Prologue
Dear Diary,
Ever since middle school, I always tend to be alone not because I hate too much people but because it's my nature. Sometimes I always think about how should I take myself to a quiet place. Sometimes I think of a way on how to get rid of these people in my surroundings.
Everytime I think of it, my head became a little fuzzy like pain because of the noisiness of the people around.
Minsan may mga tao talagang hindi ko gusto yung mga trip nila kasi masyadong immatured yung dating kaya ako naiwas at hindi nagkakaroon ng kaibigan. Ni minsan hindi ko alam kung paano.
Hanggang sa dumating yung punto na may isang babae na lumapit sakin at gustong makipag kaibigan.
She's an exact polar opposite sakin. Marami siyang friends na madadaling pakisamahan, maingay din naman unlike sakin tahimik talaga at nakapwesto lagi sa isang sulok, nagbabasa minsan nagsusulat na lang kapag wala nang magawa.
Hindi ko talaga alam kung ano ang purpose ng pagka buhay ko dito sa mundo, as in wala talaga akong alam. [Sigh]
Diary pwede mo ba akong bigyan ng clue? Nakakapagod nang maghanap ng isa eh, nagsasawa na ko.
~ Charles
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top