Arabalar okşuyor zemini, bir anne gibi.

Ruh bedeni terk ediyor, hiç var olmamış gibi.

Dünya dönüyor elbet ama,

Görmüyorsun gerçekleri.

İşitmiyorsun topluluğun sesini,

Hiç mi hiç düşünmüyorsun, akıp giden günleri.

Bak! Artık ötmüyor kuşlar, eskisi gibi.

Bakmıyorsun artık sen gibi.

Ya da sadece istemiyorsun geçmişi,

Unutuyorsun o ince dantelleri,

Hayır, hayır ölmek istemiyor güneş,

Eritmeden o buzlu sahillerini.

Uçuyor leylekler, ulaşmak için varlığına,

Oysaki bilmiyor, ulaşacak karanlığa.

Hayır, hayır konuşmuyorsun.

Sen sadece, gürültüyü bastırıyorsun.