Fight

"Mabuti at nakabisita ka ngayon, hijo. Plano namin ng mommy mo ang bisitahin ka sa bago mong tirahan." biglang sabi ni mommy.

Kasalukuyan kaming nasa hapag at nag-aalmusal. Nasa kanan ko si Drake at sa kaliwa nama si tita Abigal.

"No need tita. I'll be staying here, until your vacation ends." Drake replied.

Natigil ang akma kong pagsubo sa bacon ng marinig ang sinagot niya. I swallowed hard and lifted my gaze, only to meet his deep stares.

What are you thinking, Drake?

Pasimple kong sinipa ang binti niya sa ilalim ng lamesa. Napangiwi siya, at sinamaan akong tingin.

Mamaya ka sa akin, Drake!

Kanina pa siya namumuro. He's so energetic na kahit pagtulog ko binubulabog

"Oh that's great then!" tugon ni mommy.

Agad akong nag-iwas sa kaniya ng tingin. Takot na baka makahalata sila.

"Kung hindi pa dadating ang tita mo, hindi ka pa uuwi dito." tita Clarries butted in, may himig ng pagtatampo.

I pouted my lips, and resumed on eating the food on my plate. Kinuha ko ang baso ng tubig sa gilid saka inubos ang laman.

Drake is going to stay here. Means, we're going to see each other more often.

Pero imbes na maging masaya, sa isipang lagi ko na siyang makakasama. I still couldn't..

"Thank you po." mahina kong bulong kay tita Abigail ng salinan niya ng tubig ang baso ko.

Ngumiti siya sa akin pabalik, bago ko maramdaman ang marahan niyang paghaplos sa buhok ko.

"That's not it, mommy. Marami lang po talaga akong pinagkaabalahan." rinig kong sagot ni Drake.

Sa sulok ng aking mata, nakita ko ang pag-abot niya sa lalagyan na nasa gitna. Ganun nalang ang pagkagulat ko ng lagyan niya ng lettuce at hotdog ang plato ko. Hindi ko pa nga nauubos ang pagkain ko, heto siya't dinagdagan muli.

"Eat more, you'll be needing a lot of energy later." he whispered in the air, just enough for me to hear.

Nababahala akong nag-angat ng tingin. Tita and mommy is looking at us, flashing their warm smile.

Na parang normal lang na gawain ito ni Drake. While Dwayne on the other hand, is looking at us weirdly.

I bite the inside of cheeks. Mas mahihirapan siguro ako sa mga susunod na araw ngayong nandito na muli siya.

Sa sasakyan ako ni Drake sumakay patungo sa eskwelahan. Hindi rin nagtagal ay dumating na kami sa SMU.

I quickly unbuckled my seatbelt. Nauna akong bumaba, pero dahil likas sa kaniya ang mahahabang binti, agad niya akong naabutan.

"Magandang umaga, bossing, ma'am!" pagbati ng guard.

Ngumiti ako sa saka siya binati pabalik. Samantalang, nanatiling poker face ang lalaking katabi ko. Nagkamot sa batok ang security guard ng mapansing walang balak sumagot ang kasama ko.

I looked at my wristwatch and notice that it is already seven in the morning.

"Huwag mo na akong ihatid. You can go to your room now." kibit balikat kong tinuran.

Napasimangot ako ng hindi siya sumagot. Sa halip ay hinuli niya ang pulso ko at hinatak patungo sa building namin. Sa takot na baka may makakita, agad kong binaklas ang hawak niya sa kamay ko.

Pinagtaasan niya ako ng kilay.

"Baka may makakita." I said nervously.

Drake brow curled up. Not a seconds later, bumukas ang elevator. Pumasok ako gayon din siya.

Kinabahan ako ng hapitin niya ang baywang ko. The smell of his expensive manly perfume filled my nostrils.

Ang bango niya!

Pinakalma ko ang sarili. It's fine, Angel. Wala naman ibang tao, bukod sa inyo.

Sa halip na lumayo, hinayaan ko nalang siyang hawakan ako. Masarap sa pakiramdam na nasa mga bisig niya ako. It felts so comforting.

