[3]
အကို႔ရဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေမာင္လို
ေခၚသံေလးေတာင္
မၾကားရတာ ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီပဲ...။
အိမ္မက္ထဲမာ ညတိုင္းေတြ့ရတယ့္
အကိုပံုရိပ္ေလးကို ကြၽန္ေတာ္အၿမဲတမ္း
ဖမ္းဆုပ္ေနမိတယ္....//
အိမ္မက္ထဲမာ အကိုအၿမဲ
ကြၽန္ေတာ့္ကိုေျပာတယ္
"ေမာင့္ကို ခ်စ္တယ္"တဲ့...။
အရင္တုန္းက အကိုက်ြန္ေတာ့္ကို
အျမဲေျပာခဲ့သလိုေပါ့...//
အကိုဘက္ကက်ြန္ေတာ့္ကို
တကယ္ခ်စ္ခဲ့လားမသိခဲ့ေပမယ့္
အကိုခ်စ္တယ္လို့ ေျပာခဲ့တာကို
က်ြန္ေတာ္ရူးရူးမိုက္မိုက္ ယံုခဲ့တာပါဗ်ာ...//
ညတိုင္းကြ်န္ေတာ္ဖက္အိပ္ရတယ့္
ေက်ာျပင္ေသးေသးပိုင္ရွင္
အကို့ကို လြမ္းတယ္...//
ခ်မ္းလာရင္ က်ြန္ေတာ့္ရင္ခြင္ထဲကို
အတင္းတိုးဝင္လာတတ္တယ့္
အကို့ကို လြမ္းတယ္......//
အကိုနဲ႔အတူအိပ္စက္ခဲ့တယ့္အိပ္ရာႀကီးက
အခုေတာ့ ေအးစက္လ်က္....
ဝရံတာမာထိုင္ၿပီးအေတြးလြန္ေနတယ့္
ကြၽန္ေတာ္....
အခ်ိန္မာ ည ႏွစ္နာရီေတာင္ရိွၿပီပဲ...//
အရင္တုန္းကဆို ေစာေစာအိပ္ဖို႔အၿမဲအိပ္ဖို႔
အၿမဲေျပာတတ္တယ့္အကို....//
ေလေအးေတြတိုက္ခတ္မႈက ပါးျပင္ေပၚက
မ်က္ရည္ေတြကို ေျခာက္ေသြ့ေစတယ္.....
ထိန္ထိန္သာေနတယ့္လမင္းႀကီးကို
အေၾကာင္းမဲ့ဲေမ့ာ့ၾကၫ့္ေနမိတယ္..။
အကိုေရာ အခုခ်ိန္ ဒီလမင္းႀကီးကို
ိုၾကၫ့္ေနမလား...//
အကိုလည္း အခုခ်ိန္ဒီလမင္းႀကီးကို
ၾကၫ့္ေနမယ္ဆိုရင္
က်ြန္ေတာ္ရဲ့ စကားေတြကို ၾကားႏိုင္ပါေစ..//
သူျပန္ဝင္ခဲ့တယ္ အရင္အတူထိုင္ဖူးေသာ
ဝရံတာကေန.....//
ေခါင္းအံုးေပၚကို ေဘးတစ္ေစာင္းလွဲမိေတာ့
မ်က္ရည္တစ္စက္ကေခါင္းအံုးေပၚသို႔...။
ဒီအိမ္က သူ႔အတြက္ဆိုၿပီး
ဝယ္ေပးခဲ့တယ့္ အိမ္ေလး.....//
မိုးျပာႏုေရာင္ေလး သုတ္ထားတယ့္
အိမ္ေလးက သူ႔ေမြးေန့အတြက္ေပးတယ့္
အကိုရဲ့ေမြးေန့လက္ေဆာင္တယ့္....။
အကိုထားသြားတုန္းက ကြၽန္ေတာ္
ဒီအိမ္ကို ထားသြားၿပီးထြက္သြားဖို႔
လုပ္ခဲ့ေသးတယ္......//
စိတ္နာနာနဲ႔ ဒီအိမ္ေလးကို
စြန႔္ခြာဖို႔လုပ္ခဲ့တယ္.......
ဒါေပမယ့္လည္း ကြၽန္ေတာ္မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး...
