Küçükken inanırdım, masalların rengine,
Koşar, sarılırdım; o tatlı hayallere,
Anlatırdım her şeyimi, beni duymayan çiçeklere,
İsyan etmiyorum artık, değişen kaderime.

Duymuyordu kulaklarım, ruhumu sarsan depremleri.
Ah o depremler, inanmadı bana gerçekler.
Sussaydı o an sayfalar,
Yakıp geçmezdi bedenimi aynalar.

Hissetmezdim belki umut veren ağaçları,
Tutardım nefesimi, inanmazdım onlara.
Görmezdim beden bulan yalanları,
Ya da var etmezdim yalancıları