M A J O R  R E V I S I O N

--

Philippines..

James POV

Philippines. Ang lugar saan naiwan ang puso ko. Puso kong namatay dahil sa babaeng mahal ko. Marami akong karanasan sa bansang ito. Nagkaroon ako ng kaibigan, nakasama ko ang mga half-siblings ko, at dito, nakilala ko ang babaeng minahal ko at lalo pang minamahal. 

I was hurt. Damn hurt. Hindi ko in-expect na iiwan niya ako. Yesterday, we're laughing with each other but now she's gone. Ang pait lang. I used to be jolly. Masayahin akong tao. Maloko at mabiro pero yung mga attitudes kong 'yun, nawalang parang bula. Parang nawalan ako ng ng buhay kasabay nang pagkawala ng babaeng tinuturing ko ng buhay ko. 

Fvck! College student palang ako. Sa totoo lang, wala pa akong maipagmamalaki pero handa na akong magka-pamilya sa KANYA. Pero iniwan niya ako. Biglaan ang lahat kaya hindi ko alam ang gagawin ko. 

Ngayon, dalawang taon ang lumipas. Dalawang taon ang ginugol ko sa Korea kasama ang Mama ko. Pati na si Ynna na nariyan sa tabi ko bilang kaibigan ko. Nagpatuloy siya nag pag-aaral doon kaya tapos na siya. Pero ako? Damn. Kahit pumasok ako sa school, nawawalan ako ng gana that's why I decided to stop. Hindi nalang ako nag-aral at nagpakalulong sa alak at kung saan saan pa. Hindi ko alam kung paano ako naka-survive ng dalawang taon. Hanggang ngayon, di pa din ako nakaka-move-on sa pagkamatay NIYA. At kailanman, di ko matanggap na talagang wala na SIYA. 

"Hey." 

Huminga ako ng malalim saka tumingin kay Ynna. Nandito na kami sa arrival area. Kararating lang namin dito sa Pilipinas. At alam ko, susunduin ako nina Bro at bubwit. 

"We're finally here." Sabi ko. 

"James, alam kong hanggang ngayon hindi ka pa rin nakakalimot. I mean, hindi mo pa rin tanggap ang pangyayari. Pero 'wag mo namang sirain ang buhay mo. Sa tingin mo ba matutuwa si Mandy na nagkakaganyan ka? Hindi."

Ngumiti ako. Si Ynna, lagi syang nariyan para sa'ken. I'm aware with her feelings towards me. But that was before. Ngayon iba na. May iba na siyang mahal at kaibigan na lang ang turing niya sa'ken. I can say that we're really close to each other pero hanggang do'n nalang 'yun. She's moved on. And I love someone else. And that someone else is Mandy Aguilar--my forever love. 

"Oh! Look, James. Sila na 'yun."

Tumingin ako sa tinuro ni Ynna. And I saw my little half-sister, Fancy Jewel Abellano. She's holding a placard, saying WELCOME BACK PATRICK! YOU OWE ME TWO YEARS OF SHOPPING!

Napailing nalang ako at napangiti sa inasal ng kapatid ko. Ganyan na talaga siya. Malokong bata. Nakuha niya sa'ken ang pagiging maloko at masiyahin niya. But I don't think if I can still be the original James Patrick Abellano. My other half was gone. How can I live normal? How..

"Patrick! You make basa naman my placard! Be ready, credit card baby!" Tuwang tuwang sabi ni Fancy saka yumakap sa'ken. "Na-miss kita Patrick." Seryoso nyang sabi. 

Ginantihan ko siya ng yakap. Nang bumitaw kami sa isa't isa ay nagyakapan din kami ni Lance. Silang dalawa lang ang sundo ko. Baka naiwan sa mansyon si Yumiko--asawa ni Lance. Naaalala ko pa nung kasal ni Janna at ni Adrian, si Mandy ang nakasambot ng bouquet. E'di sana ikakasal na kami. 

Fvck. Ang sakit pa din dito sa puso. Sobra. Hindi nakaka-bakla eh. Nakaka-tangna sa sakit. 

"Are you okay? I think you need some rest. Let's go home." Sabi ni bro sa'ken saka tinapik ako sa balikat. 

Ramdam niya na hindi ako maayos. Tumango lamang ako. 

"You're going to make sama ba sa'men ynna magenta?" Tanong ni Fancy. 

Ngumiti si Ynna. "Yes. Tutulungan ko pa si James na mag-ayos ng gamit niya. Tapos matutulog pa kami sa kwar---"

"Ahhhhh! You stop na! I'm gonna bunot your buhok sa ilong talaga. You're nakaka-GRRR! You're so ano talaga. Don't make sama sa'men nga! Hmp."

Napangiti ako. I know Ynna. She's teasing bubwit. Hindi talaga siya sasama sa mansyon dahil may sundo siyang driver niya. Nakalimutan ko ng magpaalam sa kanya. 

Yumakap ako kay Ynna. "Uuna na ako. Thank you. You know what I mean." Sabi ko. 

"Arrrghhh! Why so matamis ba, Patrick? Not Ynna! Gosh. I'm not boto kaya sa kanya. I still wants a demonyita like me 'no!" 

