Πέρασε απαλά τη γλώσσα του πάνω στα δάκρυα της κι εκείνη γύρισε και τον αντίκρισε.

"Δε μπορώ να κάνω αυτό που μου ζητάς Κίαν, είναι απλά άρρωστο και άνευ προηγουμένου  ...Σήκω σε παρακαλώ από πάνω μου, θέλω να φύγω" Η Σερ, μίλησε ξάστερα λέγοντας αυτό ακριβώς που σκεφτόταν  χωρίς περιστροφές και μασημένα λόγια.

"Σου εξήγησα ότι..."ξεκίνησε να τις λέει μα εκεινη, τραβώντας τα χέρια της, έβγαλε ένα ουρλιαχτό και τον απωθησε με απίστευτη δύναμη. Ο Κίαν ένιωσε τη δυναμική της, παραπατησε μα βρίσκοντας την ισορροπία του κοντοστάθηκε απέναντι της.
Η Σερ, σηκώθηκε, τίναξε τα φτερά της και τον κοίταξε σοβαρή

"Διέγραψε όσα έγιναν. Κακως ήρθες να με βρεις. Μείνε με ότι σου αξίζει αφού ...'Δεν μπορείς'.." αποκρίθηκε ειρωνικά μα κάνοντας να πετάξει ο Κίαν τη σταμάτησε ξανά.

"Σερ περίμενε γαμω !"

"Πες μου ένα λόγο να το κάνω Κιαν ! Ένα γαμημένο λόγο!" Του είπε οργισμένη

"Γιατί δε μπορώ μακριά σου !!" Της φώναξε δυνατά

"Δεν αρκεί..." είπε λυπημένη " Και ξέρεις γιατί; Γιατί με βάζεις στο ίδιο τσουβάλι με τη Τζέιν. Γιατί ούτε μακριά της μπορείς... Γιατί εγώ δεν έχω καν μέτρο σύγκρισης με εκείνο το πράγμα! Γιατί εγώ... Εγώ δεν μοιράζομαι Κίαν! Εγώ διεκδικώ ! Γιατί αν μείνω, θα τη βρεις νεκρή στο επόμενο δευτερόλεπτο... Γιατί εγώ..." Η Σερ έκανε μια παύση νιώθοντας να πνίγεται από το θυμό της και πατώντας στο έδαφος πήγε κοντά του, άπλωσε το χέρι της στο μάγουλο του και τον χάιδεψε "Γιατί εγώ για σένα, μπορώ να καταστρέψω ότι έχτισα μέσα σε μια στιγμή, μέσα σε ένα πεταρισμα των ματιών μου...Γιατί ξέρω τι θέλω...Και για όσα θέλω, μπορώ να κάνω τα πάντα... Όπως καταλαβαίνεις , το 'Δεν μπορώ' σου , με αφήνει αδιάφορη... Δεν ξεφυτρωσα Κίαν, είχα ζωή πριν σε γνωρίσω και φυσικά, είχα άντρα δίπλα μου. Έναν άντρα που τον έδιωξα από το δωμάτιο μου ενώ εκείνος το μόνο ήθελε ήταν να με δει γιατί του έλειψα. Όχι...Εγώ είπα όχι. Οχι στο δάγκωμα. Όχι στο άγγιγμα. Όχι σε πολλά.... Βλέπεις αυτή είναι η διαφορά μας Κιαν... Δεν χρειάστηκε καν να τον αφήσω να με δαγκώσει για να καταλάβω τι θέλω σε αντίθεση με σένα που μπήκες στη διαδικασία να πηδήξεις τη Τζέιν για να με βγάλεις από πάνω σου. Όταν γίνεις άντρας λοιπόν, και μάθεις τι ζητάς και τι θέλεις..." Η Σερ σταμάτησε ξανά το μονόλογο της ενώ εκείνος δεν έπαψε να τη κοιτάζει σοκαρισμένος "Βασικά γάμησέ το... Ξέρεις ήδη τι ζητάς και τι θέλεις. Αντίο Κιαν ..."συμπλήρωσε την αρχική της φράση και χτυπώντας τα φτερά της δυνατά μεταξύ τους, τον χάιδεψε για μια ακόμα φορά και πέταξε.... Πέταξε αφήνοντας πίσω κάτι που δεν ήθελε μα για την ίδια ήταν τελειωμένο. Του έδωσε το τελεσίγραφο της με το δικό της τρόπο και αποσύρθηκε σαν κύρια. Δεν ήταν γυναίκα που έπαιζες μαζί της και σε εκείνον άρεσαν τα παιχνίδια. Χώρισε τους δρόμους τους πριν καταλήξουν στο θάνατο και εκνευρισμένη που έκλαψε για ένα τέτοιο αρσενικό, έσκισε τον αιθέρα διαταζοντας τον εαυτό της να μην κοιτάξει ξανά πίσω...

Μια εβδομάδα αργότερα...

"Εισαι έτοιμος;"

"Ναι άρχοντα μου. Θα πράξουμε τελικά με τον εκβιασμό. Τα έχω σκεφτεί όλα και ειλικρινά θεωρώ πως το σχέδιο σας είναι μεγαλοφυές! Δεν θα καταλάβει ποτέ της κάτι, παράλληλα θα επιστρέψει πίσω, η θνητή θα κάνει τη δουλειά της, και η Σερ θα αναγκαστεί να τους σκοτώσει... Αυτό είναι απλά εκπληκτικό!"

