Dinner

You never wanted to see Drake Damascus, angry. Seeing his livid face makes me want to vomit. Sa paraan ng paggalaw ng kaniyang pangga at higpit ng pakakuyom ng kaniyang kamao. Ramdam ko ang panlalamig ng kamay at pagwawala ng kalamnan sa loob ko.

"Well, well, well, the mighty cousin is here." Denmark, annoyingly said.

Drake placed me behind him. Sa paraang pino-protekhan ako laban kay DenMark.

"Motherfucker!" Drake cussed, gritting his teeth.

Paulit-ulit akong napalunok.
Gone the Drake that is full of charms. Kahit snob siya sa ibang tao, hindi siya umaabot sa puntong ito

"What the fuck, dude?! Ang sama mo sa akin." sabi ni DenMark habang tumatawa.

Totoo nga ang kasabihang Don't judge the book by its cover.

Akala ko noon, DenMark is different from his friend, Jayson. Kasi kung titignan, he looks more formal than Jayson. Yung tipong hindi makakagawa ng gulo, at hindi tarantado. Pero nagkamali ako.

"Shut it, Velasco. Your annoying voice is getting into my nerves." Drake said with his authoritative voice.

Kahit hindi ko makita si Drake, alam kong mariin itong nakatitig kay DenMark. I looked over his shoulder, doon ko nakitang nakangisi si DenMark, aliw na aliw sa mga nangyayari.

Humigpit ang hawak ni Drake sa kamay ko ng tangkain kong pumalag. His bloodshot eyes meet mine, making my attempts failed.

DenMark tried to meet my gaze but Drake is quick enough to blocked him.

"Tss, yabang mo naman dude. I'm just accompanying your cousin, right Miss Angel?" mischief is clearly audible in his voice.

I swallowed hard. I can feel the tension between the three of us. Hindi ko naman inaasahang ito ang kahahantungan sa pagpunta dito. Gusto ko lang naman makipagbati sa boyfriend ko

"Drake.." kabado kong tawag sa pangalan niya.

Sinubukan kong hawakan ang kamay niyang nakakuyom na. I sighed when he relaxed a bit.

We're starting to draw attention. I am fully aware of the students that's watching us. But they are least of my concern now. Kailangan naming makaalis hanggat hindi pa madami ang nang-uusisa.

"Huwag kang magkakamaling lapitan siyang muli. I'm warning you, Velasco." sensirong saad ni Drake.

I tried moving an inch, pero hindi ko nagawa. Drake's hold is to tight.

Drake is keeping me in the dark. He said, wala lang itong away nila. Na hindi ko na kailangan mangamba pero ano ito?

"Is that a threat, Damascus?" gone the humor on DenMark's voice, kung seryoso at delikado ang boses ni Drake, hindi siya papatalo.

"Drake, let's go. Hayaan mo nalang siya." I uttered, despite of my trembling lips.

But Drake played deaf. Hindi niya ako pinansin sa halip, ay nakipag tagisan ng titig kay DenMark.

"Na-uh, that's a brotherly advice. Pasaan pa't may pinagsamahan din tayo."

Kahit nakatalikod siya sa akin. I can sense the smirk on Drake's lips. He even tilted his head on the other side.

"You know, you're right." DenMark cockily replied. "Hindi ka din naman iba sa akin, should I give you a brotherly advice as well?" dagdag niya.

Ramdam ko na naman ang paghigpit ng pagkakayom ng kamao ni Drake. I can also hear the sound of his gritting teeth.

I looked up and saw the victorious creepy grin on DenMarks face.
Mariin akong napapikit. Kailangan na nga talaga naming makaalis.

"Ba—"

"What is happening here, 'D?"

Naiwang nakaawang ang bibig ko ng biglang may nagsalita. I looked around and saw Isabel, together with the two boys and a girl walking towards us. Sila yung palagi kong nakikita na kasama ni Drake.

I felt relieve for the first time with her presence.

Isabel's face is full of confusion while looking at Drake and DenMark. Samantala, nanatiling tahimik ang tatlo niyang kasama. Though the other girl, is looking at our direction. Particularly, sa kamay kong mahigpit parin ang hawak ni Drake.

"And the best friend is here. What a great reunion you have here, Damascus."

Uminit ang ulo ko ng marinig na naman ang boses ni DenMark.

Gosh, can't he for once shut his mouth? Wala namang matinong lumalabas sa bibig niya.

