Red's Note:
Napansin niyo ba tapos na ang The Mysterious Sculpture?

Hindi naman po ibig sabihin no'n na tapos na rin ang kwento ni Jairus at Sofia. May sequel pa po siya. They'll just take a break. O, ha? Natuwa ka naman diyan! Aminin. Nyahaha.

ANG TRIBO NG SUNAYI: Si Elisa at ang Sultan ng Kabilang Kaharian

“BUKAS AY dadalaw sa ating kaharian ang Sultan ng Limhang. Natutuwa akong kinukonsidera niya ang aking alok na pakikipagbalikatan ng ating mga kawal pero gusto ko pa ring makasiguro na mapapapayag ko siya,” deklara ni Ama habang kami ay naghahapunan.

“Sa tingin ko naman ay papayag siya. Parehong kaharian din naman natin ang makikinabang doon, hindi ba?” sabi naman ni Ina na nasa kanan niya.

“Oo, tama ka doon pero may ganoong alok din ang Tribo ng mga Suba at lahat ay gagawin nila para sa kanila pumanig ang Sultan. At hindi ko matatanggap na mas lalakas pa sila kaysa sa atin.”

“Ama, naniniwala ako na sa pamamagitan ng mabuting pagtanggap natin sa kanila bukas ay maaari nating mabago ang isip nila,” sabi ko naman dahilan upang mapatingin silang lahat sa akin.

“Alam mo, Elisa, sumasang- ayon ako sa'yo,” si Ate Elena, ang panganay namin na katabi ko.

“May punto nga si Elisa, Ama,” segunda naman ni Ate Ella na katabi naman ni Ina.

“Ano ba ang naiisip mo, Anak?” tanong naman ni Ama at alam kong interesado naman siya.

“Tayo po personal ang aasikaso sa kanya para malaman niya na tapat at malinis ang ating hangarin, Ama. Hayaan niyo pong ipasyal ko siya sa ating kaharian. Ako mismo at hindi ang isa sa ating mga tagasilbi.”

***

MAAGA pa lamang ay sinalubong na namin ang Sultan ng Limhang na si Sultan Rigor. Napakatagal na panahon na nang may bumisitang isang pinuno dito at nagulat ako nang mapagtantong isa pala siyang matikas at gwapong pinuno. Balita ko ay siya na ang pumalit sa kaniyang ama na ngayon ay may malubhang sakit. Tingin ko ay nakabata pa niya. Tiyak na kaedad niya ang aking Ate Ella.

Hindi nga ako magsisisi sa aking plano.

Kasama niya ang lima sa kanyang mga kawal sakay ng kanilang mga kabayo. Matapos ang pagpapakilala ay napansin kong napakalagkit ng mga tingin niya sa akin. Mukhang wala pa man ay magtatagumpay na ako.

“Hindi mo sinabing kay gaganda pala ng mga anak mo, Haring Eliseo,” sabi niya habang nakatingin pa rin sa akin.

Napangiti naman ako. Iyong tipo na mapang- akit.

“Hindi kataka- kataka. Sila ay manang lahat sa kanilang ina sa itsura pero sa pag- uugali ay sa akin,” nakangiting sabi naman ni Ama.

Pumasok na rin kami sa aming palasyo para sa isang masaganang salo- salo na si Ina mismo ang umasikaso.

“Napakakisig ni Sultan Rigor. Kung wala lang sana akong kasintahan ay pupwede kami,” kinikilig na sabi ni Ate Elena habang pinapanood namin silang mag- usap.

“Ako rin, Elena,” sang- ayon naman ni Ate Ella. “Pero sa tingin ko naman ay kay Elisa siya may gusto. Tingnan mo, panay ang tingin niya sa ating bunso.”

Napahagikhik naman kaming tatlo. Mukhang pati ang mga kapatid ko ay napansin na rin ang mga malalagkit na pagsulyap ni Rigor.

Matapos ang kainan ay pinagpahinga namin ang aming mga bisita. Nang dumating na ang hapon saka lang sila ulit lumabas at nakipag- usap sa mga tao.