If only we can stay like this, forever.

When the lift opened, I hastily distanced my self. Lumabas ako habang inaayos ang blouse na suot.

"Sige na, Drake. You can go, ayos na ako dito." sabi ko habang hindi nakatingin sa kaniya.

I looked around the hallway, hindi pa marami ang tao na malaking pinagpasalamat ko.

Drake can't be seen again in my room. Magtataka sila at palagi nalang niya akong hinahatid.

Pinaningkitan niya ako ng mata, pinag-aaralan ang mukha ko.

"Really, there's no need for you to do this everyday. Matanda na ako, kaya ko na ang sarili ko." pangungumbinsi ko, na may halong pagtawa.

It's not as if I am complaining. Kung tutuusin, gusto ko nga na hatid sundo niya ako. I want to be by his side in every way possible. Pero..

'Yon ang problema, laging may pero..

Our situation is not the normal boyfriend-girlfriend relationship. We need to be vigilant, as someone might see us that will put us to complications. Isa pa, magkikita naman kami pagkatapos ng klase.

"I just want to ensure of my girlfriend's safety. Does it bad, Angel?" his voice is stern.

"Drake, wala naman aaway sa aking dito!" tawa ko saka umiling.

"This University is secure, no need to be paranoid." hindi ko maiwasang pag-ikutan siya ng mata.

Kung mayroon man ang maglalakas ng loob na lapitan ako, isang tao lang ang nasa isip ko. And I doubt kung mangyayari pa 'yon. Benjie is always protecting me from him.

Drake tilted his head on the other side, while eyeing me intently.

"The fact that this is a University is enough reason for me to do this." he insisted.

I crossed my brow. Ano na naman ang pinupunto ng lalaking ito?

Bumukas ang elevator kaya naman gumilid ako. May tatlong babae ang lumabas. The look in their faces is full of malice.

I sighed. This is the reason why, Drake.

Nang mawala sila, hinigit ko si Drake sa isang sulok. Where we can't be seen easily.

"Listen, Drake. Kaya ko ang sarili ko kung iyon ang inaalala mo." sabi ko habang mariing nakatitig sa mata niya.

Walang emosyong tinitigan niya ako ng diretso.

"Naiintindihan mo ba?" pag-uulit ko.

I put both of my hands on my waist. Tinignan ko muli ang oras at halos mapamura ako ng fifteen minutes nalang before eight. Hind ako pwedeng ma late.

"Assholes are everywhere, Angel. You can't just expect me to sit and relax knowing you're surrounded with walking dicks." napakurap kurap ako sa narinig. Hindi siya sumisigaw pero madiin ang bawat bigkas niya sa mga salita.

Magsasalita na sana ako ng unahan niya muli ako.

"And that bastard, Velasco. Ginugulo ka ba ng gagong 'yon?" his voice is lace with concern now, pero hindi nakaligtas sa pandinig ko ang bigat nito.

Linapitan ko siya saka hinimas ang braso niya.

"To hell with them, Drake. I only have my eyes set to you. Only to you." I softly whisper without breaking the eye contact. Pumungay ang mata ko.

I understand where he's coming from. Nararamdaman ko rin ito noong magkasama sila ni Isabel, na kaibigan niya. Ngunit, wala siyang dapat ipag-alala.

Drake twisted his lips.

"Still no." ma-awtoridad niyang tinuran.

"Pero kailangan nating mag-ingat. We are not a normal couple, Drake. We sh-"

"So what are you trying to say? We're abnormal huh?" he said, cutting me off.

I was caught off guard. Umawang ang labi ko sa pagkabigla.

Irritation is very evident in his face now. His lips were in a grim line.

I close my eyes tightly. I can't believe him.

Abnormal huh?

Binuksan ko ang dalawang mata, saka nangungusap na tumitig sa kaniya.

"No, hell that is not what I mean! Ang sa akin lang ay hindi nila dapat tayo makita na ganito." I reasoned out. But he remain unconvinced.

I withdraw my hands on his shoulder, sinundan naman ng mata niya ang galaw ko.

