Powoli zaczynają docierać do mnie pojedyncze dźwięki. Zmuszam moje biedne ciało do otworzenia oczu. Oślepia mnie blask, jaki dochodzi zza okna. Dopiero po chwili dociera do mnie, że jestem w szpitalu. Obok mnie, na krześle, siedzi Nathan. Gdy tylko zauważył, że się wybudziłam wstał i pobiegł po lekarzy.

– Jak ja się tu znalazłam? – pytam, ponieważ nie wiem co się dzieje.

– Odpoczywaj – mówi lekarz i zaczyna mnie badać.

– Zostawiłeś mnie – mówię że smutkiem, nawiązując do wydarzenia.

– Nie zostawiłem – odpowiada niemal od razu, przecząc moim słowom. Czuję żal do przyjaciela, którego nie potrafię się pozbyć.

– Chcę zostać sama – nalegam, lecz chłopak nic sobie z tego nie robi. – Głuchy jesteś? Chcę być sama.

– Joe... – zaczyna, lecz mu przerywam.

– Wyjdź – nakazuje, chłopak spogląda na mnie zawiedziony. Podnosi się i podchodzi do mnie. Mam tego dość, wyciągam przed siebie dłonie i staram się skupić swoją moc. Niestety, nic się nie dzieje. Podejmuję drugą próbę, lecz sytuacja się powtarza.

– Straciłaś moc – słyszę głos Nathana, który przygląda się całemu wydarzeniu.

– Nie... – mówię nerwowo. – To niemożliwe.

Znów próbuję wydobyć z siebie jakakolwiek magię, okazuje się, że na próżno.

– Spokojnie – uspokaja mnie chłopak. Mój gniew na niego przechodzi, a zastępuje go rozczarowanie.

– Czemu... Co ja zrobiłam takiego?

– Zużyłaś zbyt dużo magii w krótkim czasie.

– Nie mogłam inaczej...

– Wiem – mówi chłopak i mnie przytula. – Będzie dobrze.

Czuję się zagubiona. Jeszcze niedawno nie wiedziałam nawet o czymś takim, a teraz jestem częścią tego świata. Bynajmniej byłam. Nie mam mocy, więc znów staję się zwykłym człowiekiem.

~*~

Minął już miesiąc od feralnego wydarzenia. Cały ten czas spędziłam w naszym świecie, z przyjaciółmi oraz rodzicami. Nic nadzwyczajnego nie miało już miejsca. Nathana ostatni raz widziałam w szpitalu, później kontakt się urwał. Myślę, że to koniec mojej magicznej przygody. Muszę zacząć myśleć o sobie, o przyszłości, a przestać zamartwiać się bzdurami.

Jestem młoda, jeszcze całe życie przede mną. Nie mogę zaprzestać marzyć i tak zwyczajnie zatracić się w magiczny, drugi świat. Urodziłam się tutaj i to tutaj chcę dalej żyć. To jest moje miejsce. A Nathan...? Może jeszcze kiedyś go spotkam, jak na razie nie myślę o nim. Wiem, że ma swoje życia, które nie obejmuje mnie w sobie. Na pewno jest szczęśliwy...

~~~~~~~~~~~~~~

Uwaga i tym samym kończę moja kolejną książkę. Chcę tylko zaznaczyć, że to moja pierwsza opowieść z kategorii fantasy, dlatego może być słaba (a nawet bardzo). Tak, więc jeśli jesteś w tym miejscu, to znaczy, że dotarłeś do samego końca i widocznie ta się ją "przetrawić". 

Korzystając z notki, wspomnę jeszcze, że na moim profilu jest już nowa książka (a w sumie to dwie), lecz ta pierwsza "Rejected" to moja perełka na chwilę obecną. Jest to opowiadanie z gatunku paranormalne - kolejny nowy, nieznany mi gatunek (nawet nic nie czytałam z niego), także zapraszam. A teraz żegnam i mam nadzieję, że spotkamy się w innych książkach!