အကိုကိုယ္တိုင္ေသခ်ာေပးခဲ့တယ့္
အိမ္ေလးက က်ြန္ေတာ္ရဲ့ မွီခိုရာေလးတစ္ခု...
အကိုသာ အကယ္၍ ျပန္လာလို႔
ဒီအိမ္ေလးကို အရင္လာခဲ့လို႔
ကြၽန္ေတာ့္ကို မေတြ့ရင္.......//
ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေတြမ်ားစြာနဲ႔ အကို႔ကို
ကြၽန္ေတာ္ဒီအိမ္ေလးမာ ေစာင့္ေနဆဲပါ...
က်ိန္းစက္ေနတယ့္ မ်က္ဝန္းေတြ
အနားယူခြင့္ေပးတယ့္အေနနဲ႔ မိွတ္ခ်လိုက္ၿပီ..
အိမ္မက္ထဲမာ လာေတြ့လွည့္ပါ အကို...
..............................
ေမပယ္ပင္ႀကီးေအာက္က
ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္.......
မ်က္ဝန္းေတြက ေၾကကြဲျခင္းအျပၫ့္..
တစ္စံုတစ္ေယာက္အား လြမ္းဆြတ္တမ္းတ
ေနေသာ ႏွလံုးသားေလးကလည္း
တဆစ္ဆစ္နာက်င္ေနလ်က္......//
သံုးႏွစ္ရိွၿပီ အကို .......//
အကို ကြၽန္ေတာ့္ကို
တကယ္ေမ့သြားၿပီလား....
အကိုမာ တန္ဖိုးထားရမယ့္
ကိုယ္ပိုင္မိသားစုေတြမ်ားရွိေနလို႔
ကြၽန္ေတာ့္ကို ေမ့သြားတာလား.......//
ေအာင့္တက္လာတယ့္
ဘယ္ဘက္ရင္အံု........//
အက်ီစကို ဆုပ္ေခ်ကာ ခံုတန္းေလးေပၚကို
ထိုင္ခ်လိုက္ရသည္.......//
အခုတေလာ ႏွလံုးက မခံမရပ္ႏိုင္ေအာင္
ေအာင့္ေအာင့္တတ္လာတတ္သည္......//
နဂိုကတည္းက ႏွလံုးေရာဂါအခံရိွသူမို႔
လိုတာထက္ပိုေအာင့္ေနသလိုပင္.......//
ဆရာဝန္ကေတာ့ စိတ္ဖိစီးမႈေတြေၾကာင့္လို႔
ေျပာတယ္.....//
ကြၽန္ေတာ္မာစိတ္ဖိစီးစရာဆိုလို႔
အကို႔ကိုလြမ္းဆြတ္တမ္းတေနရတာပဲရိွသည္။
ေအာင့္ေနတယ့္ရင္ဘတ္ကို ဖိကိုင္ကာ
အိမ္ရိွရာလမ္းကိုျပန္လာခဲ့ေတာ့တယ္...။
အကိုမရိွတယ့္ဘဝမာ
ကြၽန္ေတာ့္အတြက္မနက္ျဖန္ဆိုတာ
မရိွေတာ့ရင္ေကာင္းမယ္....။
အိပ္ရာေပၚ ပစ္ပစ္လွဲျခင္းမာပဲ
တစ္ခဏအတြင္းအိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့တယ္...။
အိမ္မက္ထဲမွာေတာ့ အကို ကြၽန္ေတာ့္ဆီ
ျပန္လာခဲ့သည္။
.................................
