[2]
Jeon JungKookဆိုတယ့္ကြၽန္ေတာ္ဟာ
Park Jiminဆိုတယ့္အကို႔ကိုရူးမတတ္
ခ်စ္မိသြားခဲ့လို႔..။
ဒိုင္ယာရီ စာရြက္ေလးေပၚ ေပါက္ခနဲ
က်သြားျပန္တယ့္ ပုလဲရည္ေလးတစ္စက္..။
ပါးျပင္ေပၚကို ျဖတ္ကာ ေႂကြက်သြားတယ္ ့
ေမပယ္ရြက္ေလးက သူ့မ်က္ရည္ေတြကို
သုတ္ေပးသြားသေယာင္...။
ေနမင္းျကီးဟာ တျဖည္းျဖည္းေပ်ာက္ကြယ္
လာၿပီ..။
အေမွာင္ထု စိုးမိုးလာခ်ိန္မာ အနည္းငယ္
သူခံုတန္းေလးကထလိုက္တယ္...။
ဒီေန့ေတာ့ သူျပန္ရေတာ့မယ္...
မနက္ျဖန္ျကရင္လည္း
သူထပ္လြမ္းရအုန္းမာပဲ.....
ဒါေတြဟာ ဒီႏွစ္ႏွစ္အတြင္းက သူလုပ္ေဆာင္
ခဲ့တယ့္ တရက္မပ်က္ တာဝန္ေတြပင္။
အရင္တုန္းက အိမ္ျပန္လမ္းဟာ
အကိုနဲ့ရယ္ေမာ ေပ်ာ္ရြွင္သံေလးေတြနဲ့
ျပည့္ႏွက္ေနခဲ့တယ္...//
အခုေတာ့ ေျခာက္ကပ္ကပ္အိမ္ျပန္လမ္းကို
ျကည့္ျပီး မ်ည္ရည္မ်ား ထပ္မံ က်ဆင္းလာခဲ့
တယ္...//
တစ္ေန႔တစ္ေန႔ လြမ္းလြန္းလို႔ ငုိေနရတာနဲ႔ပင္
သူ႔မ်က္ရည္ေတြ ခမ္းကုန္လိမ့္မည္။
တစ္ခါတစ္ေလက်ရင္
အတိတ္မာေပ်ာ္ရြွင္ခဲ့တာေတြက
ပစၥဳပၸန္အခ်ိန္မာ ေျကကြဲစရာေတြျဖစ္ေနတတ္
တယ္...//
ညေနအခ်ိန္ရဲ့ ေဆာင္းဦးရဲ႕
ေလေအးေအးေလးက
လြဲျပီး သူ့ေဘးနားဘယ္သူမွမရွိခဲ့...//
ေမပယ္ပင္ျကီးဟာ ပန္းျခံေသးေသးေလးကို
အလွေတြအျပည့္အဝဆင္ထားတယ္...။
ပန္းျခံေသးေသးေလးကေန လမ္းကူးလိုက္ရင္
ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးတစ္ဆိုင္...//
ဒီေမပယ္ပင္ျကီးနဲ့အေျကာင္းျပ ဳ ျပီး
ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးရဲ့ နာမည္က Maple Cafeတဲ့...//
အဲ့ ဆိုင္ေလးကလည္း က်ြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕
အမွတ္တရေနရာေလးတစ္ခု...//
ပန္းျခံေလးမာ က်ြန္ေတာ္တို့ ေတြ့ျပီးတိုင္း
ေကာ္ဖီပူပူေလးတစ္ခြက္ကေတာ့
က်ြန္ေတာ္တို့ အျမဲေသာက္ျဖစ္ခဲ့ျကတယ္။
ေကာ္ဖီရဲ့ ခါးသက္သက္အရသာေျကာင့္
ရွံု့တြတြေလး ျဖစ္ျဖစ္သြားတယ့္
အကိုရဲ့ မ်က္ႏွာေလးကို စလိုက္ရင္
စိတ္ေကာက္ေကာက္သြားတတ္တယ့္အကို
အဲ့အခ်ိန္မာ ပါးျပင္ေလးကို
အနမ္းပြင့္ေလးေပးလိုက္ရင္
ေကာ့တတ္သြားတယ့္
အကိုရဲ့ ႏွုတ္ခမ္းထူေလး...//
ျပန္ေတြ႕ခဲ့ရင္
အကို ဘာလို့ က်ြန္ေတာ္ကို ထားခဲ့လဲ
ဆိုတာ ေမးရမယ္...//
အကို သာျပန္လာခဲ့ရင္ က်ြန္ေတာ့္အတြက္
အေျကာင္းျပခ်က္လွလွေတြမလိုအပ္ဘူး...//
ရွင္းျပခ်က္တစ္ခုဆိုရျပီ အကို...//
အဲ့ရွင္းျပခ်က္က အလိမ္အညာေတြပဲ
ျဖစ္ေစအုန္း...
