Ezekiel

Pareho kami ni Marie na hindi makapaniwala sa nangyari kanina. Hindi ko alam kung may special power ba si Febbie dahim napadala niya sa hell si Luci.

Then the fact hit me. God did it for her. He save her from Luci. Isa lang ang iniisip ko ngayon, unti-unti nang nagkakaroon ng trust si Febbie kay God. At yun na nga ang laman ng usapan namin ngayon.

"That was brave act a while ago" panimula ko.

"Tss! You know me Kile, I am brave enough para labanan siya. Nakakainsulto kaya yung mga sinabi niya" reklamo naman ni Febbie.

"But still, hindi mo sana ginawa yun. That was dangerous. He is dangerous. Baka kung ano pa ang ginawa niya sayo kanina" hestirikal namang tugon ni Marie.

"Yes he is dangerous. Pero, hindi siya kasing powerful ng Diyos okay. Akala ko ba you believe in Him? You didn't trust Him do you?" biglang tanong nito.

"What I did is wrong, yes but it doesn't mean na hindi ko siya pwedeng sagutin. At isa pa, don't make a woman angry when she's in the state of menstruation. Nakakainit ng ulo eh. Kainis!" dagdag pa niti at nilantakan at pancit canton.

"You did that because you had your menstruation?" amaze kong tanong.

"Ano pa bang ibang dahilan?" naiinis niyang tanong pabalik.

"I thought you already trust Him" napayuko naman ako.

Napabuntong-hininga naman ito at ibinaba ang tinidor niya. "Okay. Honestly, nakaramdam ako ng takot  kanina. Kaya I convince myself na may mas powerful pa kesa sa kanya. And that is his Father. I know Luci's story. God's loves him bit he take it for granted. Naghangad ng matinding kapangyarihan para ma-beat niya ang Ama niya. But God is too powerful para matalo siya ng anak niya. Kaya, instead na patayin si Luci, He send him to hell. That serves as his cell. At para matuto rin siya sa mga kasalanang nagawa niya sa kanyang Ama. But evil is an evil. Luci is hopeless kaya nga naging prince na siya doon. Kaya nga kanina, whatever happens to me, hindi ko pagsisihan na sinagot-sagot ko siya. He deserve that. Tutal, galing naman sa kanila ang term na 'disrespectful'. Ginamit ko lang sa kanya. At kahit kailan, magkita man siya ng kahit anong mahika, walang makakatalo sa kapangyarihan ng Diyos. Gets niyo na? Hay! Napagod ako dun" nagpatuloy naman itong kumain.

Nagkatinginan kami ni Marie at napangiti. Natutuwa ako dahil may natutunan rin pala si Febbie sa profession niya. Thank you God for saving her a while ago.

Nang matapos kumain ni Febbie, nag-aya naman itong magmovie marathon. 'Exudos: God's and Kings' ang pinanood namin.

I can't believe na may matutunan pala kami ni Marie sa kanya when it comes to faith. Siya yung hindi nagtrust kay God pero naniniwala siyang mas makapangyarihan pa rin siya kesa sa kasamaan. And that makes me feel happy.

Kahit hindi literal na sinabi niyang nagtitiwala na siya ulit sa Kanya, ang importante ay naniniwala siyang may Diyos na magtatangol sa atin sa lahat ng pagsubok na ating matatamasa.

---------------------------------------------------------

"What?! No! Ayoko! Nakakahiya kaya!" sigaw ni Febbie.

"Sus! Nahiya ka pa. Close naman kayo ni Zero ha. Sige na. Ayun siya oh!" tinuro ko si Zero na nagsa-sign ng mga poster ng mga fans nila.

Nandito kami ngayon sa SM MOA para sa concert ng banda nila Zero. Katatapos lang ng concert at itong pabebeng kasama ko ay nag-iinarte pa rin at hindi malapitan si Zero.

"Sige na. Sige ka, mauunahan ka niyan. Hindi ka na magkakalove life niyan" banta ko sa kanya.

"Paki ko. Hmp! Bakit ba ako pumunta pa dito?" nakacross arm itong nagwalk out.

"U-uy! Teka! Bakit ka nagwo-walk out. Uy!" sinundan ko ito. Hay! Babae nga naman.

"Michelle!!!!!" rinig kong tili ng babae. "Napa-sign ko na. Ehhhhh!!!! Ang gwapo talaga ni Zero. Pero mas bet ko si Lester"

"Asan na ba yung babaeng yun?" napakamot nalang ako sa ulo sa paghahanap kay Febbie.

"Ikaw talaga. Tara na nga, hinahanap na ako ni mommy"

Bigla naman akong napatigil sa paghahanap. That voice. I know that voice. Agad naman akong lumingon sa likod ko. Nakita kung palayo na sila.

Hindi na ako nagdalwang isip at hinabol ko sila. Ngunit sa kamaang palad ay bigla nalang silang nawala dahil na rin sa maraming tao.

Hindi ako dapat magkamali. Siya ang hinanap ko. Siya ang nagpapagulo sa isip ko.

"God, I think I found her. Thank you dahil buhay pa siya" naiiyak kong pasasalamat sa kanya.

Nauna na akong umuwi sa Baguio. Masaya ako dahil kunti na lang at makikita ko na rin siya ng harapan. This is what my fate goes. This is what God's plan to me. At pagbubutihin ko pa sa susunod ko pang misyon.