"One more word and you'll see, asshole." pagbabanta ni Drake pero sa halip na madala, malakas na tawa ang sagot niya.

Palipat lipat ang tingin ni Isabel sa kanilang dalawa. With a frown on her face. May dala pa siyang dalawang nagkakapalang libro sa kamay.

Mula naman sa kanilang dalawa, dumako ang paningin sa akin ni Isabel.

Marahas akong napalunok. I can also taste something metallic on my mouth. I can sense a trouble here.

Pinag-taasan niya ako ng kilay. And all I can do is to bow my head.

Ako pa itong may ganang sabihin kay Drake na ma-ingat kami, when in fact ako mismo ang gumagawa ng paraan para mabuko kaming dalawa.

"Oh! I'm scared, Damascus.. Please no.." DenMark exaggeratedly exclaimed.

Mariin akong pumikit. Right now, gusto ko lang na masapak ang isang iyon. Saan kaya siya nagmana? His parents seemed to be a nice person, pero siya mukhang sinto-sinto pa.

Nataranta ako ng humakbang si Drake papunta kay DenMark. His knuckles were turning white. His breathing is uneven.

"'D!"

Isang tawag mula kay Isabel ang nagpahinto sa kaniya. Malakas ang kabog ng dibdib ko. Kung hindi dahil kay Isabel baka nagsabong na silang dalawa.

"What?! Come on, Damascus. Show me what you've got, do it!" DenMark said, laughing.

"Stop this bullshit, you two. Para kayong mga bata!" sa isang mabilis na hakbang, nasa harapan na namin si Isabel. Masama ang tingin na pinukol niya sa aming tatlo.

I can't deny it, Isabel looks so sophisticating even without make-up. Nakasuot siya ng pencil cut skirt at tube top paired with a black coat. She already look so professional.

Nagbaba ako ng ulo ng dumako sa akin ang masama niyang tingin.

"Dammit!" malutong na mura ni Drake bago ako hatakin paalis.

Hindi nakaligtas sa akin ang mapan-insultong tawa mula kay DenMark. How I wish he would be mute.

Hindi ko binigyan ng pansin ang mga estudyanteng nanunuod. Mga walang magawa sa buhay!

Mahigpit ang hawak ni Drake sa pupulsuhan ko. Halos matalisod pa ako sa pagmamadali para lang maabutan siya.

When we reached the parking lot. Hindi na ako naghintay pang pagbuksan niya ng pinto. I hurriedly open the passenger seat, and sat with trembling knees.

Drake is fuming mad now.

"D-Drake.." I stammer.

I tried holding his hand that is on the stirring wheel. But one deadly glare, natigilan ang kamay ko sa ere.

Nakagat ko ang pang-ibabang labi sa tindi ng emosyon. He is panting heavily while looking down the road. Hindi pa kami nakakaalis sa parking lot.

"Drake, sorry.. hindi ko inaasahang ganun ang mangyayari." ani ko.

Mahigpit niya akong pinagbawalang lumayo kay DenMark, pero ito pa ang nangyari.

I put my hands on my lap. At doon kumuha ng lakas. Hindi parin niya ako nagagawang sulyapan.

"I was trying to make up with you, kaya kita pinuntahan." I added.

However, Drake remained silent.

"Magsalita ka naman, Drake."

I moved closer. Sa kabila ng panginginig ng kamay ko, at sa takot na hindi niya magustuhan ang gagawin ko. I still wrap my hands on his waist, and rested my head on his shoulder.

Ramdam ko ang malalim niyang buntong hininga.

"I'm sorry.. forgive me hmm?" malambing kong bulong, umaasang sasagot siya.

But to my dismay, tinanggal niya ang pagkapulupot ng aking kamay sa kaniyang baywang.

"Sit properly, we're going home now." malamig niyang tinuran habang nasa daan ang tingin.

Para akong batang napagalitan ng nanay. I lazily sat on my seat like what he want me to do.

I bite the inside of my cheeks. I can feel my eyes getting misty with unshed tears. Bakit siya ganito?

Mas gugustuhin ko pang bulyawan niya ako ng maanghang na salita, not this cold treatment.

Tumingala ako. I blinked my eyes repeatedly to stop my tears from falling.

I should be the one being angry right?

Nakita ko siyang may kasamang ibang babae. Nakikipag tawanan, habang ako hindi mapakali sa pag-aalala para sa kaniya.

But look what happened? The table has turned.

