Lief...

(Je kan nog steeds namen bedenken voor de intro en win je eigen verzonnen dagboek stuk voor Julia!)

Net nu je denkt dat het niet erger kan worden dan een duivelcorn van een tutje, haat een leraar je al op de eerste dag.

Maar ik moet zeggen dat dat wel mijn schuld is.

"Welkom leerlingen op jullie eerste dag." Begon hij. "Een eenhoorn-aangenaam meneer." Begroette ik hem. "Oh je bent er zo een." Zuchtte hij geïrriteerd.

En zo is het eigenlijk begonnen, ik moet eerlijk zeggen dat ik hem ook verder uitgedaagd heb hoor.

"Mevrouw Julia. Kun jij deze som uitrekenen op het bord alstublieft?" Vroeg de leraar. "Unitastisch!" Riep ik en kwam naar voren. Hij zuchtte diep.

Ik tekenende allemaal kleine eenhoorntjes op het bord en schreef het antwoord in hun buikjes. "Alstublieft meneer. Is mijn antwoord niet glittertastisch?" Vroeg ik. "Nee. En uw antwoord is ook niet goed." Zei hij. "Wat? Eenhoorns hebben altijd gelijk." Boos ging ik op zijn bureau staan.

"Eenhoorns hebben het recht om eerlijk gevonden te worden! Eenhoorns liegen nooit! En glitters ook niet als we toch bezig zijn." Hij keek mij boos en geïrriteerd aan. "Conrector nu." Zei hij alleen maar.

Ik liep bijna huppelend naar de conrector toe. En ging op één van de wachtstoelen zitten.

Misschien vind ik het stiekem wel leuk dat hij mij haat.

"Mevrouw u mag naar binnen." Zei een mevrouw tegen mij. "Hallo meneer." Zei ik toen ik binnen stapte. "Op je eerste dag al naar mij toe beloofd niks goeds." Zei hij. Ik ging op een van zijn stoelen zitten.

"Ik heb begrepen dat jij heel erg van eenhoorns houdt?" Vroeg hij. "Ja klopt. Ik heb er zelfs een in mijn kluisje staan." Lachte ik. "Een knuffel hoop ik." Mompelde hij onverstaanbaar. "Maar goed. Ik stel voor dat jij voortaan alle eenhoorn woorden en wat dan ook thuis laat als je naar school gaat, want anders moet ik je helaas door sturen naar de psycholoog." Zei hij met zijn handen in elkaar gevouwen.

Ik kon het toen gewoon niet geloven dat dat tegen mij werd gezegd! Maar in plaats van boos te worden bleef ik kalm.

"Meneer, eenhoorns zijn mijn leven en die kan ik niet zomaar thuis laten." Zei ik. "Dan weet je waar je heen gaat straks voor een uurtje." Zei hij op een dreigende toon. "Mij best, maar ik wed dat die psycholoog het nog geen seconde met me uit houdt." Zei ik en stond op. Ik keek hem aan en verliet de kamer.

En zo ging dus mijn eerste lesdag. Dan vond ik gister nog beter met die Kyla.

Toedels Unibuddys!