THE MYSTERIOUS SCULPTURE 10
THE ENEMY

MAGHAHATING- GABI na at oras na para sa aking nakagawiang ritwal kapag kabilugan ng buwan. Kailangan ko itong gawin bilang pag- aalay sa mga kampon ng kadilimang nagbigay sa akin ng pagkakataon na muling makasama ang mahal kong si Jairus.

Sa pamamagitan man lamang nito ay makapagbigay- pugay ako sa kapangyarihang ipinagkaloob nila sa akin.

"Nakahanda na ba ang lahat, Sylvester?" tanong ko matapos niyang masindihan ang panghuling kandila sa hugis pabilog sa sahig ng aking silid.

"Nakahanda na po, aking reyna."

"Magaling. Kung gano'n ay simulan na natin."

Tinanggal niya ang roba kong suot kung kaya naman nahantad ang hubad kong katawan. Pumasok ako sa bilog at napaluhod. Hinubad din ni Sylvester ang kanyang mga saplot at pumwesto sa likuran ko.

Inilahad ko ang mga kamay ko at saka umusal ng dasal. Sinimulan naman ni Sylvester na haplusin ang katawan ko.

Ibinubulong ko lang ang mga salita habang ninanamnam ko ang bawat paghaplos niya sa katawan ko.

Ang aking pagnanasa kapalit ng malakas na kapangyarihan. Napaliyad ako nang masahein ng mga kamay niya ang mga dibdib ko.

Nawa'y dinggin ng mga kampon ng kadiliman ang alay ko.

"Ahh..." ungol ko nang dumapo ang isang kamay ni Sylvester sa pagkababae ko at kumiskis doon.

Agad naman akong nilabasan ng mainit na likido.

Mga kampon ng kadiliman, tulungang ako'y magtagumpay sa pag- angkin sa aking pinakamamahal na si Jairus.

Napahawak ako sa leeg ni Sylvester na nasa likuran ko pa rin habang abala siya sa paglabas- masok ng kanyang daliri sa pagkababae ko at nilalasap ko ang kaluwalhatiang dulot niyon.

Dinggin niyo ang aking kaluwalhatian. Lahat ay gagawin ko para lang magtagumpay.

"Oh, Sylvester..."

Nagtagpo ang mga labi naman habang patindi nang patindi ang pagnanasang nararamdaman ko.

Sana ay masiyahan kayo sa aking handog.

Napatukod ako sa aking mga kamay at mga tuhod saka pumosisyon si Sylvester sa likuran ko at unti- unti akong pinasok.

"Hmm...aahh..."

Nakagat ko ang ibang labi ko nang magsimula siyang maglabas- masok sa akin.

Sige lang, Sylvester. Paligayahin mo 'ko.

O, mga kampon ng kadiliman. Nawa'y nasisiyahan kayo sa ginagawa ko. Ako si Olivia, ang matapat ninyong taga- sunod!

Hindi na ako makapaghintay. Ang kamay ko ay naglandas sa pagitan ng aking mga hita at kiniskis ang pagkababae ko.

"Sylvester, oohh..."

"Nandiyan na 'ko, aking reyna..." paungol na sabi niya at lalo pang binilisan ang paggalaw.

"Aahh!"

Napalabi ako habang pinapanood ko ang pag- agos ng pagnanasa niya sa pagitan ng mga hita ko. Hinihingal kami pareho pero masaya ako dahil nairaos ko ang ritual.
SOFIA

"JAIRUS?" tawag ko sa pangalan niya, labinglimang minuto bago maghating-gabi.

Sa isang iglap lang ay naging tao ang estatwang nasa bato. Napangiti kami sa isa't- isa.

"Oras na. Handa ka na ba?" tanong ko.

"Kinakabahan ako," sabi naman niya.

"Magtiwala ka sa 'kin, Jairus. Handa akong sumugal."

"Kung gano'n ano ang kailangan nating gawin?"

"Kailangan nating maging isa."

Sumampa ako sa kama at hinubad ang night gown ko. Nakita kong lumunok siya habang hindi maalis- alis ang tingin sa katawan ko kaya pakiramdam ko naman ay ang ganda- ganda ko.

Hinalikan ko siya at agad naman niya akong niyakap.

"Kapag sumapit na ang hatinggabi, kailangang manatili tayong isa."

Paharap akong kumandong sa kanya upang maipasok niya ang kanyang pagkalalaki sa pagkababae ko.

"Oh, Jairus," I said when he consumed me fully.

"Hindi ko alam kung paano kita pasasalamatan sa ginagawa mong 'to para sa akin, Sofia," sincere na sabi niya.

"Huwag mo nang isipin 'yon, Jairus. Isipin na lang natin na kapag nagtagumpay tayo, parehong panibagong simula ito."

"Tama ka nga."

I arched my neck when he claimed my breast.

Surprisingly ay hindi mahirap para sa amin ang posisyon namin sa marmol na bato. Nakalingkis ang mga binti ko sa beywang niya habang nakahawak ako sa leeg niya.

I started rocking my body. Hindi ako sigurado kung magtatagumpay ako pero sa nasabi ko na, malakas ang paniniwala ko.

Pareho kaming napaungol nang pareho kaming labasan.

"Oras na, Jairus," sabi ko. "Bumalik ka muna sa pagiging bato mo."

"Pero bakit?"

"Sige na. Ipaubaya mo na sa akin ang lahat," sabi ko at kinintalan siya ng halik sa mga labi.

Sumunod naman siya. Ilang sandali pa ay bumalik nga siya sa pagiging bato at naramdaman kong tumigas siya sa loob ko.

"Tinatawagan kita, Jairus of Valentine. Kumawala ka ngayon sa sumpa at bumalik ka na sa pagiging tao mo. Kumawala ka ngayon sa sumpa at bumalik ka na sa pagiging tao mo. Tinatawagan kita, Jairus of Valentine."