Nakagat ko ang pang-ibabang labi saka tumingin sa labas ng bintana. I did my very best not to cry. It's my fault, kaya wala akong karapatang magdamdam. I deserve his cold treatment. I deserve his silence.

Hanggang makarating kami sa bahay, Drake didn't bother talking with me.

Lumabas siya at padabog na sinira ang pinto, leaving me. I inhaled and exhaled. Be more patient, may kasalanan ka, Angel.

Hinanda ko ang isang ngiti bago tahakin ang daan papasok.

Smile and pretend.

I marched inside despite of my wobbling knees. Nasa living room silang lahat. Tito Emmanuel and mommy were having a fight with the chess game. While the rest, were their audience.

Daddy seemed to notice me, nag-angat siya ng tingin na agad dumako sa akin. Ngumiti siya, bago bumulong kay mommy na nasa kaniyang tabi.

"How's school, honey?" tanong ni mommy bago ngumiti.

Dahil sa kaniyang tanong lahat na sila nakatingin sa akin.

"Just the usual, mom."

Lumapit ako sa kaniya saka humalik sa kaniyang pisngi. I did the same to tita Abigail and tita Clarries.

"Are you with your kuya? Kakapasok lang din niya." tita Clarries asked.

"Ah yes po. Sumabay ako sa kaniya." I weakly smiled.

Bumalik din sa paglalaro si mommy. Paminsan minsan, nagkakasagutan pa ni tito Emmanuel.

"Hija, may ginawa akong burger gusto mo ba?" napatingin ako kay tita Abigail ng bigla siyang magtanong.

She is standing beside me now with a smile.

Burger. Gustuhin ko man, pero may pupuntahan pa ako. I might be late, kung kumain pa ako.

"Nako, hindi na po tita. May pupuntahan pa po kasi ako." I answered politely. Making sure I didn't offend her in any way.

"Saan ka pupunta, honey?" bumaling ang tingin ko kay daddy.

I really can't help but to be worried with his state. Mukha nga'ng mas pumayat siya ngayon.

"My friend invited me, dad. Sa kanilang bahay lang, maghahapunan." I replied while eyeing him.

"Friend who?" strikto niyang tanong.

Right, hindi pa nila alam na may kaibigan na ako dito.

"Benjie Gabriel Bautista daddy. He's a good friend, hayaan mo, before you go back to Bicol I'll introduce him to you."

"Okay, just be sure to be home before nine." napangiwi ako.

It's not as if this is my first time. Sa Bicol nga halos madaling araw na ako nakakauwi. Well minsan lang, kasi hindi naman ako palaging gumigimik.

"No worries, I'll be home before you know it." natatawa kong sagot.

I bid my good bye to tita Abigail. Though, her eyes looked so down when I refused her offer. Sinabi ko na may ibang pagkakataon pa naman para matikman ko ang mga luto at gawa niya.

I quickly take a shower and change into a bodycon dress that hugs my figure perfectly. It's up to my mid-thighs. I need to be presentable kahit tita lang naman ni Benj ang kikitain ko. Like what the saying goes by, first impression last.

Tumunog ang cellphone ko sa night stand. Inabot ko iyon habang naglalagay ng hikaw. It was a text from Benj, nasa baba na daw siya. He volunteered to fetch me. I was fine with it since hindi ko 'rin alam ang bahay nila.

I put my hair in a messy bun. I did my make-up, but not that dark. Pinaresan ko ng black strapy sandal. Nang matapos, I marched out of my room.

I inhaled a large amount of breathe when I saw his closed door. I was contemplating whether to knock or leave without informing him.

Alam kong galit pa siya. Sa mga nakalipas na panahon na kasama ko siya, I've learned one thing about him.

Drake.. he doesn't talk to me whenever I did something wrong. Saka na niya ako kakausapan kapag nakahupa na ang pagtatampong nararamdaman niya. He calms himself first before talking to me, and I should give him the space.

Kaya sa halip na katukin siya, dumiretso na ako sa baba. I also don't know if he is inside.

Nagpaalam ako sa kanila bago tahakin ang daan palabas. Benj is leaning on his car, looking fresh with his plain gucci shirt and khaki short. He is really handsome, hindi mapagkakamalang bading.

Bigla akong naasiwa sa suot. Damn, bakit ko nga ba naisipang mag dress?

Malakas na humalakhak si Benj ng makalapit ako sa sasakyan niya. Napasimangot ako, sure akong tumatawa siya dahil sa suot ko.