ေနေရာင္ျခည္စူးစူးေၾကာင့္
ေခါင္းမူးေနာက္စြာႏိုးထလာခဲ့တယ္.....။
မေန့က သူလံုးဝအိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့တာပဲ...။
တကယ္ဆို သူအိပ္မေပ်ာ္ႏုိင္တယ့္ရက္ေတြ
ေရတြက္လို႔ေတာင္ မရႏုိင္ခဲ့...။
ေနာက္က်ိေနတယ့္ေခါင္းကိုလ်စ္လႉရႈကာ
ေရမိုးခ်ိဳးသန႔္စင္ၿပီး သူ႔ရဲ့ပန္းဆိုင္ေလးဆီကို
ထြက္လာလိုက္သည္...//
ဒီပန္းဆိုင္ေလးက အကိုထြက္သြားတယ့္
ေနာက္မာ စတင္လုပ္ကိုင္ခဲ့တယ့္
ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ပိုင္စီးပြားေရးေလး.....။
ေယာက်ာ္းေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေသာ္ျငားလည္း
ပန္းေတြကို သေဘာက်ႏွစ္ၿခိဳက္တယ့္
က်ြန္ေတာ္.....။
ပန္းဆိုင္ေလးရဲ့နာမည္က
Serendipity တဲ့.....//
ပန္းဆိုင္ေလးကို တစ္ေယာက္တည္းသာ
လုပ္ကိုင္ခဲ့တယ္......//
ပန္းဆိုင္ေလးပိတ္ရင္
သူအၿမဲသြားေနတယ့္ေနရာကေတာ့......
..............................................
ေအာ္....ေမပယ္ေတြေတာင္
တစ္ဖန္ျပန္ေႂကြပီ....//
နာက်င္ေနေသာ ႏွလံုးသားအား
လစ္လႉရႈထားသည္မာလည္း
သံုးႏွစ္ဆိုတယ့္ အခ်ိန္ရိွခဲ့ၿပီ......//
အင္း...သံုးႏွစ္...//
//Appa ကြၽန္ေတာ္ အခ်ိန္တန္ၿပီထင္တယ္ //
//.......//
//မနက္ျဖန္ ေလယာဉ္နဲ႔
ကြၽန္ေတာ္ျပန္လိုက္မယ္//
//.......//
//အင္းး//
မနက္ျဖန္အတြက္
သူစိတ္လႈပ္ရွားမိပါသည္...//
သူရဲ့ သံုးႏွစ္တာခြဲခြာခဲ့ရတယ့္
လူသား...//
တစ္စံုတစ္ေယာက္ကေရာ
သူ႔ကို ေစာင့္ေနပါ့မလား....//
သစၥာမရိွတယ့္ လူဆိုၿပီးမ်ား
မုန္းေနေတာ့မလား...//
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ေနပါေစ သူရင္ဆိုင္မည္.....//
သူေတာင္းပန္မည္......//
ေနာက္ဆံုး သူေရရြတ္လိုက္တာက
//ေမာင္ ကိုယ္ျပန္လာၿပီ//
..............................................
Alexandrine Kim
အကို့ရဲ့ ကျွန်တော့်ကို မောင်လို
ခေါ်သံလေးတောင်
မကြားရတာ နှစ်နှစ်ကျော်ပြီပဲ...။
အိမ်မက်ထဲမာ ညတိုင်းတွေ့ရတယ့်
အကိုပုံရိပ်လေးကို ကျွန်တော်အမြဲတမ်း
ဖမ်းဆုပ်နေမိတယ်....//
အိမ်မက်ထဲမာ အကိုအမြဲ
ကျွန်တော့်ကိုပြောတယ်
"မောင့်ကို ချစ်တယ်"တဲ့...။
အရင်တုန်းက အကိုကျွန်တော့်ကို
အမြဲပြောခဲ့သလိုပေါ့...//
အကိုဘက်ကကျွန်တော့်ကို
တကယ်ချစ်ခဲ့လားမသိခဲ့ပေမယ့်
အကိုချစ်တယ်လို့ ပြောခဲ့တာကို
ကျွန်တော်ရူးရူးမိုက်မိုက် ယုံခဲ့တာပါဗျာ...//
ညတိုင်းကျွန်တော်ဖက်အိပ်ရတယ့်
ကျောပြင်သေးသေးပိုင်ရှင်
အကို့ကို လွမ်းတယ်...//
ချမ်းလာရင် ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲကို
အတင်းတိုးဝင်လာတတ်တယ့်
အကို့ကို လွမ်းတယ်......//
အကိုနဲ့အတူအိပ်စက်ခဲ့တယ့်အိပ်ရာကြီးက
အခုတော့ အေးစက်လျက်....
ဝရံတာမာထိုင်ပြီးအတွေးလွန်နေတယ့်
ကျွန်တော်....