"We need to be cautious. Who knows if someone will misinterpret our action, and assume things?" mahinahon ngunit madiin kung tinuran.

I don't want us to fight over this. We're okay this morning, in fact we've had our quickie in the bathroom. He is just hard to resist. Akala ko late na ako kanina, yun naman pala mag aalas-sais palang ng umaga! He planned to disturbed my sleep, para lang maka-isa!

"You're ashamed of me now huh? Ikinakahiya mo ako ganun ba, Angel?"

I look at him, completely dumbfounded. Ano itong sinasabi niya?

Malakas akong bumuntong hininga.

"Hear me out first, Drake. This is for our own welfare! We can't just kiss in the middle of the hallway. We can't even be seen together, as they might suspect us. You understand hmm?" I tried so hard not to shout in annoyance.

Hindi ko maintindihan kung ano itong lumabas sa bibig niya. He couldn't get my logic.

His jaw clenched. His eyes were now pitch black now.

"Hindi ko sinabing maghalikan tayo sa daan. Fuck, kahit gustong gusto ko iyon gawin, pinipigilan ko ang sarili ko. I fucking respect our privacy!" he snapped. He touched the bridged of his nose.

Natigilan ako.

"Gusto ko lang na maihatid kita. Dammit, anong masama doon?!" he run his palm on his face, frustratedly.

I shook my head.

Maayos lang noon, pero halos tatlong buwan na niya itong ginagawa. Hindi ko gugustuhing makahalata ang ibang tao na maaring kahantungan ng gulo. Kahit si Benj, napapansin ko ang pagtataka sa mukha niya sa tuwing nakikita si Drake sa labas ng room namin. Especially that his brother is my blockmate.

So before things get worst, we need to stop.

Drake looked at me, pleadingly.
Magsasalita na sana ako ng marinig ang bell. Hudyat na magsisimula na ang klase. My eyes widen in fraction.

"Mag-usap nalang tayo mamaya. I need to go."

Madali ko siyang hinagkan sa pisngi saka tinalikuran at kumaripas ng takbo. Hindi nakaligtas sa paningin ko ang pagkabigo sa mga mata niya ng talikuran ko siya.

I was catching my breathe when I sat on my chair. Nagtatakang nilingon ako ni Benj. Umiling ako saka ngumiti. He was about to talk to me when our professor walk-in.

I was relieved I made it first, before him. Istrikto at terror pa naman ang isang 'to.

Inayos ko muna ang sarili bago kinuha sa bag ang recorder at notebook. Moments later, he begun discussing the topic. I then listen attentively and take down notes.

When the clock strikes at twelve, our last professor dismissed us for our lunch break.

"Tara na girl, grabe nagutom ako doon kay Miss Eli, wala akong naintindihan." sabi ni Benj bago kunin ang pulso ko.

Miss Eli is our professor in our major subject. Medyo mahirap nga ang topic ngayon, pero kung iintindihing mabuti, makakaya naman. We just need to exerts efforts.

Hinayaan kong hilain ako ni Benj, hanggang marating namin ang cafeteria. Umupo kami sa dating pwesto. Katulad ng nakasanayan naiwan ako sa mesa at pumunta siya sa counter para umorder ng pagkain.

Nilibot ko ang paningin sa kabuuan. Drake is not here yet. I grab my phone and decided to text him.

To: Drake

Where are you? Wala ka dito sa canteen.

Napabuntong hininga ako. Nagpangalumbaba sa lamesa saka pinaglaruan sa kamay ang cellphone. Dumating na si Benj, ngunit wala parin akong natanggap na text sa kaniya.

Nanghaba ang nguso ko.

"Oh ikain mo nalang yan, mabubusog ka pa."

Kinuha ko ang pagkain bago nagpasalamat. Maya't maya ang tingin ko sa bungad ng cafeteria, hoping to see Drake. Pero lumipas nalang ang kalahating oras, at natapos nalang kami sa pagkain... hindi siya dumating.

Habang naglalakad pabalik sa room, tinadtad ko ng mensahe ang numero ni Drake.

To: Drake

Where are you, Drake? Nakita ko sila Isabel sa cafeteria kanina, but you weren't there.

