February

Ilang oras na kami sa sala ni Zero na nag-iisip ng tamang story line ng kanta pero hindi pa rin kami makabuo.

That's why, Kile suggested na mamasyal kaming apat. I still can't believe na kasama ko si Mr. Creepy at taong-tao ito.

The time na nakita ko siya kanina, talagang nabigla ako. But Zero assure that he is harmless. Sinabi rin ni Marie na pareho lang silang spirit pero nag-anyong tao.

I can't believe na nag-eexist pala ang mga ganun sa reality. Matapos ng mahabang paliwanagan, nagsimula na kaming sumulat ng mga kanta. But yun nga, wala kaming nakuhang tama.

So here we are. Namasyal konti para makakuha ng idea. Well, tama naman si Kile. You're not just going to stuck yourself in a single place. You should explore somewhere.

As a writer, ganun din ang ginagawa ko. Hindi aoo pumipirme sa isang lugar. Nawawala kasi ang concentration mo at napapalitan ng pagkabore.

Buti naman at napapayag ang isang to na mamasyal. I'm talking about Zero.

Pumunta kami ng Burnham Park. Nagtiis kami ng napakalayong byahe pa lang pumasyal lang dun. Medyo unpatient ako ngayon.

Hindi naman sa atat ako sa pera but I really need money right now. Kailangan kong magapadala sa pamilya ko. One of these days, kakailanganin na ni April ang pera para sa tuition niya.

Nakakahiya mang sabihin pero kinakailangan kung maging patient ngayon para sa pera. I can't believe na kailangan ko nang tulong ng iba para masustentuhan ko ang pangangailangan ng pamilya ko.

"Hey. Natulala ka diyan. Are you not enjoying the view?" pukaw sa akin ni Zero

"Ha? Um, may iniisip lang ako" I look at the view

"Sa tingin mo makakatulong sa atin 'to?"

Napalingon ako sa kanya, "Bakit? Wala ka bang tiwala sa ginagawa natin?"

"Is not like that. Hindi ang ako sanay sa ganito. Yung mamamasyal muna bago gumawa ng kanta" he look at me

"Well, para sa akin kasi, ang ganitong activity ang makakapagbigay idea sa akin. Yung kahit tignan mo lang ang view na yan, makakacreate na ako ng konting story" I look at the view while smiling

"Well, not for me"

"Ano bang klaseng kanta ang ginagawa mo dati?"

"Wala"

"Wala?"

"Yup. I compose some songs pero inedit din naman ng mga composers namin. So wala pa akong nagawa talaga"

"That's weird. So, bakit ikaw ang magsusulat ngayon?"

"Dahil ako lang ang walang ginagawa"

"Eh? Ganun? Wait, you're in boy band right?"

"Yup. I am grounded kung tatanungin mo kung bakit ako nandito sa Baguio at wala sa Manila"

"So, bakit ka grounded?"

"Well, I'm the best person in making a trouble. I had a little scene in a bar few months ago. Kaya our manager send me here"

"Ahh. Troublemaker ka pala. Hindi halata huh?"

"Totoo?"

"Well, slight lang" napatawa kami

"Thank you pala dahil tinanggap mo ang offer ko. I already texted our manager about sa cooperation mo. Pag-iisipan pa daw niya but I insist na may bayad ka sa talent fee mo"

"Hmm. Talent fee huh? Actually, kailangan ko talaga ang pera ngayon. May family needs me right now. Ako ang nagpresintang bumuhay sa kanila. Kaya nga..... kaya ako nasaktan when they fired me. I really need that job pero para atang ang mga colleage ko na ang sumuko sa akin"

"I'm sorry about that"

"Not at all. Ayoko mang maging mukhang pera but wala akong magagawa para hindi tanggapin ito"

"I notice that your pride is that high. No offense but yun talaga ang mapapansin sayo ng tao" paliwanag niya

"Yeah. Ma-pride ako. Yun ang ginawa kong sandata to be strong in life. Ang dami ko nang failures at bad luck na natanggap, kaya ako ganito ngayon. I can't stop blaming God kung bakit ito ang binigay niyang buhay sa akin"

"Blaming God is not the solution your problem. It will make it worst. I'm not that religious person but I had fear on Him. After all, siya pa rin ang Diyos natin. He's the one who knows what will happen tomorrow"

"Mahirap mang aminin pero may point ka. But hindi mo maalis sa akin na hindi madaling magtiwala ulit. I suffer so much pain. Hindi ko na alam kong magtitiwala pa ako ulit sa kahit sino man"

"So you're not trusting us?"

"To be honest, a little. I don't trust others except me. At the end of the day, tanging sarili mo lang ang mapagkakatiwalaan mo wala nang iba"

"That should be cured"

"Huh?"

"Your trust issues. It should be cured. You know, sometimes you need to take a risk. We don't know who are the people to be trusted pero, sana naman wag mong idamay yung mga taong handang tumulong sayo. Nasasayo rin yan. Ika nga, human instinct. If you think na hindi siya trustworthy then don't trust him. If he try to destroy you then maging wise ka. Don't let him destroy you inside. Dahil kapag hinayaan mong manalo ito, then you are a loser"

"So wag nga akong magtitiwala dahil masasaktan rin naman ako"

"No. My point is, maging wise ka sa pagpili ng mga tao. Be sensitive. And observant. Hindi yung lagi mo na lang kino-conclude na hindi mapagkakatiwalaan ang lahat ng tao o kaya naman ay ang Diyos"

"How did I know if that person is trustworthy?"

"Simple lang. Magtiwala ka sa kanya"

"Ha? I didn't get it?"

"Are we talking about God or the humanity?"

"Ang gulo mo" inis kong sagot

He just laugh, "Well like I said magtiwala ka lang sa kanya. Lokohin ka man ng lahat ng tao sa mundo but not Him"

"Bakit? May ginawa ba siya sayo kaya ka may tiwala sa kanya?"

"Well, not far as I notice. Pero wala man Siyang napo-prove sa akin, dapat pagkatiwalaan pa rin natin Siya" he smiled

"Whatever. Let's not talk about Him. Tara, gala tayo dun"

Nauna naman akong naglakad sa kanya. Hay! Bakit ba niya inopen up ang tungkol sa Kanya? Nadistract tuloy ako. Next time, hindi ko na siya hahayaang magkwento tungkol sa Kanya. Or sina Kile. Natatakot akong maging weak ulit. Ayokong magtake risk. Ayoko nang mabigo ulit.