"Stop laughing." masungit kong tinuran.

Siya na ang nakapambahay, ako na ang mukhang dadalo sa isang party!

"I can't help it, beb. Bakit ka kasi nag suot ng ganiyan?" aniya habang tumatawa parin.

I rolled my eyes. Imbes na sagutin siya, dumiretso ako sa shotgun seat. Marahas kong binuksan ang pinto, naririnig ko parin ang tawa niya.

"Talk and I won't go with you." I threatened him. Naniningkit ang mga mata.

May sasabihin pa sana siya, pero inunahan ko na. I'm sure as hell, hindi maganda ang lalabas sa bibig niya.

Sa huli, sinara nalang agad ang sariling bibig. Though, I can still hear his laughter's. He is trying to conceal it with pressing his lips together which he failed, terribly.

Nagrolyo ang dalawang mata ko. Instead of stressing myself, pinagmasdan ko nalang ang aming dinaraanan. Not long after, kumunot ang noo ko ng makita ang pamilyar na gusali. Malayo palang kilala ko na ang ayos nito.

But what surprised me the most, is the name. Kinurap kurap ko ang mata, baka namamalikmata lang. Nalampasan na namin iyon, pero hindi pa'rin nagbabago sa paningin ko ang pangalan ng hotel. It is not The EHR anymore which confused me the most.

"Halika na, sobrang excited ni tita na makilala ka!"

I was back on my reverie when Benj opened the door on my side. Nasa bahay na nila kami. I was a bit reluctant. Nasa isip ko parin ang nakita kanina sa habang nasa biyahe. The sudden change still bothers me.

Nagkibit balikat nalang ako. Hindi ako sinabihan nila mommy na papalitan na pala nila. But for sure, they only did it for the better.

Pumasok kami sa malawak na bahay nila. If my calculation is right, mag kasing laki ito sa bahay namin sa bicol.

"Tita, we're here!"

Napaigtad ako sa gulat ng bigla siyang sumigaw.

"Don't shout." pagpipigil ko sa kaniya sa mahinang boses.

Tumawa lang siya bago hawakan ako sa pulso. He dragged me until we reached their dining room. I gaped looking at their long table, filled with different dishes. Punong puno na akala mo may pyesta.

"Gabriel!" isang tinig ang kumuha sa atensyon ko sa pagmamasid sa mga pagkain. The sound of her stiletto echoed in the living room.

"What took you so long? Lumamig na tuloy ang pagkain."

Napalingon ako sa nagsalita. Ganun na lang ang pag-awang ng labi ko ng makilala ang tita ni Benj. Wearing a red cocktail dress, Miss Flor elegantly walked to our direction. Walang wala ang suot ko.

Malaki ang kaniyang ngiti sa labi. She's not even looked surprised seeing me. Or maybe, Benj already informed her about me.

"Tita, bakit ang dami naman ng pagkaing hinanda niyo? Mukha kaming bibitayin niyan, eh." sabi ni Benj sa ginang.

Irap ang naging sagot sa kaniya ni Miss Flor.

"What do you expect me to do? May bisita tayo, of course it's our obligation to fulfill the needs of this young lady. " she said, smiling widely.

"But isn't it too much?" Tanong muli ni Benj, pero hindi na siya binigyan pansin ng ginang.

Very well, Benj. Sobra sobra pa nga.

"Miss Flor?" I tilted my head sideward, as if I'm not really sure.

Though mas maliwanag pa sa sinag ng buwan na siya nga iyon. Ang gurong nag-asikaso sa pagpasok ko sa SMU.

He mentioned before that his aunt is a professor in our school. Hindi ko lang inaakalang si Miss Flor nga iyon. What a small world it is.

"Hi! You are Drake Damascus cousin right?" she asked. So naalala niya rin pala.

Tumango ako bilang sagot.

"Nice to see you again."

Miss Flor still looks like an Angel. Yun nga lang, masiyado syang madaldal. Or so I thought.

"You know what, I've heard a lot about you." aniya habang naglalakad patungo sa isa sa mga upuan.

Benj held me by my elbow saka pinaghila ng upuan. Nagpasalamat ako bago umupo. He then sat beside me.

"Well, I hope it's all good, Miss." biro ko pa.

She battle her eye lashes. Sa unang tingin, hindi mo talaga masasabing isa siyang propesor. Lalo na sa isang sikat na eskwelahan.

