Ang Tribo ng Sunayi: Si Prinsesa Elena sa Kaharian ng Limhang

BILANG PANGANAY na babae at hindi man pinalad na magkaroon ng anak na lalaki ang aming mga magulang, ako ang naatasan na mamuno sa hukbong sandatahan ng aming tribo bilang siyang pinakamalakas na babae sa lahat.

Matapang din ako at walang inuurungan kaya akma lang sa akin ang aking posisyon. Isa pa, malaki ang tiwala sa akin ni Ama kaya hindi ko siya pwedeng biguin.

Ngayon ay nandidito ako sa kaharian ng Limhang. Maraming salamat sa aking kapatid na si Elisa at naakit sa kanya ang magiting na sultan na si Rigor. Ngayon lalo pang lumakas ang aming tribo.

“Handa ka na bang makita ang aming mga malalakas na kawal, Prinsesa?” tanong sa akin ng punong- gwardiya habang nakatayo na kami sa labas ng malaking gusaling bato kung saan daw nila ikinukulong ang hindi pangkaraniwan nilang sundalo na siyang susi sa tagumpay nila sa bawat digmaan.

“Handa na. Buksan mo na ang pintuan,” pormal kong sagot.

Ang dalawa pang kawal na kasama namin ay mabilis na inalis ang kadena at binuksan ang bakal na pintuan saka kami pumasok.

“Tayo na.”

Sumunod ako sa likuran niya at pagkapasok namin ay muli nilang isinara ang pinto. Doon pa lang ay nakakagulat ang mga ingay na sumalubong sa akin. Tunog ungol ng mga parang mababangis na hayop at ungol o iyak ng mga kababaihan.

Bakit may mga kababaihan?, takang tanong ko sa sarili.

Naglakad lang kami nang diretso at hindi nagtagal ay lumiko kami sa kanang pasilyo at doon ay mas lumakas ang ingay na mga naririnig ko.

“Aaahhh!”

Nanlaki ang mga mata ko nang makita kong sa kaliwa at kanan ko ay mga selda at sa bawat loob niyon ay dalawang katakot- takot na halimaw at isang babae na hubo't hubad!

Napaatras ako. “A-ano'ng mga klaseng nilalang sila?”

“Huwag kang mabibigla, Prinsesa. Sila ang mga tinatawag na orke. Mga halimaw sila pandigma at nabili sila ng kaharian sa bayan matagal na panahon na.”

Totoong nakakatakot ang mga itsura nila. Malalaki ang kanilang mga katawan, sobrang pangit ng mukha at kulay berde ang kanilang balat.

“Aahh!”

Nakakagimbal ang mga ginagawa sa mga babae sa bawat selda. Ang isang nakita ko ay nakahawak pa sa mga rehas habang labas-pasok ang malaki, mahaba at berdeng pagkalalaki ng isang halimaw sa kanyang pagkababae habang panay ang kanyang pag- ungol at sa nakikita ko, gustong- gusto naman niya ang nangyayari. Iyon bang tipo na sarap na sarap siya?

Napalunok ako. Tiyak na pagkatapos ng halimaw sa kanya ay ang isang halimaw na naghihintay na naman ang papalit sa paggamit sa kanya.

“P-pero bakit may mga kababaihan dito? Sino sila?”

“Kailangan ng mga orke na makipagtalik para hindi sila manghina at tumagal ang kanilang lakas. Ang mga babaeng 'yan ay mga anak ng mga alipin at sila ang ginagawa naming alay. Isang beses sa isang linggo ito ginagawa at nagkataong ngayon ang pagkakataong iyon,” paliwanag naman ng punong- kawal.

Nakakabingi ang kanilang mga ungol pero hindi kababakasan ng anumang pagtutol. Gustong- gusto ng mga kababaihan ang mga ginagawa sa kanila at sa totoo lang...parang gusto kong maranasan ang nararamdaman nila. Pero bakit naman ako nakakaramdam ng ganito? Imposible. Isa akong prinsesa.

Pero sadyang nakakainggit ang mga reaksiyon ng mukha nila. Sadyang nakakainggit ang mga matitinis na ungol.

“Prinsesa.”

Malakas akong napasinghap nang maramdaman ko ang kamay ng punong- kawal sa panloob ko at sa mismong nasa pagitan ng mga hita ko.

“P-pangahas na kawal...” kandautal na sabi ko.

“Mainit at malapot...nakakamangha,” nakangisi niyang sabi. “Naiinggit ka sa kanila?”

“K-kasinungalingan--aahh!” Laking gulat ko nang laru- laruin ng isang daliri niya ang bukana ng pagkababae ko.

“Ano'ng kasinungalingan sa sinasabi ko? Hmm?”

“Aahh!” ungol ko pa nang ipasok niya ang malaki niyang daliri sa mismong loob ko.

