#TPSLycans

Add me on facebook: facebook.com/yasha.satoh

Like this page: facebook.com/yashaweasley

Enjoy reading!

***

“ISA TALAGA ako sa mga nanghinayang nang tumigil ka sa pagpipinta. You have an extraordinary talent, Lucia. Go back to painting.”

She blushed. “Bolero ka pa rin hanggang ngayon, Victor.”

Kinuha ni Victor ang baso nito at uminom, his eyes still fixed on her.

“Sino ang bolero? I'm talking her as an avid fan.”

Natawa siya kaya natawa na rin ito.

“Gustuhin ko man, Victor, I can't. Hindi ko alam kung bakit.”

“Maybe I can help you.”

Umarko ang isang kilay niya. “How?”

“I know an idea but it's kinda crazy.”

“Uhuh?”

“Gusto mong sabihin ko sa'yo?”

She shrugged her shoulders. “Of course.”

“Do you want to come with me at my place or gusto mong sa bahay mo?”

She straightened her back. “I want to see your place.”

“Kung gano'n, tapusin na natin ang dinner.”

Walang anumang sinasabi si Victor sa kanya pero sa mga sandaling iyon pa lang ay nananabik na siya. At iyon ang unang pagkakataon na nanabik siya sa ibang lalaki simula nang mamatay si Keith.

DINALA SIYA ni Victor sa sariling gallery ng mansiyon nito. She was very shocked to find out na mga paintings lang niya na koleksiyon nito ang naka-display roon!

“Alam mo bang nagseselos ang mga girlfriends ko kapag ipinagmamayabang ko sa kanila ang mga paintings mo?”

“Girlfriends, huh,” tukso niya.

“Talaga lang hindi ko pa mahanap ang babaeng para sa akin, Lucia.”

“I don't believe you, Victor.”

Pinahawak siya nito sa backrest ng malaking sofa kaya ang siste ay nakatuwad siya at nasa likuran naman niya ito.

“But then I gave up on looking for that someone. I can have any woman I want anytime, you see.”

“Mayabang ka pa rin.”

He chuckled. “Just being truthful.”

Napaungol siya nang himasin nito nang paulit-ulit ang beywang niya. Sensitive siya sa part na iyon at si Keith lang ang nakakaalam niyon.

“Gusto kong mapuno pa ng mga paintings mo ang buong silid na ito, Lucia. Huwag mo sana akong bibiguin.”

“Aahh...”

Unti-unti ay naging isa ang mga katawan nila.

“Siguraduhin mo lang na tatalab ang paraang naisip mong 'to, Victor... hmm... aahh...”

“Hindi rin kita bibiguin, Lucia. Basta't magtiwala ka lang sa akin...”

“Aahh... harder, Victor. Hurry...”

Napahigpit ang kapit niya sa sofa nang dumiin at bumilis ang mga pag-ulos ni Victor sa loob niya.

“There's no way I won't give you what you want, darling...”

“Aahh!”

“You are so beautiful, Lucia. I'd want to think you're mine...” he said huskily.

“You're claiming me right now, aahh...”

Lucia can't believe she's in her full arousal. Si Victor lang ang may kakayahang magparamdam sa kanya niyon sa dinami-dami ng mga lalaking nagpakita ng interes sa kanya.

“ITO NA ba ang sinasabi mo, Victor?” tanong niya habang nakasiksik sa dibdib ng lalaki. Nakatatlong round pa sila nito bago siya tuluyang sumuko at nahiga na lamang sa sofa habang yakap-yakap nito.

“What do you think?”

Kinintalan niya ng halik ang mga labi nito.

“Hindi ako makapaniwalang mararamdaman ko pa ang ganito matapos akong iwan ni Keith.”

Hinaplos nito ang kanyang mukha.

“Any man could kill for a woman like you, Lucia.”

“Including you?”

“Except me, though.”

She pouted her lips.

“But I can be your good friend, you know. At tungkol do'n sa sinasabi ko, hindi pa ito 'yon.”

Umarko ang isang kilay niya. “Oh?”

“Dahil kaibigan kita, may sasabihin akong sekreto sa'yo. I have found new extraordinary friends.”

“Extraordinary?”

“Literally extraordinary. They have the ability to make sad women happy.”

“And you want me to meet one of them?”