က်ြန္ေတာ္ မ်က္စိမွိတ္ကို
ယံုလိုက္မာပါ အကို...//
ဒီစကားေတြကို က်ြန္ေတာ္နဲ့
အေဝးတစ္ေနရာမာ ရွိေနတယ့္
အကို ျကားသိပါေစ...//
ဆိုင္တံခါးကို ျဖည္းညွုင္းစြာတြန္းလိုက္ေတာ့
ဆဲလ္လဲသံေလးက
ခ်ိဳျမိန္စြာ ထြက္ေပၚလာခဲ့တယ္...//
Maple's Cafeက ဆိုင္ပိုင္ရွင္နဲ့ေတာင္
က်ြန္ေတာ္တို့က ညီအကိုအရင္းသဖြယ္
ခင္ေလာက္တယ့္အထိ က်ြန္ေတာ္တို့
ဒီဆိုင္ကို လာျဖစ္ခဲ့တယ္...//
အကို ထြက္သြားတယ့္ အေျကာင္း
သိတယ့္အခ်ိန္မာလည္း ဆိုင္ပိုင္ရွင္
အကိုဟာ ႏွစ္သိမ့္ေပးခဲ့တယ္...//
သူကေတာ့ ေျပာရွာပါတယ္
တစ္ခ်ိန္ျပန္လာလိမ့္မယ္တဲ့
အရမ္းမခံစားပါနဲ့တဲ့...//
ဒါေပါ့ အကိုက ျပန္လာမာေပါ့...//
အကိုနဲ့အတူ ေသာက္ေနက်
ေကာ္ဖီပူေလးတစ္ခြက္ကို မွာလိုက္တယ္။
//ေဂ်ာင္ဂု မင္းသူ့ကို လြမ္းေနျပန္ျပီလား//
//အကို့ကို မလြမ္းတယ့္ေန့ဆိုတာ
တစ္ရက္မွမရွိပါဘူး//
//မင္းမွ မဟုတ္ပါဘူး ငါလည္း
သူ့ကို လြမ္းတာပဲ...
သူျပန္လာမာပါ သူျပန္လာလို့
မင္းငိုေနတာျမင္ရင္ ဘယ္စိတ္ေကာင္းမာလဲ
အဲ့ေတာ့ အတတ္နိုင္ဆံုး
ျကံ့ျကံ့ခံထားပါကြာ //
//ဟုတ္တာေပါ့ ေဟ်ာန္းရယ္
က်ြန္ေတာ္ကိုက ေပ်ာ့ညံ့လြန္းေနတာပါ//
//ဟင္းးးး//
ႏွင္းေတြက်လာရင္ အကိုျပန္လာမာလား...//
အကိုနဲ့ ပထမဆံုးႏွင္းကို မျကည့္ရတာျကာျပီ..