Isa nga siyang pangahas pero bakit hindi man lang ako nakakaramdam ng pagtutol?

Dumapo ang isang kamay niya sa isang dibdib ko at nilaro- laro ang dunggot niyon. Kahit mayroong telang nakaharang ay tumigas pa rin iyon.

“Gusto mo ba ito, prinsesa?” nakangising tanong niya at sabay na nilaro- laro ang dunggot ko at ang daliri niya sa loob ko.

Napaliyad ako. “T- tigilan mo...aahh...”

Dapat ko siyang pigilan pero paano ko gagawin iyon kung wala akong maramdamang pagtutol?

“Itigil mo...”

“Halika, prinsesa. Ibibigay ko ang hinihingi mo.”

Dinala niya ako sa nag- iisang bakanteng selda na nasa pinakadulo ng pasilyo. Pinahawak niya ako sa mga rehas habang tinatanggal naman niya ang kanyang mga harang sa katawan. Habang pinapanood ko siya ay hinubad ko naman ang suot kong bestida at hinayaang bumagsak iyon sa sahig.

Ngayon ko lang napagtanto na isa pala siyang makisig na punong- kawal. Napakagat- labi ako. May kasintahan na ako sa aming kaharian at isa rin siyang kawal. Mali ito.

“Tingnan natin kung dala mo pa rin ba ang galing mo sa pakikipaglaban hanggang dito,” nakangising sabi niya.

Pinatalikod niya ako at humawak muli ako nang mahigpit sa mga rehas kung saan nakikita ko sa katapat na selda ang isang babaeng naiipit sa pagitan ng dalawang orke. Sa itsura niya ay hindi siga magkandaugaga sa pagpapaligaya sa mga ito. Sana'y ako rin.

“Aahh!”

Nagulat ako nang marahas niya akong pasukin mula sa likuran ko.

“Humanda ka na, Prinsesa!”

Sa umpisa ay parang tinatantiya pa muna namin ang isa't-isa pero hindi nagtagal ay daig pa namin ang sanay nang makipagtalik.

“Pustahan tayo, marami nang babae ang dumaan sa mga kamay mo,” sabi ko.

“Sa sobrang dami nila, hindi ko na mabilang,” pagmamalaki naman niya.

“Sabi ko na nga ba mayabang ka, eh,” paismid kong sabi.

Tumawa naman siya. “Ilang lalaki naman ang dumaan sa iyo?”

Kung hindi ko isasama ang ritual noong magdalaga ako ay dalawa.

“Ang kasintahan ko lang at ikaw na mapangahas--aahh!”

“Ako pa lang ang pangalawa? Nakakamangha at nakakataba naman ng puso, prinsesa.”

“Dahil isa kang pangahas!”

“Hindi bale. Sisiguraduhin ko namang magugustuhan mo rin ang kapalaran mong ito sa mga kamay ko.”

Sa sinabi ay lalo pa niyang binilisan ang pagbayo mula sa likuran ko.

“Alam mo bang isa akong malaking taga- hanga ng mga babaeng matatapang? Isang malaking karangalan kung ang isang katulad mo ang aking maging kabiyak. Pero may kasintahan ka na. Kung ganoon ay aagawin na lang kita mula sa kanya.”

“Nagpapatawa ka ba?” angil ko.

“At kapag sinabi ko, ginagawa ko. At magtatagumpay ako.”

“Aahhhh!”

Hinawakan niya ako sa magkabilang dibdib ko at nilaro- laro ang mga dunggot ko.

“Ooohhh...”

Mukhang mas magaling nga siyang magpaligaya kaysa sa kasintahan ko, ah? Paano na 'to?

“Ano, prinsesa, inaamin mo na ba ang tagumpay ko?”

“Huh. Magdusa ka!”

Gayon na lamang ang lakas ng pagsigaw ko nang maabot ko ang rurok kasabay ng pag- agos ng kanyang pagnanasa pababa sa aking mga binti.

Hingal na hingal ako at nanginginig ang aking mga tuhod. Gayunpaman ay walang bahid ng pagsisisi ang nararamdaman ko ngayon.

“Ano na, Elena? Kasintahan na ba kita ngayon?” tanong niya pagkuwan.

Nilingon ko naman siya.

“Sa tingin mo ganoon lang kadali 'yon?”

“Pero ako ay matagal mo nang tagahanga at kaytagal kong hinintay ang pagkakataong ito.”

“Ano nga ang pangalan mo? Sergio?” sabi ko. “Paano ako maniniwala na hindi mo lang ako basta gustong ipabilang sa mga babaeng dumaan sa mga kamay mo?”

“Pagkakataon lang ang hinihing ko, prinsesa. Handa mo ba akong bigyan niyon?”

“Pag- iisipan ko. Sa ngayon, paligayahin mo ulit ako.”