- Fiona

'Alsjeblieft ga nou niet weg,' hoor ik Mats roepen.

Het is moeilijk om mijn tranen te kunnen bedwingen. Helaas geef ik nog steeds om deze jongen. Dat gevoel wat ik voor hem had, verdwijnt niet zomaar.

'Fiona wacht!' roept Mats. Ik hoor hoe hij mijn kant op rent. Met zijn hand grijpt hij mijn arm. 'Laat het me alsjeblieft uitleggen.' 

'Je hoeft niks meer uit te leggen.' Mijn tranen nemen de vrije loop.

'Had ik eerlijk moeten zijn over het wiet gebruik? Ja zeker, maar laat me alsjeblieft duidelijk maken dat ik nooit, maar dan ook nooit meer iets te maken wil hebben met mijn ex.' Zijn handen hebben zich verplaatst naar mijn schouders. Met zijn ogen kijkt hij me doordringend aan.

'Waarom was ze dan bij jouw huis?' vraag ik terwijl ik zijn handen van mij afschud. Ergens voel ik mij een enorme aansteller. Het is voor mij moeilijk om een persoon te vertrouwen. Bij een leugen alleen al krijg ik enorm veel twijfels. Hierdoor vind ik het lastig om een relatie aan te gaan.  Je zou het bijna een bindingsangst kunnen noemen.

'Omdat Mike en Jesper haar hadden uitgenodigd. Denk maar niet dat ik daar blij mee was.' 

Mike en Jesper zijn twee huisgenoten van Mats. Meer dan dat weet ik niet over hen. Best wel triest eigenlijk. Als ik niet in zijn telefoon had gekeken, dan had ik misschien nu nog steeds niet geweten wat er speelde. Ik vraag mij vooral af of hij het uiteindelijk aan mij zou opbiechten, maar daar ga ik nu niet meer achter komen helaas. In zijn telefoon vond ik namelijk gesprekken tussen hem en zijn vrienden.

-Flashback: Twee maanden terug

'Ik ga even wat drinken pakken. Moet ik wat voor je meenemen?' vraagt Mats. Hij pakt de afstandsbediening en drukt op het pauze knopje. We kijken Harry potter en de vuurbeker. Geloof je me wanneer ik zeg, dat mijn eigen vriend deze filmreeks nog nooit gezien heeft? Daarom dat ik hem soort van gedwongen heb om een HP marathon te houden.

Ik schud mijn hoofd. 'Nee dankje. Ik ben nog voorzien van mijn warme chocomelk.' Hij knikt en vertrekt dan uit mijn kamer. 

Mats telefoon staat al heel de avond roodgloeiend. Onophoudelijk komen er berichtjes binnen. Wanneer zijn beeldscherm oplicht kan ik het niet laten om even te spieken. De naam Jennifer schiet voorbij in een pop-up. Meer kan ik niet lezen doordat er een nieuwe melding binnen komt. Jennifer is de naam van Mats zijn ex, iets dat mijn nieuwsgierigheid wekt. Aarzelend pak ik zijn telefoon. Het enige wat ik wil weten is waarom de naam van zijn ex langs kwam. Is dat zo erg?

Mats was zo slim om geen wachtwoord op zijn telefoon te gooien. Hij heeft nu ongeveer twee weken een nieuwe, maar hij is te lui om een wachtwoord te bedenken. Wat kan ik zeggen, typisch jongens. Ik ontgrendel zijn telefoon. Tegelijkertijd schiet een nieuwe melding binnen. Nieuwsgierig druk ik op de melding en beland in een WhatsApp groep. In de groep zit hij met vier anderen mensen Jake - Vincent - Jesper en Mike. Die namen herken ik nog wel, dat zijn z'n huisgenoten.

Jesper: Jo Mats. Wat ben jij stil. [21:30]

Mike: Hahah jaa onze fikser zit weer bij z'n chickie. Hij heeft het té gezellig om te reageren. [21:30]

Jake: Ey Mats heeft tenminste een vriendin. Nu jullie nog ;) [21:31]

Mike: Onze casanova leeft ook nog hoor. [21:31]

Jesper: Jennifer was leuker. Zij deed tenminste gezellig met ons mee. Nu onze shrek z'n Fiona heeft gevonden is het gedaan met de pret. [21:32]

Mike: Bro Jennifer was een gekke party animal man. Invite haar voor onze chill avond dan. [21:32]

