----

Bigla kaming napasugod ni Lei pauwi sa Pilipinas dahil merong binalita si yaya na hindi ko kinaya.

Lakad-Takbo ang ginagawa namin ni Lei dahil baka hindi na naman siya madatnan sa bahay.

Pag-karating namin ni Lei sa bahay ay bigla akong napaiyak.

Masakit tignan ang anak mong nakaratay sa kabaong habang walang buhay.

Napatakip ako sa bibig ko nang makita siyang naka-pikit habang may bakat ng lubid sa leeg niya.

Hinagod-hagod namin ni Lei ang likod ko habang nakatingin sa kaniyang kapatid.

Ngayon ko lang nalaman ang lahat baby.

Sorry kung hindi ako naka-attend ng birthday mo.

Natatakot kase si mommy baby. Always remember that I love you baby Alliah ko.

Niyakap ko naman ang diary na binigay sa akin ni yaya at patuloy pa rin sa pag-iyak.

Alam mo ba baby kung bakit natatakot si mommy? Kung bakit hindi ako nakarating sa birthday mo.

Baby sorry kung naging duwag si mommy. Sorry kung hindi kita naipaglaban. Natakot lang ako sa uncle mo, sabi niya huwag na huwag na daw akong umuwi dito at kaya ka na daw niyang alagaan.

Dahil sa takot ko sa kanya, hindi na ako nag-balak pang umuwi. Papatayin ka niya kapag nag-pakita ako sa araw ng kaarawan mo.

I'm so sorry baby. Mommy loves you. Again Alliah, i'm sorry.

~~~

Dedicated to Ninamalabanan. Salamat.