Have you eaten? Please don't skip your meals.

I assumed you're done with your lunch now.

Katatapos palang namin kumain, pabalik na kami sa room with Benj.

Text me back please.

Sunod sunod na text ko sa kaniya. Imposibleng naubusan siya ng load kaya hindi siya makapag reply. Pumasok sa isipan ko ang nangyaring pagtatalo namin kanina. Could it be the reason why he's not answering my text? Wala namang masama sa suhestiyon ko. Kung tutuusin mas makakabuti pa nga ito sa amin.

I deeply sighed. Mukhang may susuyuin na naman ako mamaya.

Suddenly feeling guilty. I typed again for another text.

I miss you. Sorry na..

"OMG!"

I stopped on my track when Benj suddenly shout.

"Why?" takang tanong ko. I look at his crumpled face.

"We forgot to bring our book! Bakit 'di mo pinaalala, Angel" nakasimangot niyang tinuran.

"Eh nakalimutan ko 'rin." sagot ko naman.

Ang init pa naman ng panahon. Medyo malayo pa ang locker namin, isa pa malapit na kami sa building namin.

"Wait, bebe. Dito ka nalang, ako na ang kukuha." pagpresinta niya.

Tumango ako. Pabor sa akin iyon, bukod sa tinatamad akong bumalik hindi parin mawala sa isipan ko si Drake. Nasaan na kaya ang isang 'yon? Kumain na kaya siya?

Hindi ko maiwasang mag-alala.

Habang hinihintay si Benj, sumilong muna ako sa isang puno sa aking tabi. May upuan at lamesa sa ilalim nito. Nilagay ko muna sa lamesa ang bag bago umupo.

Bumagsak ang balikat ko ng makitang wala paring text si Drake.

Sighing, I decided to call him instead. Ala-una pa ang klase niya kaya imposibleng hindi niya sagutin ang tawag ko. At hindi pa niya ako binabaan ng tawag, kahit pa may meeting o binabasa siya.

Feeling confident, I pressed the call button. Nilibot ko ang paningin sa paligid, umaasang makikita siya. May ilang estudyante ang katulad ko ay sumisilong sa ilalim ng puno. Some were talking, and some were eating their lunch.

Hindi nga ako nabigo. Tumigil ang paningin ko sa dalawang taong nagtatawanan sa 'di kalayuan. Kumpara sa amin, nasa bleacher silang dalawa sa ilalim ng punong narra.

They are facing towards my direction. Anim.. anim na lamesa ang layo namin sa isa't-isa. But it seems that he's too preoccupied with his acquaintance he didn't notice me, intently watching them.

Nakita ko ang pagtigil niya sa pagtawa ng marinig ang sariling cellphone na tumutunog dahil sa tawag ko.

Nabuhayan ako ng loob. Alam kong sasagot siya...

But my hopes instantly vanished when I heard the familiar beeping on the line, indicating that he just ignore my call.

Gumuho ang mundo ko. Parang wala lang sa kaniya, at bumalik sa kausap ang kaniyang atensyon. Kinagat ko ang pang-ibabang labi. Ramdam ko ang pagkabasag ng sariling dibdib.

Disappointed.

Nanghihina kong binaba ang cellphone. I bitterly laughed. It's just a call, Angel.. calm down.

Pero imbes na kumalma, mas lalong sumama ang pakiramdam ko. Napansin ko ang dalawang styro sa kanilang gilid. So all the while, I'm worried over nothing.

Kaya pala hindi niya nagawang sumagot sa mga text ko. Because my great boyfriend, is with Gwen. Eating their lunch together.

"Bebe, halika na ang init-init dito!"

Napakurap kurap ako bago balingan si Benj na hawak na ang dalawang libro naming dalawa.

"Ah, sige." matamlay kong sagot.

Hindi na muli akong lumingon sa gawi nila Drake. I felt hurt, no scratch that, I'm wounded.

Wala naman silang ibang ginagawa, walang malisya pero ang sakit parin.

I was so worried about him. Turns out, he is busy with someone else. Too busy he nearly forgot he has a girlfriend, na pwedeng nag-aalala na sa kaniya.