Jesper: Is goed maat. Zal vragen of ze the good stuff wilt meenemen. Mondje houden tegen Mats zijn vriendin he. Dalijk ziet ze nog groen ;p [21:32]

Vincent: Jullie simpen te hard voor Jennifer. En Fiona hoeft niet alles te weten toch?[21:33]

Jesper: Daarom zei ik toch mondje dicht sul. [21:33]

Mike: Wie noem je hier nou een simp, mafklapper. [21:33]

Jake: Mats zal heus wel eerlijk zijn tegen Fiona. Jullie vergeten even dat hij veranderd is. [21:33]

Jesper: Hhahah. Jake grapjas, geloof je het zelf? Wat zeggen die meiden altijd... Once a cheater always a cheater. [21:34]

Bij het lezen van de appjes krijg ik een naar gevoel in mijn maag. Niet alleen heb ik spijt dat ik op zijn telefoon heb gekeken, maar dit schept toch wel een ander beeld over hem. Of ik het moet geloven dat hij in zijn verleden is vreemdgegaan? Ik weet het niet. Hij praat niet graag over zijn verleden, laat staan om daar een gesprek over te beginnen. Voor nu laat ik het wat het is. Ik probeer er niet al te veel aandacht aan te besteden. Ik heb er alle vertrouwen in dat Mats eerlijk tegen me is. Wanneer ik vanuit de hal voetstappen hoor aan komen, leg ik de telefoon terug op de plek waar het eerst lag.

'Hee mop. Je moeder stond ik de keuken en gaf mij dit mee.' Zijn handen zitten verstopt achter zijn rug. Mats moet grinniken om mijn nieuwsgierige blik. 'Laat zien dan!' Roep ik. Hij haalt twee stukken mokka taarten te voorschijn, pretlichtjes vullen mijn ogen. Mokka taart is mijn lievelings. Mijn moeder maakt het altijd zelf.

'Deze houd ik lekker voor mezelf!' plaagt hij me.

'Als je dat doet dan breek je mijn hart hoor!' Ik probeer zo zielig mogelijk te kijken, maar in plaats daarvan begin ik te lachen.

'Moet je daar niet eerst een hart voor hebben?'

'Lul,' zeg ik en steek mijn tong naar hem uit.

'Grapje schat. Ik zou nooit, maar dan ook nooit je hart breken. Ik ben ervan overtuigt dat wij samen oud worden en schattige kindjes krijgen. We voeren ze dan zoveel mokka taart, totdat we erbij neervallen.' Hij spreid zijn armen als een vogel.

'Mats ik zweer het je. Niet doen!' Altijd wanneer hij zo gaat staan laat hij zich op mij vallen. Je moet je bedenken dat hij groter is dan ik en daardoor ook meer weegt. Die kerel wordt nog eens mijn dood.

'Te laat,' antwoordt hij met een grote grijns op zijn gezicht. Hij valt met zijn volle gewicht boven op mij.

'Eikel,' lach ik en wrijf door zijn bos krullen, net zoals je bij een puppy zou doen. Mats is mijn eerste echte vriendje. Hij is een enorme schat en heeft werkelijk waar alles voor mij over. Toch zit het me niet lekker wat er daarstraks werd gezegd in de app. 'Kop op Fiona. Laat je niet gek maken,' denk ik bij mezelf.

-Einde flashback

'Geloof me Mats als ik zeg dat ik oprecht van je hield, maar ik heb de groepsapp gezien. De manier alleen al hoe jouw zogenaamde vrienden over mij praten pik ik niet.' De onzekerheid weerklinkt in mijn stem.

'Ik heb ze daar toen vrijwel meteen op aangesproken. Je weet zelf dat ik altijd voor je zou op komen. Kunnen we nie-' Ik onderbreek hem en zeg dat er niets meer valt te bespreken. Hoe kinderachtig dit ook over komt, maar ik heb wat research gedaan op Instagram. Op het account van Mike en Jesper stond een foto van hun zogenaamde chill avond. Het was een hele groep mensen die ik niet kon, op Mats na. Een meisje met lang bruin haar stond naast hem met haar arm rond zijn middel. Bij de tag stond de naam van Jennifer. Dit was de reden om mijn twijfels te trekken over Mats. Het zat me gewoon niet lekker en ik durfde dit niet met hem te bespreken, dat was mijn fout. Als nog denk ik of hoop ik eerder, dat ik de juiste keuze gemaakt heb.

'Vergeet je je spullen niet mee te nemen. Ik hoef je nooit meer te zien Mats.' Met die woorden draai ik me om, weg van hem.