အချိန်မာ ည နှစ်နာရီတောင်ရှိပြီပဲ...//
အရင်တုန်းကဆို စောစောအိပ်ဖို့အမြဲအိပ်ဖို့
အမြဲပြောတတ်တယ့်အကို....//
လေအေးတွေတိုက်ခတ်မှုက ပါးပြင်ပေါ်က
မျက်ရည်တွေကို ခြောက်သွေ့စေတယ်.....
ထိန်ထိန်သာနေတယ့်လမင်းကြီးကို
အကြောင်းမဲဲ့မော့့ကြည့်နေမိတယ်..။
အကိုရော အခုချိန် ဒီလမင်းကြီးကို
ိုကြည့်နေမလား...//
အကိုလည်း အခုချိန်ဒီလမင်းကြီးကို
ကြည့်နေမယ်ဆိုရင်
ကျွန်တော်ရဲ့ စကားတွေကို ကြားနိုင်ပါစေ..//
သူပြန်ဝင်ခဲ့တယ် အရင်အတူထိုင်ဖူးသော
ဝရံတာကနေ.....//
ခေါင်းအုံးပေါ်ကို ဘေးတစ်စောင်းလှဲမိတော့
မျက်ရည်တစ်စက်ကခေါင်းအုံးပေါ်သို့...။
ဒီအိမ်က သူ့အတွက်ဆိုပြီး
ဝယ်ပေးခဲ့တယ့် အိမ်လေး.....//
မိုးပြာနုရောင်လေး သုတ်ထားတယ့်
အိမ်လေးက သူ့မွေးနေ့အတွက်ပေးတယ့်
အကိုရဲ့မွေးနေ့လက်ဆောင်တယ့်....။
အကိုထားသွားတုန်းက ကျွန်တော်
ဒီအိမ်ကို ထားသွားပြီးထွက်သွားဖို့
လုပ်ခဲ့သေးတယ်......//
စိတ်နာနာနဲ့ ဒီအိမ်လေးကို
စွန့်ခွာဖို့လုပ်ခဲ့တယ်.......
ဒါပေမယ့်လည်း ကျွန်တော်မလုပ်နိုင်ခဲ့ဘူး...
အကိုကိုယ်တိုင်သေချာပေးခဲ့တယ့်
အိမ်လေးက ကျွန်တော်ရဲ့ မှီခိုရာလေးတစ်ခု...
အကိုသာ အကယ်၍ ပြန်လာလို့
ဒီအိမ်လေးကို အရင်လာခဲ့လို့
ကျွန်တော့်ကို မတွေ့ရင်.......//
မျှော်လင့်ချက်တွေများစွာနဲ့ အကို့ကို
ကျွန်တော်ဒီအိမ်လေးမာ စောင့်နေဆဲပါ...
ကျိန်းစက်နေတယ့် မျက်ဝန်းတွေ
အနားယူခွင့်ပေးတယ့်အနေနဲ့ မှိတ်ချလိုက်ပြီ..
အိမ်မက်ထဲမာ လာတွေ့လှည့်ပါ အကို...
..............................
မေပယ်ပင်ကြီးအောက်က
ကောင်လေးတစ်ယောက်.......
မျက်ဝန်းတွေက ကြေကွဲခြင်းအပြည့်..
တစ်စုံတစ်ယောက်အား လွမ်းဆွတ်တမ်းတ
နေသော နှလုံးသားလေးကလည်း
တဆစ်ဆစ်နာကျင်နေလျက်......//
သုံးနှစ်ရှိပြီ အကို .......//
အကို ကျွန်တော့်ကို
တကယ်မေ့သွားပြီလား....