I started rocking my body again.

I can do this. Ako si Sofia at pakakawalan kita mula sa sumpa.

Nang muli kong maabot ang sukdulan ay napaliyad ako habang napapaungol. Pinagmasdan ko si Jairus. Ilang sandali pa ay may parang tunog ng nabibiyak.

Nanlaki ang mga mata ko. Hindi naman ganito kapag nagiging tao si Jairus, ah?

Puno ng pagtataka ang mukha niya nang maglaho ang bato sa buong katawan niya.

"Iyon na ba 'yon?" tanong niya.

"Hindi ako sigurado. Kapag sumikat na ang araw at hindi ka pa nagiging bato, nagtagumpay nga ako. Pero kung hindi naman, hahanap ulit ako ng ibang paraan."

"Sofia..."

"Kakaiba ang nangyayari."

"Pakiramdam ko tuluyan na akong nakalaya. Sana ay hindi ako nagkakamali."

"Masaya ako para sa'yo, Jairus," naluhang sabi ko.

"Sofia."

Muling nagtagpo ang aming mga labi. Binuhat niya ako mula sa bato at dahan- dahang inihiga sa kama.

Sana kapag sumikat na ang araw katabi ko pa rin siya.
OLIVIA

NASA ISANG silid ako ng aking mansiyon na sinadya kong gawing madilim. Walang anumang gamit doon maliban sa isang mahabang mesa at mga upuan sa bawat sulok.

Tinawag ako ng kampon ng kadiliman na si Dammon na siyang pinakamalakas sa lahat. Nakasuot siya ng itim at may talukbong siya sa kanyang ulo dahilan para hindi ko makita ang kanyang mukha. May maliwanag na aura na nakapalibot sa kanya at siyang tanging nagbibigay- liwanag sa silid na iyon.

"Ikinararangal ko ang pakikipagkausap ninyo sa akin ngayon, aking Dammon," napayukod na sabi ko.

"Olivia, ako ay pinapahanga mo sa iyong katapatan at pagiging masunurin sa lahat ng aking pinag- uutos sa iyo. Dahil diyan ay may maganda akong balita sa'yo."

Nagliwanag naman ang mukha ko.

"Ano'ng magandang balita iyon?"

Imbes na sumagot ay iniangat niya ang kanyang kamay sa harap ko dahilan upang maglaho ang aking mga saplot.

"Aking Dammon!" napasinghap na sabi ko.

Nawala ang mga paa ko sa lupa at napahiga ako sa ere. Anong gagawin niya sa akin?

"Aking Olivia. Higit na mas kaakit- akit ka kaysa sa kapatid mong si Sophia ngunit siya pa rin ang pinili ni Jairus," sabi niya.

"A-aking Dammon..."

Narinig ko na lang ang pag- ingit ng mesa at ilang sandali pa ay naramdaman ko ang paglapat ng likod ko doon.

"May kapalit ang pagsasabi ko sa iyo ng magandang balita," sabi pa niya.

"Kahit ano. Gagawin ko."

Hindi na ako makapaghintay na malaman ang magandang balita. Malakas ang kutob kong tungkol kay Jairus 'yon.

Gamit ang kapangyarihan niya ay pinaghiwalay niya ang mga hita ko.

"Ahh..." ungol ko.

"Magiging akin ka ngayong sandali, Olivia!"

"O, aking Dammon! Angkinin mo ako hangga't gusto mo!"

Hinawi niya ang kanyang itim na balabal at nanlaki ang mga mata ko nang lumabas ang ikinukubli niyang sandata. Hubad pala siya sa likod niyon at hindi siya katawang tao!

Malaki, mahaba at kulay pula ang kanyang pagkalalaki!

Napalunok ako. Sige lang, Olivia. Isipin mo ang kaluwalhatian.

Napaliyad ako nang unti- unti niya akong pinasok.

"Aking, Dammon...aahh..."

"Olivia," ungol naman niya sa pangalan ko.

Sa bawat malalakas na pagbayo niya sa loob ko ay siya namang pag- alog ng dibdib ko.

Napabaling- baling ako sa ibabaw ng mesa.

"Dammon...aahh..."

Hinawakan niya ang magkabilang dibdib ko at pinagsawaan ang mga iyon. Sa ilang libong taon kong paghihintay sa pagbabalik ni Jairus ay halos lahat na ng mga kampon ang gumamit sa akin pero ito ang unang pagkakataon na ginamit ako ni Dammon.

Kung bakit kasi ngayon lang siya nakipag- usap sa akin. Hindi sana ay matagal ko nang nalasap ang kakaibang kaluwalhatian.

"Aking Olivia. Ang iyong mahal na si Jairus ay nakawala na sa sumpa. Mortal na muli siya."

Nanlaki ang mga mata ko. Si Jairus? Tao na siya?
SOFIA

ANG HULING naalala ko ay magkatabi pa kami sa kama ni Jairus matapos naming magniig.

Ngayon ay umaga na at natakot akong imulat ang mga mata ko. Paano kung mag- isa lang pala akong babangon?

Pero eventually ay napamulat din ako nang may maramdaman akong gumalaw sa tabi ko.

Jairus!

Napabangon ako at nakita ko nga siya sa tabi ko na payapang natutulog.

Hindi ako makapaniwala. Nandito pa siya sa tabi ko, nasa katawang tao pa rin kahit na mataas na ang sikat ng araw.

"J- jairus..."

"Sofia, mahal ko," sabi niya matapos magmulat.

Halos maiyak ako.

"Jairus!"

Tuluyan nang nawasak ang sumpa!

*END OF THE MYSTERIOUS SCULPTURE*