Hindi ko pinansin ang sinabi ni Fancy. Humalik sa pisngi ko si Ynna. "Ingat."

"Ingat din. And please? Tama na ang alak ha? Be good." Paalala niya. 

Ngumiti lang ako saka nag-wave sa kanya. Sumama na ako kina bubwit at bro. 

"You know Patrick, I smell something malansa talaga to you and Ynna. I hate it! Errr." Sabi ni Fancy nang makasakay kami sa kotse. 

Napailing ako. "We're good friends." Sabi ko. 

"Oh! So showbiz naman sumagot. Like duh! I'm not boto talaga to that Ynna ha!"

Hindi ko na sinagot si Fancy. Sumandal ako sa upuan ng kotse saka pumikit. Rumehistro na naman sa isip ko ang mukha NIYA. Fvck. How can I get over her if my heart doesn't want?

Yes. I belong to someone HER pero wala na siya. Wala na..

And this is the start of my new life. I know it will be hard but..I need to start my life without Mandy Aguilar. 

-

Mandy POV

"May inaway ka na naman sa school?"

I rolled my eyes the moment I heard Thunder's voice. "So?" Mataray na tanong ko. 

"Tch. Demonyita talaga."

Well, I'm Mandy Aguilar. What do you expect? Kakabit na yata ng pangalan ko ang salitang 'demonyita' I don't need to change just to get the sympathy of people. Hell, I don't care. 

Naupo ako sa sofa saka inihagis ang bag ko. Galing akong school--sa SWU. Si Thunder ang lalaking nagligtas sa'ken two years ago nang malunod ako sa dagat. I really don't know what happen because I'm suffering from selective amnesia. Pili lamang ang natatandaan ko. Two years na ang nakaraan pero hindi pa rin ako nakakatanda ng ibang pangyayari sa buhay ko. May mga nakikita ako sa isip ko pero alam nyo yun? Di ko ala kung ano o sino. 

Good thing, hindi ko nakalimutan ang pangalan ko kaya nahanap ni Thunder ang pamilya ko. Dinala niya ako dito sa'men at nag-a-undergo pa ako ng theraphy. Bukod sa selective amnesia, meron akong issues pa na kailangan ko ng psychologist. Kaya narito si Thunder. Isa siyang psychologist at siya ang tumulong sa'ken sa unti-unting recovery kasama ang pamilya ko. 

Meron kasing issue, pabalik-balik kong napapanaginipan ang isang lalaki na nakaratay sa ospital tapos umiiyak ako tapos, ewan. Ang gulo. Kilala ng kapatid ko 'yung lalaki sa panaginip ko base sa kwento ko pero ayaw niyang sabihin kung sino. Mas makakabuti daw na malaman ko o matandaan ko on my own.  

"Malalim ang iniisip mo."

Sumimangot ako kay Thunder. "As if naman, 'di ka pa sanay?"

"Yeah. Mas mahaba pa ang oras na nakasimangot ka kesa nakangiti. Tch."

Tumayo na ako. "Sa kwarto na ako." Sabi ko saka umakyat na. 

Stay-in dito si Thunder since madalas akong managinip sa gabi. Napapa-kalma niya ako at siya ang nagiging guide ko. And I'm thankful to him. 

Buti nga at napagtiisan niya ang ka-demonyitahan at kasungutan ko. Ewan ko nga ba't ganon ako, basta yun ako eh. 

Madalas akong may inaapi sa SWU. The word 'inaapi' talaga. I don't know how but I think it runs in my blood. Siguro demonyito ang tatay ko. Ha-ha! But no, yung half-sister kong si Chelsea, mabait naman eh. Ako lang talaga ang ganito but it's okay because I enjoyed it. I enjoy being a demonyita. 

Nahiga ako. Ipinikit ko ang mga mata ko. HIM again. Always on my mind. I can't still remember his name. Well, there's Fancy Abellano I met at school. And she told me na kapatid niya ang lalaking lagi kong napapanaginipan but that's all. Wala silang ibang information na sinabi. Mas maganda daw kasi na ako nga 'yung maka-alala non saka mas makakabuti na 'yung mismong lalaki sa panaginip ko ang magpakilala ng sarili niya sa'ken. Ang tanong, where the hell is that guy? I asked them pero ayaw nilang sabihin. Basta maghintay lang daw ako. 

Honestly, I'm willing to wait. I want to meet that guy and I want to know kung ano at sino siya sa buhay ko kasi nararamdaman ko dito sa puso ko na naging parte siya ng buhay ko. 

Imagine, tumagal ng ganito ang selective amnesia ko? Kasi hindi ako gumagawa ng way para gumaling. At mahirap, lalo't yung taong nakalimutan ko, hindi ko nakikita. Yung mga friends ko, family..lahat sila natatandaan ko. Except this mysterious guy in my dream.

I'm eager to see him. At kapag nakita ko na siya at nakausap, aalamin ko lahat lahat. Maybe he could help me back my full memories. And I think, it could also help me to stop dreaming.  

-

#DBM2