van veulen was ik zo blij als een.....veulen. ik sprong rond en liep rond. dronk hoeneer ik honger had en speelde met mijn maatjes. beter kon ik niet hebben, ik was zo gelukkig. ik had een toekomst000 net als mijn vader en moeder in de sport. maar op een of ander reden moest ik in een wagen. weg van mijn ouders en weg van mijn vrienden heel alleen. het was donker en het bewoog, ik dacht: waar ben ik toch beland. ik heb duizende vragen maar waar is het antwoord.

Het is al uren later en weet nog steeds niet waar ik in godsnaam ben. Ik zie niks en kan niet echt rondkijken. Ik sta hier maar te staan al en lange tijd. Mag ik er ooit uit?

Plots staan we stil en hoor ik allemaal lawaai en hoorde ik van achteren dat de achterklep wordt geopend. Ik zag weer licht.

Ik werd losgemaakt en eruit gelaten. Ik keek rond en zag mooie stallen en grote weides.

We gingen naar binnen en ik werd in een stal gezet en krijg eten. Ik begin er aan te ruiken, maar had geen zin om te eten en draai me om en ga liggen en ik val in slaap.

Ik werd wakker om er iemand me een halstertje aandeed. Ik stond op en liep dan rustig met ze mee.

We gingen in een ronde bak en ik moest rondjes lopen en moest mijn benen hoog houden. Elke keer als ik het goed deed kreeg ik een snoepje.

Zo hing dat elke dag door tot ik het helemaal snapte.

Toen ik het goed kon gingen we kleine kunstjes doen. Dat vond ik moeilijke ma het hing. We oefende veel.

Na veel dingen leren was ik maar aan het groeien en nu ben ik 3 jaar. Ik krijg andere training. Ik moet zo'n soort ding dragen waar hun kunnen op zetten. Het was wel wennen maar naar paar maanden had ik het wel door en konden ze op mijn rijden.

Ik dacht dat het gedaan was maar ik kreeg rare dingen rond mijn hoeven en door dat moest ik mijn benen hoog doen. Het deed verschrikkelijk veel pijn. Mijn teugels werden ook strakker en mijn tong werd vastgeplakte met iets dat ik niet mijn tong kan buiten steken.

Als ik niet mijn best deed sloegen ze mij.

Mijn leven is veranderd van toffe leventje naar een stom leven.

Paar maanden zijn voorbij en ik heb nu al zo'n wonden aan mijn benen en hoeven. Dan zul je denken dat de wezens dat zullen zien, maar nee als ze zo'n spuitbus dinges erop spuiten dat veel pijn doet zie je dat niet.

Op een dag kon ik echt niet meer n had ik zo veel pijn en hing liggen. Maar ze hadden het snel door en sloegen met de zweep naar me. Maar ik kon echt niet meer. Ik was kapot.

Zo pakte mijn hoofd en bogen dat heel ver, de pijn overspoelde me en plots voel ik niks meer. Het was zwart voor mijn ogen.

Ik deed mijn ogen open en dat in een prachtige wei waar ik voldoende kon eten en kan rennen. Geen wedstrijden meer.

Het was voorbij voor altijd ik ben in de paardenhemel belandt.

Ik up-date hoeneer ik zin heb. Dat kan paar dagen duren of een week ofzo. Ma meer niet denk ik😂