“Kamahalan,” sabi ko at yumukod nang harangan ko ang dinadaanan ni Rigor.

“Prinsesa,” sabi naman niya.

“Nais kong ako mismo ang magpasyal sa inyo dito sa aming kaharian. Ayos lang ba 'yon sa inyo?”

Parang hindi naman yata siya makapaniwala. “Sigurado ka ba?”

“Halika na, aking prinsipe.”

Naglakad ako papuntang gubat at agad naman siyang sumunod sa akin. Balak ko siyang dalhin sa ilog kung saan wala nang makakasunod sa amin.

“Mahalaga sa aking ama na mapapayag ka sa inaasam niyang balikatan,” sabi ko.

“Pero gano'n din ang alok ng kabilang tribo at sa kanila ko na balak makipagtulungan.”

Malungkot ko siyang tiningnan.

“Sa tingin ko ay mukhang buo na ang desisyon mo. Kahanga- hanga para sa isang pinuno.”

“Paumanhin.”

“Naiintindihan ko. Huwag kang mag- alala, ang kaharian namin ay hindi nagtatanim ng sama ng loob o anupaman. Lagi naming hinahangad ang kapayapaan para sa lahat.”

Nginitian ko siya at mabilis na naglakad papunta sa malaking bato.

“Ito ang maipagmamalaki ng tribo namin. Hindi ba napakaganda?”

“Nakakamangha,” napatangong sabi niya. “Sana may ganito ring ilog ang aming kaharian.”

“Gusto mong maligo, mahal na sultan? Bago man lang sana ninyo lisanin ang aming kaharian ay maranasan niyo ito. Sayang naman. Minsan lang kayo magawi dito,” sabi ko sa malambing na boses na hinding- hindi niya matatanggihan.

“Gusto mo akong sabayan?”

“Oo naman.”

Nanlaki ang mga mata niya nang tanggalin ko ang mga suot ko at hindi man lang nagtira. Nginitian ko siya nang mapang- akit habang naglalakad ako papuntang tubig.

Nakita ko siyang lumunok habang hindi man lang kumukurap. Lumangoy ako at nang matapos akong sumisid ay nakatayo pa rin siya sa tabi ng malaking bato.

“Anong problema, aking kamahalan?” tanong ko.

“W- wala.”

Naglakad ako pabalik sa kinaroroonan niya at kinuha ang kamay niya.

“Halika. Malungkot lumangoy mag- isa. Kung titingnan mo lang ako, baka matunaw naman ako.”

Hinubad niya ang kanyang pang- itaas at ang kanyang bahag at ako naman ang napalunok nang masilayan ko ang kabuuan niya partikular na ang bagay na nasa pagitan ng mga hita niya.

Nakakamangha ang laki at haba.

“Maniniwala ka ba kung sasabihin kong naakit na agad ako sa'yo unang kita pa lang?” sabi ko.

“Eh paano kung sabihin kong pareho tayo ng nararamdaman?”

Napangiti naman ako na kunwari ay nahihiya.

“Binubola mo naman ako, aking kamahalan. Ako ay napakabata pa at tiyak na marami ka nang nakilalang mas kaakit- akit pa kaysa sa akin.”

“Hindi, Elisa. Kung alam mo lang na ngayon ko lang naramdaman ang ganito at sa isang katulad mo pang prinsesa.”

“Kung gano'n ikinararangal ko ang makasama ka sa paliligo, kamahalan.”

Kinuha ko ang kamay niya at hinila siya papunta sa tubig. Lumangoy ako palayo sa kanya at hinabol naman niya ako. Nang umangat siya mula sa tubig ay nahawakan na niya ang kamay ko.

Napahagikhik ako at tatakbo pa sana ako  pero hinila niya ako pabalik kaya naman napadikit ang katawan ko sa kanya. Nag- init ang pakiramdam ko nang lumapat ang dibdib ko sa dibdib niya at ang matigas niyang pagkalalaki sa tiyan ko.

“Kung inaaakit mo 'ko para lang magbago ang isip ko, pwes nagtagumpay ka!”

