Gün içinde üzerimde gezen gözler yine beni rahatsız ederken ben sadece sesleri dinliyordum, başka şansım yoktu bana başka bir şans verilmedi. Hayatım planlanmıştı en başından beri.

Mina beni her gördüğünde sırıtıyordu artık ancak bunda şasırılacak bir nokta olduğunu düşünmüyorum. Eğer birazcık enerjim olsaydı kafasını patlatırdım ancak yemek yiyecek gücü bile kendimde zor buluyorum.

Deku okulda değildi bugün, hastalandığını duyduğumda kafamdaki onca ses arasından sadece birine dikkat edebilmiştim. "Endişelendin" dedi. "Kabul etmesen bile, endişelendin" dedi, ben sıranın üzerinde uyuya kalmadan önce.

Yarın görüşme günü, herkes aileleriyle görüşecek ancak benim bunu yapacak yüzüm yok, zaten onlarında bundan haberi olacak kadar ilgileri yok.

------------------&&&&&------------------

Geri döndüm galiba?

Onu bunu bırakında medyadaki adamın gözüne bakın. Domal Fansubdan bunu beklemiyordum HSJSHSKSBSKSBS