He didn't answer my text messages. Worst is, binabaan niya ako ng tawag sa unang pagkakataon. All because he is with Gwen.

"Earth to Angel! Ano bang nangyayari sayo't wala ka sa sarili?" I was back on my senses when Benj, suddenly hit my forehead.

"Huh?" maang kong tanong habang hinihimas ang sariling noo. Isa pa itong lalaki na 'to, sadisto!

Hindi ko namalayang nasa harapan na kami ng classroom namin. Sumimangot si Benj.

"Do you have a problem girl?" he asked with concern.

Mayroon, Benj. Masakit ang noo ko, damn you!

Sa halip na isagot iyon, umiling nalang ako. What's new, anyway?

"Nothing, pasok na tayo our professor will be here any minute." nagpatiuna akong pumasok saka umupo.

"Sigurado ka ba? You know, I'm here bebe."

I smiled. I'm really grateful to have him.

"Oo naman, ikaw talaga." ani ko sa humalakhak.

Naningkit ang mata niya, pero sa huli malakas na bumuntong hininga.

"If you say so. Basta, feel free to talk to me, I will listen." he replied "..and I won't judged you, of course." Tumango tango ako.

Hindi agad rumehistro sa isip ang narinig. My mind is busy wondering about Drake. It was partly my fault. We argue this morning, and I left him there.

Isa pa, wala naman silang ginagawang masama, Angel. It's normal for a man and a woman to be together. Same with me and Benj, so calm your tits, Angel!

Pagkukumbensi ko sa sarili.

May tiwala akong hindi ako lolokohin ni, Drake. Their family is close to each other, kaya hindi malabong mag-uusap sila.

That's right. I should be more considerate. Drake can't betray me. Not in this lifetime.

"Good afternoon, class."

Our first professor for the afternoon class, greeted us. Katulad ng kaninang umaga, inilabas kong muli ang recorder at notebook.

Nasa kalagitnaan ng klase, malayo pa'rin ang isip ko. Thinking of ways to make up with Drake. Nagtatampo siguro ang isang 'yon. Palalampasin ko ang nakita kanina, pati narin ang pagbaba niya sa akin ng tawag.

He's mad perhaps, so I need to woo him in any ways..

"Benj, mauuna na ako ah? May pupuntahan pa kasi ako." pagpapaalam ko kay Benj. Katatapos lang ng klase namin. Ilan nalang kaming nasa loob ng classroom.

Benj furrowed his thick eye brows.

"Saan? Samahan na kita." sagot niya saka inangkla ang kamay sa aking braso.

Napangiwi ako. Gustuhin ko man, pero hindi pwede. Pupuntahan ko si Drake eh.

"No need, Benj. Malapit lang naman." ani ko, bago dahan dahang pinalis ang kaniyang kamay.

"Ayos lang nuh, wala naman akong ibang pupuntahan." sagot naman niya. Nagkibit balikat siya't hinila na ako palabas ng room.

"Hindi na talaga, Benj. Madali lang ako, diba pupunta ka pa sa mga boyfriends mo?" I replied trying to divert the topic.

Alam ko kasi hindi niya matitiis kapag usapang mga players.

"They can wait, bebe. Sabi mo pa nga, hindi ka magtatagal." ngingiti niyang tinuran.

Bumagsak ang balikat ko. I can't bring him there. Ano nalang ang isasagot ko kung sakali mang magtanong siya kung bakit ko pinuntahan si Drake.

"Besides, tita is anticipating on meeting you today."

I stopped on my track. Nalilito ko siyang binalingan ng tingin.

"Gosh you forgot, beb? We're having a dinner on our house!" excited na sagot niya.

Napanganga ako ng maalalang inimbeta nga pala niya ako kahapon. What in the world, Angel!

Puro ka nalang kasi, Drake, Drake! Ayan tuloy nakalimutan mo.

"Ah of course, darating ako. Mga anong oras ba, Benj?" I asked.

"Hmm mga seven siguro, magluluto pa naman si tita." kibit balikat niyang sagot. Napatango ako.