Victor chuckled. “Smart one. But do you want to?”

Kunwari ay napaisip siya. “Inaamin kong malungkot ako at gusto ko uling sumaya.”

“But I'm warning you. Hindi ka dapat matakot sa mga kaibigan ko dahil wala silang anumang gagawin kundi ang ibigay ang kaligayahan mo.”

“Matapang ako, Victor.”

“I know that. Kaya nga sobra ang paghanga ko sa'yo.”

Iniangat niya ang katawan at pumaimbabaw kay Victor.

“So when can I meet this friend of yours?”

“Kailan mo ba gusto?”

She reached for his manhood at hinimas iyon nang paulit-ulit hanggang sa muli iyong nabuhay. Napaungol ito.

“Bukas ng gabi? Marami akong engagement bukas ng umaga. Okay lang ba 'yon sa kaibigan mo?”

“Siyempre naman.”

Napakagat-labi siya nang muling mag-isa ang kanilang mga katawan. Itinukod niya ang mga kamay sa magkabilang gilid nito at sinakop naman ng mga kamay nito ang malulusog niyang dibdib.

“You are so beautiful, Lucia...”

“I know.”

Nagsimula siyang gumalaw habang si Victor naman ay abala sa pagmasahe sa kanyang dibdib.

“Aahh...”

“KAGABI lang kayo lumabas ni Victor and then lalabas na naman kayo?”

Matamis na nginitian ni Lucia si Lucinda matapos niyang maglagay ng lip gloss.

“He is fun to be with, Mom. At desidido siyang tulungan akong bumalik sa pagpipinta. Isn't he thoughtful?”

Lumapit sa kanya si Lucinda at hinawakan siya sa magkabilang balikat. Kahit sino ang tanungin, walang maniniwala na only daughter siya ni Lucinda. Mas mukha raw kasi silang magkapatid kaysa mag-ina!

“I'm happy for you, Lucia. Keep it up.”

“Thank you, Mom.” Hinawi niya ang buhok bago tumalikod sa salamin. “I think kailangan ko nang umalis. Ayokong mainip si Victor.”

“Great! Ihahatid na kita sa kotse mo,” excited pang sabi ni Lucinda.

PAGKATAPOS nilang mag-dinner ay sinamahan siya ni Victor sa guest room na pinahanda raw nito. Ang akala nga niya noong una ay makikilala na niya ang kaibigan nito sa dinner pa lang pero ang sabi ni Victor ay sorpresa raw iyon.

“Hindi ko ba pagsisihan ito, Victor?” tanong niya sa pinaghalong anxiety at anticipation nang maisara na ng lalaki ang pintuan.

“Hinding-hindi, Lucia. Basta't magtiwala ka lang sa akin.” Hinapit nito ang kanyang beywang at siniil ng halik ang kanyang mga labi.

Agad naman siyang yumakap dito at tinugon ang mga halik nito.

Dinala siya ni Victor sa kama at muling hinalikan habang unti-unting hinuhubad ang kanyang tube dress. Ilang sandali pa ay underwear na lang ang suot niya.

“Sa tingin ko, kailangan ko nang ipaubaya sa kaibigan ko ang mga natitirang detalye.”

She stared at him in wonder hanggang sa naglabas ito ng blindfold sa drawer ng bedside table.

“W-why?” kinakabahang tanong niya.

“I told you it's a surprise. Magtiwala ka lang sa 'kin, Lucia. Magugustuhan mo ang mga mangyayari.”

Hinayaan nga niya itong takpan ang kanyang mga mata. Ilang sandali pa ay itinaas nito ang kanyang mga kamay at naramdaman niya ang pagtali nito sa kanyang dalawang pulsuhan.

“V-Victor...”

“Nothing will cause you harm, Lucia. Isinusumpa ko 'yan.”

Pilit na lang niyang kalmahin ang sarili. Victor has always been true to his words. There's no reason for her to doubt him. And besides, wala naman siyang nasi-sense na panganib sa loob-loob niya. In fact, nai-excite pa nga siya. Patunay niyon ang panaka-nakang pagkiskis niya sa kanyang mga hita.

“Lucia.”

Muling inangkin ni Victor ang mga labi niya habang abala ang isang kamay nito sa isang dibdib niya.

“Victor...”

“Hinding-hindi mo pagsisisihan ang gabing ito.”