Magsasalita pa sana ako pero maagap niyang inangkin ang mga labi ko. Nagbunyi ako sa loob ko. Alam kong umpisa pa lang ay may mangyayaring ganito.

Kumapit ako sa batok niya at tinugon ang mga halik niya. Pagkatapos nito, tiyak na nasa panig na namin siya.

INIANGAT NIYA ang katawan ko upang maipasok niya ang kanyang pagkalalaki sa akin. Dahil malaki siya at sadyang malakas ay nagawa niya iyon nang walang kahirap- hirap. Inilingkis ko ang aking mga binti sa beywang niya nang tuluyan na kaming maging isa.

Halos bumakat ang mga daliri niya sa aking pang- upo at nang magsimula siyang gumalaw ay napayakap ako sa kanya.

“Aking Kamahalan...” paungol kong sabi.

“Akin na, Prinsesa, akin lang!”

Habang ninamnam ko ang sandaling pinagsasaluhan namin ay parang namalik- mata ako. Parang doon sa malaking puno kung saan ako naging ganap na babae ay nakita ko ang hubad na anyo ng bathala ng tribo na agad din namang naglaho.

Pinalis ko iyon sa isip ko. Si Rigor ang kasama ko kaya siya lang dapat ang isipin ko.

“Mahal ko, bilisan mo pa,” sabi ko sa kabila ng pagkaliyo.

“Kung 'yan ang gusto mo, mahal ko.”

“Ahh!”

Halos bumaon ang mga kuko ko sa likuran niya nang lalo nga niyang binilisan. Sa bawat pagtalbog ng dibdib ko ay siyang pagkiskis niyon sa dibdib niya. Lalo ring bumilis ang paghinga ko at pakiramdam ko ay sasabog na ako ilang sandali lang.

“Elisa...”

“Rigor...”

“Aahh!”

Hinayaan naming anurin ng ilog ang bunga ng aming kasukdulan. Pareho kaming nakangiti at hinihingal habang titig na titig kami sa isa't- isa.

“Aking kamahalan, ikinararangal ng iyong lingkod ang ako'y iyong maangkin,” sabi ko nang hawakan ko siya sa magkabilang pisngi.

“Elisa...hindi ako pwedeng magkamali. Ikaw ang babae para sa akin.”

Nagulat naman ako sa sinabi niya. Masyadong malalim ang kanyang salita. Ano ang ibig niyang sabihin doon?

“Aking kamahalan, hindi kita maintindihan...”

“Hindi ako makapapayag na hanggang dito lang tayo. Sisiguraduhin kong magiging akin ka habang- buhay.”

“O, aking kamahalan! Iyan din ang gusto kong mangyari!” sabi ko at hinalikan siya sa mga labi.

Kulang na lang ay humalakhak ako dahil sa aking tagumpay. Tiyak na matutuwa nito si ama at ang buong tribo.

Inulit pa namin ang pagtatalik saka kami nagpasyang bumalik ng kaharian. Tamang- tama lang dahil naghihintay na pala ang lahat sa aming pagbabalik.

“Sultan Rigor, kamusta ang pamamasyal ninyo ng prinsesa?” tanong ni Ama.

“Hindi na ako magpapaligoy- ligoy pa, mahal na Hari. Payag na ako sa inaalok mong balikatan at handa akong pag- isahin ang ating mga kaharian kung ibibigay niyo sa akin ang kamay ng inyong anak na si Elisa. Gusto ko siyang mapangasawa sa lalong madaling panahon.”

Halatang nagulat ang lahat ng mga nakarinig pero bakas sa mukha ng aking pamilya na higit silang natutuwa dahil sa magandang balita. At masaya rin akong makita silang ganoon.

“Pakiusap, Ama,” sabi ko at humawak sa braso ni Rigor kung saan niyakap naman niya 'ko. “Ibinigay ko na ang sarili ko sa kanya. Alam kong magiging masaya ako sa kanya.”

“Hindi ako tumututol,” si Ina na nakangiti.

Napatikhim naman si Ama. “Kung gano'n ay manatili pa muna kayo dito nang ilang araw upang mapag- usapan ang tungkol sa bagay na 'yan.”