αν δεν παντρευόμουν τον Άντονι δεν θα μπορούσαμε να ήμαστε πότε μαζί ήταν αδελφός του στο κάτω - κάτω και όλοι γνωρίζουν πως έχουμε μια σχέση μίσους μεταξύ μας, πως ξαφνικά έγινε από μίσος αγάπη. Θα άρχιζαν να υποπτεύονται πως μπορεί να υπήρχε κάτι μεταξύ μας από πριν και δεν θα ήθελα να πληγώσω τον Άντονι γιατί, εάν μάθαινε ποτέ το τι συμβαίνει πίσω από την πλάτη του με τον αδελφό του θα πληγωνόταν αφάνταστα, δεν θα μας συγχωρούσε ποτέ για αυτό που του κάναμε και θα είχε και δίκιο.

Στις εννέα ο Άντονι παρκάρει έξω από το διαμέρισμά μου και με βοηθάει να κατεβάσω τα πράγματά μου <<Ρόζα ελπίζω, αν εξαιρέσεις τα χθεσινά γεγονότα να πέρασες ωραία το σαββατοκύριακο μαζί μας>> η απαλή φωνή του με κάνει να χαμογελάσω ελάχιστα. Φυσικά και πέρασα καλά θα μου μείνει αξέχαστο αυτό το σαββατοκύριακο για πάντα στο μυαλό μου. <<Φυσικά ήταν πολύ ωραία>> του απαντάω σιγανά <<Καλή ξεκούραση μωρό μου θα τα πούμε αύριο στην δουλειά>> λέει και μου δίνει ένα απαλό φιλί στο στόμα. Χαμογελάω και τον αποχαιρετώ καθώς μπαίνω μέσα στο λόμπι με την βαλίτσα μου, ευτυχώς που δεν ζήτησε να ανέβει πάνω καθώς δεν θα μπορούσα να του αρνηθώ και αυτή την στιγμή το μόνο που θέλω είναι να μείνω μόνη μου και να σκεφτώ αφού πρώτα κάνω ένα ζεστό ντουζ και έπειτα χωθώ κάτω από το ζεστό πάπλωμα του κρεβατιού μου.