"Si Gabriel ang sisihin mo kung hindi tama ang mga nalalaman ko tungkol sa'yo."

Natawa ako. Like aunt , like nephew pa yata 'to.

"Tita, that's enough. Kumain na muna tayo, I'm sure we are all hungry." Benj butted in.

Walang nagawa si Miss Flor kung 'di ang sundin ang pamangkin.

I've enjoyed their food, na si Miss Flor mismo ang nagluto. Masasarap, she could pass as a chief. We talked about random stuff. Miss Flor give us advices about collage life. She also volunteered herself to help me with my studies. Nagpasalamat ako doon. Though wala akong planong tanggapin ang tulong niya. It's just not feels right. Nakakahiya din.

She is nice indeed.

Hindi namin nakasama sa hapag ang lola ni Benj. Natutulog na raw.

Saktong alas-nuebe ng mapagdesisyunan kong umuwi.

"Thank you for the dinner, Miss. I hope this is not the last."

Miss Flor walked us to their front door. Ihahatid ulit ako ni Benj.

"Of course, you can come here anytime. And please, cut the Miss you can call me tita." ngumiti ako.

Pagkatapos, agad naming linakad ang kaniyang sasakyan. Pinagbuksan niya ako ng pinto.

"Your tita is nice, Benj." I complemented.

He only smile in return. Nagsimula siyang magmaneho palabas sa bakal nilang gate. I was about to close my eyes, when I caught a familiar silhouette of a man. Nakasandal ito sa hood ng kaniyang sasakyan mismo sa labas ng gate.

Siguro napansin din siya ni Benj kaya tinigil niya ang kotse. Mabilis kong kinuha ang pouch na dala bago bumaba ng sasakyan.

Nakahalukipkip si Drake at nasa baba ang paningin.

"Anong ginagawa mo dito?" I asked as I went near him.

Doon siya nag-angat siya ng tingin, I nearly stopped on my tracked when his dangerous orbs meet mine.

Lagot.

Umayos siya ng tayo. Instead of answering my question, pumunta siya sa gawi ng passenger seat saka binuksan ang pinto.

"Sakay." his voice is as cold as the night.

Napatingin ako kay Benj na ngayon ay mariin ang tingin kay Drake. Hindi ko alam ang tumatakbo sa isip niya, but I hope hindi siya mag-isip ng iba.

"Or do you want me to carry you, huh Angel?" I gulp.

Sa takot na baka gawin niya nga iyon, patakbo kong linakad ang kaniyang kotse. He slammed the door so hard, creating a loud noise.

Napapikit ako. Mukhang mas galit siya ngayon.

Hindi siya nagsalita bagkus ay agad na pinaandar ang sasakyan. Kinuha ko ang cellphone sa pouch para I-text si Benj. Hind na ako nakapagpaalam ng maayos sa pagmamadali. I apologize for what happened and thank him for the meal. When I hit the send button, nataranta ako ng bumilis ang takbo ng kotse.

"Slow down, Drake!" I yelled.

I immediately buckled my seatbelt due to his fast speed. Halos lumabas ang kaluluwa ko sa bilis ng kaniyang pagpapatakbo.

I then sighed in relief when he reduces his speed.

Muli kong hinabol ng tingin ang aming hotel. The name really changed, from The EHR to The Venice.
Hindi rin nagtagal nakarating kami sa bahay.

I was shocked when Drake open the door for me. Akala ko mauuna siyang pumasok, katulad ng ginawa niya kanina.

Mas pinili kong hindi siya tignan sa mata.

I tailed him, napansin ko ang katahimikan sa buong bahay na malaking pinagpasalamat ko.

Nang marating ko ang pasilyo sa ikatlong palapag kung saan ang kwarto naming tatlo. Kinuha ni Drake ang kamay ko at siya mismo ang nagbukas sa pinto ng silid ko.

I heard him locked the door.

Dahan dahan akong naupo sa kama. I casted my head down, avoiding his stares.

Silence enveloped us in the next minutes. Na tanging mabibigat niyang hininga ang naririnig sa buong kwarto.

"Care to tell me, what the fuck are you doing there, Angel?" his baritone voice broke the awkward silence.

Ramdam ko ang panlalambot ng tuhod ko. If only I'm not sitting baka kanina pa ako nakasalampak sa sahig.

"Benj invited me.." halos pabulong kong sagot.

Nakatungo pa'rin ako habang pinaglalaruan ang sariling kamay sa hita. I looked like a scared puppy.