ဒီႏွစ္ရဲ့ ပထမဆံုးႏွင္းကိုေတာ့
အကိုနဲ့တူတူ ျကည့္ခ်င္မိပါသည္...//
အေတြးလြန္ေနသည္က ေကာ္ဖီေတြေတာင္
ေအးစက္ကုန္ျပီ...//
အရင္တုန္းက ပူေနတုန္းေလး ေသာက္ဖို့
သတိေပးေပးတတ္တယ့္ အကုိ...//
က်ြန္ေတာ့္ဘဝရဲ့ လုပ္သမ်ွ
အရာအားလံုးတိုင္းမာ
အကုိဆို လူသားက
အျမဲတမ္းပါဝင္ေနတယ္...//
အကို မရွိတယ့္ ဘဝမာေနရတာ ခက္ခဲတယ္အကို...//
ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးရဲ့ မွန္ကေန
အျပင္ဘက္က ကားလမ္းမျကီးကို
အေျကာင္းမဲ့စိုက္ျကည့္ေနခဲ့တယ့္
ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရွိခဲ့တယ္...//
#Alexandrine Kim
Jeon JungKookဆိုတယ့်ကျွန်တော်ဟာ
Park Jiminဆိုတယ့်အကို့ကိုရူးမတတ်
ချစ်မိသွားခဲ့လို့..။
ဒိုင်ယာရီ စာရွက်လေးပေါ် ပေါက်ခနဲ
ကျသွားပြန်တယ့် ပုလဲရည်လေးတစ်စက်..။
ပါးပြင်ပေါ်ကို ဖြတ်ကာ ကြွေကျသွားတယ့်
မေပယ်ရွက်လေးက သူ့မျက်ရည်တွေကို
သုတ်ပေးသွားသယောင်...။
နေမင်းကြီးဟာ တဖြည်းဖြည်းပျောက်ကွယ်
လာပြီ..။
အမှောင်ထု စိုးမိုးလာချိန်မာ အနည်းငယ်
သူခုံတန်းလေးကထလိုက်တယ်...။
ဒီနေ့တော့ သူပြန်ရတော့မယ်...
မနက်ဖြန်ကြရင်လည်း
သူထပ်လွမ်းရအုန်းမာပဲ.....
ဒါတွေဟာ ဒီနှစ်နှစ်အတွင်းက သူလုပ်ဆောင်
ခဲ့တယ့် တရက်မပျက် တာဝန်တွေပင်။
အရင်တုန်းက အိမ်ပြန်လမ်းဟာ
အကိုနဲ့ရယ်မော ပျော်ရွှင်သံလေးတွေနဲ့
ပြည့်နှက်နေခဲ့တယ်...//
အခုတော့ ခြောက်ကပ်ကပ်အိမ်ပြန်လမ်းကို
ကြည့်ပြီး မျည်ရည်များ ထပ်မံ ကျဆင်းလာခဲ့
တယ်...//
တစ်နေ့တစ်နေ့ လွမ်းလွန်းလို့ ငိုနေရတာနဲ့ပင်
သူ့မျက်ရည်တွေ ခမ်းကုန်လိမ့်မည်။
တစ်ခါတစ်လေကျရင်
အတိတ်မာပျော်ရွှင်ခဲ့တာတွေက
ပစ္စုပ္ပန်အချိန်မာ ကြေကွဲစရာတွေဖြစ်နေတတ်
တယ်...//
ညနေအချိန်ရဲ့ ဆောင်းဦးရဲ့
လေအေးအေးလေးက
လွဲပြီး သူ့ဘေးနားဘယ်သူမှမရှိခဲ့...//
မေပယ်ပင်ကြီးဟာ ပန်းခြံသေးသေးလေးကို
အလှတွေအပြည့်အဝဆင်ထားတယ်...။
ပန်းခြံသေးသေးလေးကနေ လမ်းကူးလိုက်ရင်
ကော်ဖီဆိုင်လေးတစ်ဆိုင်...//
ဒီမေပယ်ပင်ကြီးနဲ့အကြောင်းပြု ပြီး
ကော်ဖီဆိုင်လေးရဲ့ နာမည်က Maple Cafeတဲ့...//
အဲ့ ဆိုင်လေးကလည်း ကျွန်တော်တို့ရဲ့
အမှတ်တရနေရာလေးတစ်ခု...//
ပန်းခြံလေးမာ ကျွန်တော်တို့ တွေ့ပြီးတိုင်း
ကော်ဖီပူပူလေးတစ်ခွက်ကတော့
ကျွန်တော်တို့ အမြဲသောက်ဖြစ်ခဲ့ကြတယ်။
ကော်ဖီရဲ့ ခါးသက်သက်အရသာကြောင့်
ရှုံ့တွတွလေး ဖြစ်ဖြစ်သွားတယ့်
အကိုရဲ့ မျက်နှာလေးကို စလိုက်ရင်
စိတ်ကောက်ကောက်သွားတတ်တယ့်အကို
အဲ့အချိန်မာ ပါးပြင်လေးကို
အနမ်းပွင့်လေးပေးလိုက်ရင်
ကော့တတ်သွားတယ့်
အကိုရဲ့ နှုတ်ခမ်းထူလေး...//
ပြန်တွေ့ခဲ့ရင်
အကို ဘာလို့ ကျွန်တော်ကို ထားခဲ့လဲ
ဆိုတာ မေးရမယ်...//
အကို သာပြန်လာခဲ့ရင် ကျွန်တော့်အတွက်
အကြောင်းပြချက်လှလှတွေမလိုအပ်ဘူး...//
ရှင်းပြချက်တစ်ခုဆိုရပြီ အကို...//
အဲ့ရှင်းပြချက်က အလိမ်အညာတွေပဲ
ဖြစ်စေအုန်း...