အကိုမာ တန်ဖိုးထားရမယ့်
ကိုယ်ပိုင်မိသားစုတွေများရှိနေလို့
ကျွန်တော့်ကို မေ့သွားတာလား.......//
အောင့်တက်လာတယ့်
ဘယ်ဘက်ရင်အုံ........//
အကျီစကို ဆုပ်ချေကာ ခုံတန်းလေးပေါ်ကို
ထိုင်ချလိုက်ရသည်.......//
အခုတလော နှလုံးက မခံမရပ်နိုင်အောင်
အောင့်အောင့်တတ်လာတတ်သည်......//
နဂိုကတည်းက နှလုံးရောဂါအခံရှိသူမို့
လိုတာထက်ပိုအောင့်နေသလိုပင်.......//
ဆရာဝန်ကတော့ စိတ်ဖိစီးမှုတွေကြောင့်လို့
ပြောတယ်.....//
ကျွန်တော်မာစိတ်ဖိစီးစရာဆိုလို့
အကို့ကိုလွမ်းဆွတ်တမ်းတနေရတာပဲရှိသည်။
အောင့်နေတယ့်ရင်ဘတ်ကို ဖိကိုင်ကာ
အိမ်ရှိရာလမ်းကိုပြန်လာခဲ့တော့တယ်...။
အကိုမရှိတယ့်ဘဝမာ
ကျွန်တော့်အတွက်မနက်ဖြန်ဆိုတာ
မရှိတော့ရင်ကောင်းမယ်....။
အိပ်ရာပေါ် ပစ်ပစ်လှဲခြင်းမာပဲ
တစ်ခဏအတွင်းအိပ်ပျော်သွားခဲ့တယ်...။
အိမ်မက်ထဲမှာတော့ အကို ကျွန်တော့်ဆီ
ပြန်လာခဲ့သည်။
.................................
နေရောင်ခြည်စူးစူးကြောင့်
ခေါင်းမူးနောက်စွာနိုးထလာခဲ့တယ်.....။
မနေ့က သူလုံးဝအိပ်ပျော်သွားခဲ့တာပဲ...။
တကယ်ဆို သူအိပ်မပျော်နိုင်တယ့်ရက်တွေ
ရေတွက်လို့တောင် မရနိုင်ခဲ့...။
နောက်ကျိနေတယ့်ခေါင်းကိုလျစ်လှူရှုကာ
ရေမိုးချိုးသန့်စင်ပြီး သူ့ရဲ့ပန်းဆိုင်လေးဆီကို
ထွက်လာလိုက်သည်...//
ဒီပန်းဆိုင်လေးက အကိုထွက်သွားတယ့်
နောက်မာ စတင်လုပ်ကိုင်ခဲ့တယ့်
ကျွန်တော့်ကိုယ်ပိုင်စီးပွားရေးလေး.....။
ယောက်ျားလေးတစ်ယောက်ဖြစ်သော်ငြားလည်း
ပန်းတွေကို သဘောကျနှစ်ခြိုက်တယ့်
ကျွန်တော်.....။
ပန်းဆိုင်လေးရဲ့နာမည်က
Serendipity တဲ့.....//
ပန်းဆိုင်လေးကို တစ်ယောက်တည်းသာ
လုပ်ကိုင်ခဲ့တယ်......//
ပန်းဆိုင်လေးပိတ်ရင်
သူအမြဲသွားနေတယ့်နေရာကတော့......
..............................................
အော်....မေပယ်တွေတောင်
တစ်ဖန်ပြန်ကြွေပီ....//
နာကျင်နေသော နှလုံးသားအား
လစ်လှူရှုထားသည်မာလည်း
သုံးနှစ်ဆိုတယ့် အချိန်ရှိခဲ့ပြီ......//
အင်း...သုံးနှစ်...//
//Appa ကျွန်တော် အချိန်တန်ပြီထင်တယ် //
//.......//
//မနက်ဖြန် လေယာဉ်နဲ့
ကျွန်တော်ပြန်လိုက်မယ်//
//.......//
//အင်း//
မနက်ဖြန်အတွက်
သူစိတ်လှုပ်ရှားမိပါသည်...//
သူရဲ့ သုံးနှစ်တာခွဲခွာခဲ့ရတယ့်
လူသား...//
တစ်စုံတစ်ယောက်ကရော
သူ့ကို စောင့်နေပါ့မလား....//
သစ္စာမရှိတယ့် လူဆိုပြီးများ
မုန်းနေတော့မလား...//
ဘယ်လိုပဲဖြစ်နေပါစေ သူရင်ဆိုင်မည်.....//
သူတောင်းပန်မည်......//
နောက်ဆုံး သူရေရွတ်လိုက်တာက
//မောင် ကိုယ်ပြန်လာပြီ//
..............................................
Alexandrine Kim
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top