"Why?" malamig niyang tanong.

"Nagkukulang na ba dito ng pagkain at sa ibang bahay ka nanlilimos?"

I open my mouth to answer him but choose to close it in the end. So this explain why he stayed silent whenever he is at the verge of his emotion.

Masakit siyang magsalita.

I poked the inside of my cheeks with his harsh words. Mas lalo kong yinuko ang ulo na halos mabali na ito.

Bakit purque ba kumakain sa ibang bahay, namamalimos na agad?

Gusto ko iyon itanong, pero pinili ko na lamang manahimik.

"You didn't even bother informing me, for goodness sake!" his voice thundered. Humigpit ang hawak ko sa sariling kamay.

God, imbes na makipag bati sa kaniya mas lalo lang lumala ang sitwasyon.

"Fuck!" malutong niyang mura.

"I'm sorry okay? He just want me to meet his aunt. Wala naman masama doon!"

Sinalubong ko ang nanlilisik niyang mga mata. I don't want to prolong this quarrel.

"You wearing that piece of shit! Walang masama, Angel?" he asked with gritted teeth,

I bite my tongue. His eyes were in pitch black now. Madilim, mas delikado.

He put both of his hands on his waist. Nagtataas baba ang kaniyang dibdib.

"This is just a dress." halos pabulong kong sagot.

"Yes, and you looked fucking sexy in that dress!" Sambit niya, uminit ang pisngi.

He just complemented me. Nababaliw na yata ako dahil sa halip na matinag sa mabigat niyang aura, sa nanlilisik niyang mga mata, mas kinikilig ako.

Tumayo ako saka siya linapitan. He followed my every movement. His eyes looks so severe, however the gentleness is still evident on my eyes.

"I'm sorry.." bulong ko bago ipalibot ang kamay sa kaniyang baywang.

I can feel him stiffened. Hinilig ko ang aking pisngi sa kaniyang dibdib. His fast beating heart, lessened.

"It would be rude of me if I'd decline his invitation. In fact, mabait yung tita niya, si Miss Flor. I'm certain you already know her." pagpapatuloy ko.

Napahinga ako ng malalim. I'd always wanted to feel his body pressed against me. Masarap sa pakiramdam ang init ng kaniyang katawan.

Hindi siya nagsalita, pero radam ko parin ang tensyunado niyang katawan.

"Tungkol kanina, ah.."

Napanguso ako. I was hesitant to tell him about what happened earlier. But I know we need to clear things out.

"Also that, why are you there? With that asshole?" nagtitimpi niyang tanong.

Tiningala ko siya at nakita ang pagpikit ng kaniyang mata. He touched the bridge of his nose na parang stress na stress.

"I was there for you, Drake. It's  happen that DenMark was also there, and choose to pester me."

Hindi ko maiwasang magngitngit ng maalala ang nangyari kanina. We just made a show and I'm sure maraming nanood doon. Particularly Isabel and Drake's friend.

"I've already warn you to stay away from him as far as possible. Look what happened." muli siyang nagmulat ng mata, sa pagkakataong ito malamlam na siyang nakayuko sa akin.

Maybe he thinks about me being hurt.

I pouted my lips and buried my face on his chest again.

"I went there because I thought you're mad at me." I mumbled softly, pero alam kung narinig niya iyon.

Bumalik sa alala ko ang nakita na magkasama sila ni Gwen. He is laughing heartily even from a far. Hindi ko maiwasang makaramdam ng lungkot at bigat sa dibdib. Ang makita siyang tumatawa kasama ang ibang babae, and not because of me.

Drake made me look at him by holding my chin. Nag-iwas ako ng tingin ng makita ang sari-saring emosyon sa mata niya.

"How many times do I have to tell you that I can't do that. Baby, I would never be mad at you." his gentle eyes linger in me.

Kumpara kanina, malambot na ang kaniyang magagandang mata. The dark aura that surrounds him was nowhere to be found now.

"Next time, huwag ka nang pumunta sa building namin. Velasco will always be there, I can't take the risk, Angel." he said with his husky voice. Nanatili akong nakatulala sa kaniya, hindi mahanap ang tamang salita.

"I'm a possessive man, baby. I don't like it when someone is touching what's mine." his eyes roamed around my face, na parang pinag-aaralan niyang mabuti ang bawat parte ng mukha ko.

"And your friend, Bautista is not an exemption. Even if he introduced himself as gay, no one can hold you, not even the tip of their fingertips."