ကျွန်တော် မျက်စိမှိတ်ကို
ယုံလိုက်မာပါ အကို...//
ဒီစကားတွေကို ကျွန်တော်နဲ့
အဝေးတစ်နေရာမာ ရှိနေတယ့်
အကို ကြားသိပါစေ...//
ဆိုင်တံခါးကို ဖြည်းညှုင်းစွာတွန်းလိုက်တော့
ဆဲလ်လဲသံလေးက
ချိုမြိန်စွာ ထွက်ပေါ်လာခဲ့တယ်...//
Maple's Cafeက ဆိုင်ပိုင်ရှင်နဲ့တောင်
ကျွန်တော်တို့က ညီအကိုအရင်းသဖွယ်
ခင်လောက်တယ့်အထိ ကျွန်တော်တို့
ဒီဆိုင်ကို လာဖြစ်ခဲ့တယ်...//
အကို ထွက်သွားတယ့် အကြောင်း
သိတယ့်အချိန်မာလည်း ဆိုင်ပိုင်ရှင်
အကိုဟာ နှစ်သိမ့်ပေးခဲ့တယ်...//
သူကတော့ ပြောရှာပါတယ်
တစ်ချိန်ပြန်လာလိမ့်မယ်တဲ့
အရမ်းမခံစားပါနဲ့တဲ့...//
ဒါပေါ့ အကိုက ပြန်လာမာပေါ့...//
အကိုနဲ့အတူ သောက်နေကျ
ကော်ဖီပူလေးတစ်ခွက်ကို မှာလိုက်တယ်။
//ဂျောင်ဂု မင်းသူ့ကို လွမ်းနေပြန်ပြီလား//
//အကို့ကို မလွမ်းတယ့်နေ့ဆိုတာ
တစ်ရက်မှမရှိပါဘူး//
//မင်းမှ မဟုတ်ပါဘူး ငါလည်း
သူ့ကို လွမ်းတာပဲ...
သူပြန်လာမာပါ သူပြန်လာလို့
မင်းငိုနေတာမြင်ရင် ဘယ်စိတ်ကောင်းမာလဲ
အဲ့တော့ အတတ်နိုင်ဆုံး
ကြံ့ကြံ့ခံထားပါကွာ //
//ဟုတ်တာပေါ့ ဟျောန်းရယ်
ကျွန်တော်ကိုက ပျော့ညံ့လွန်းနေတာပါ//
//ဟင်း//
နှင်းတွေကျလာရင် အကိုပြန်လာမာလား...//
အကိုနဲ့ ပထမဆုံးနှင်းကို မကြည့်ရတာကြာပြီ..
ဒီနှစ်ရဲ့ ပထမဆုံးနှင်းကိုတော့
အကိုနဲ့တူတူ ကြည့်ချင်မိပါသည်...//
အတွေးလွန်နေသည်က ကော်ဖီတွေတောင်
အေးစက်ကုန်ပြီ...//
အရင်တုန်းက ပူနေတုန်းလေး သောက်ဖို့
သတိပေးပေးတတ်တယ့် အကို...//
ကျွန်တော့်ဘဝရဲ့ လုပ်သမျှ
အရာအားလုံးတိုင်းမာ
အကိုဆို လူသားက
အမြဲတမ်းပါဝင်နေတယ်...//
အကို မရှိတယ့် ဘဝမာနေရတာ ခက်ခဲတယ်အကို...//
ကော်ဖီဆိုင်လေးရဲ့ မှန်ကနေ
အပြင်ဘက်က ကားလမ်းမကြီးကို
အကြောင်းမဲ့စိုက်ကြည့်နေခဲ့တယ့်
ကောင်လေးတစ်ယောက်ရှိခဲ့တယ်...//
#Alexandrine Kim
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top