Nakababa na kami sa ground floor, pero hindi ko pa'rin siya nagagawang kumbensiheng iwan na ako.

"Really, Benj I'm fine. Putahan mo na sila, baka mamaya maagawan ka." sulsul ko.

"Saan ka ba pupunta at ayaw mo akong isama, huh Angel?" nakataas ang kilay na sagot niya.

Napasapo ako sa noo ko. I'm really sorry but I can't bring you with me.

"Seriously Benjie. Magkita nalang tayo sa bahay niyo. Promise, hindi ako aatras." pangungumbinsi ko.

Anong oras na at baka hindi ko siya maabutan doon. Though I'm certain we will go home together. Gusto kong makabawi.

"Fine, if that's what you want." pagsuko niya. Lumiwanag ang mukha ko.

Finally!

Agad akong nagpaalam sa kaniya. Dumaan muna ako sa cafeteria para hindi siya maghinala. As I know, Benj is still looking at me. Nang masigurong wala na siya, lakad takbo kong tinungo ang panghuling matayog na gusali sa University.

Now, it make sense, why this building is a bit far from the five buildings. Kasi dito ang department ng mga mag-aaral na may balak mag-abogado, at doctor.

Panting, I sit on one of the sofa in the first floor. Katulad ito sa unang building where we settled my enrollment. May mga sofa sa gilid at ilang mga portrait.

Napag-desisyunan kong dito nalang siya hintayin since I don't have any idea about his room. Si Isabel at DenMark lang din ang kilala ko sa kaklase niya.

I looked at the time. Mag alas-singko na, labasan na nila. Nakaupo lang ako sa isang sulok ng sunod sunod na bumukas ang tatlong elevator. Nagsilabasan ang ilang mag-aaral, pero hindi kasama si Drake. I blew a loud breathe and wait for another, and another batch of students but Drake didn't show off.

Tatayo na sana ako para puntahan na siya at magtatanong tanong nalang kung saan ang room niya, nang may pares ng sapatos ang huminto sa harapan ko.

"Look who's here, Miss Angel!" tumingala ako at ganun nalang ang paglukso ng dibdib ko sa kaba ng makita si DenMark. Agad akong umatras dahil sa lapit ng mukha niya.

Malawak ang kaniyang ngiti habang hawak ang strap ng bag na nakasukbit sa balikat.

"Excuse me, hindi ikaw ang sadya ko dito!" sumama ang mukha ko. Of all the chances, ngayon pa talaga siya namemeste.

"Come on, aminin mo na miss mo ako. There's no harm on being honest." he said with his annoying grin.

Pigil na pigil ko ang sariling sugurin siya. May estudyante parin patuloy na lumalabas. The last thing I want to do is to make a scene here.

Tumayo ako. Walang mangyayari kung papatulan ko ang isang 'to. I was about to walk passed him when he grab my arm, halting me from moving.

"Oh geez, DenMark! I don't have time to play with you, back off." I said, completely irritated.

I don't get him. Sa dinami dami ng babae sa lugar na ito, ako pa talaga ang ginugulo. I don't even know him.

"Ang init naman ng ulo, Miss. If you want, we can chill it out." sabi niya habang may nakakalokong ngisi sa labi. Tinaas taas pa ang dalawang kilay.

Creep stared flowing on my body.

"Why the fuck are you pestering me?!"

I couldn't help but to raise my voice. Wala na akong pakialam sa mga nakakarinig at nang-uusyuso. Ang gusto ko lang ngayon ay makaalis sa hawak ng unggoy na ito.

Humalakhak siya. "Oh, Angel you make me fall for you even harder, sweetheart."

I choked on my own saliva. Nababaliw na siya.

Bubulyawan ko na sana siya ng pareho kaming natigilan sa kamay na tumanggal sa hawak niya sa aking braso. Much to my surprise, Drake with his piercing eyes, and clenched jaw is standing beside me.

"D-Drake.." kinakabahan kong tawag sa pangalan niya.

Madilim ang kaniyang tingin na ginawad kay DenMark.

"Well, well, well. The mighty cousin is here."