Ο άντρας ύψωσε το κεφάλι περήφανος

"Ένα πράγμα όμως δεν καταλαβαίνω..." επενέβη ο μικρότερος

"Τι δεν καταλαβαίνεις Ζέιν;"

"Γιατί επιλέξατε εξ αρχής τη κόρη σας ..." ρώτησε και εκείνος σηκώθηκε

"Την έχεις ζήσει αρκετά χρόνια Ζέιν, η Σερ, είναι πιστή σε ότι αγαπάει και ας μη πιστεύει στην αγάπη. Δυστυχώς υπάρχει οι αυτή. Όπως ξέρεις η κόρη μου είναι μια ιδιοφυία. Έχει γνώσεις που απέκτησε εκ γενετής. Ήξερα πως δεν θα παθαινε κακο. Ξέρει να προσέχει τον εαυτό της. Εκτός αυτού, βάζοντας την ίδια μου τη κόρη εναντίων των Ασβαρντ, κανένας δεν θα υποψιαζοταν πως ο οίκος των Μερντ βρίσκεται  πίσω από όλα. Κανένας δε ξέρει τίποτα. Ίσα ίσα, με τη στάση που κράτησα στο πρώτο συμβούλιο έδιωξα κάθε υποψία. Βέβαια η κόρη μου με διέψευσε όμως ... Δεν τον σκότωσε όπως πίστευα ότι θα κάνει Ζέιν..."

Εκείνος τράβηξε τη καρέκλα και κάθισε απέναντι του.

"Μου υποσχέθηκες το χέρι της. Να τη κάνω νύφη μου Οντάριο ... Ξέρεις τι εισπράττω όμως εδώ και μια εβδομάδα; Απόρριψη! Και ξέρεις γιατί;" Ο Ζέιν άρχισε να φουντώνει ξαφνικά και ο Οντάριο  τον κοίταξε περίεργα "Γιατί κάτι μου λέει πως αυτός ο μπάσταρδος τη δάγκωσε! Δάγκωσε ότι δικαιωματικά μου ανήκει! Προσπάθησα να τη πλησιασω ουκ ολίγες φορές και στη τελευταία μου ξεκαθάρισε πως δε γουστάρει! Το διανοείται το μυαλό σου;;; Έπειτα από τόσα χρόνια με έδιωξε με ένα απλό δε γουστάρω!"

Ο Οντάριο  παρέμεινε σκεπτικός...

"Αν τη δάγκωσε θα έχουμε πρόβλημα Ζέιν..." Ήταν το μονο που είπε

"Δεν ξέρω τι λες, μα η Σερ μου ανήκει και το ξέρεις πολύ καλά!"

"Δεν καταλάβαινεις Ζέιν..." συνέχισε ο Οντάριο  και σηκώθηκε όρθιος.

"Εξήγησε το μου τότε!" Είπε κι εκείνος  τον αγριοκοιταξε

"Καταρχήν μη ξεχνάς σε ποιον μιλάς!" Είπε αυστηρά και ο Ζέιν μαζεύτηκε "Είμαστε πέντε Φατριές.... Αν η  κόρη μου, δαγκωθηκε από το πρωτότοκο των Ασβαρντ και τον δάγκωσε πίσω, αλλάζουν πολλά... Η κατάσταση αποκτάει κίνδυνο σε δεκαπλάσιο βαθμό..." Ο Οντάριο  απέκτησε άξαφνα μια νευρικότητα και ο Ζέιν δεν καταλάβαινε τι προσπαθούσε ακριβώς να του εξηγήσει μα περίμενε... Δεν ήθελε να τον διακόψει ξανά...

" Ξέρεις ποιος είναι ο Λόγος που χωρίσαμε το είδος μας σε πέντε διαφορετικά εξ αρχής;" ρώτησε

"Όχι άρχοντα μου..." απάντησε ο Ζέιν αμέσως

"Αιώνες πριν φτάσουμε να έχουμε παιδιά, πριν καν γίνουμε κι εμείς μεγάλοι, υπήρχε  ένας θρύλος... Τότε, είμασταν απλά χωρισμένοι με βάση τις ικανότητες μας μα ζούσαμε αρμονικά σε ένα τόπο. Εκείνος ο θρύλος όμως... Εκείνος ο θρύλος μας ώθησε στο να απομακρυνθούμε..."

"Για ακόμα μια φορά άρχοντα μου αισθάνομαι ότι δεν καταλαβαίνω..." επενέβη ο Ζέιν

"Μεγαλώνοντας, αποφασίσαμε να χωρίσουμε το πλήθος με βάση τις ικανότητες. Μπορεί να ζούσαμε μαζί, να τεκνοποιουσαμε και τα σχετικά, μα κάθε παιδί είχε το δικό του σημαδι και χάρισμα...Έτσι δεν είχαμε πρόβλημα. Όταν λοιπόν ακούσαμε για το θρύλο που έλεγε ότι αν κάποτε γεννηθεί παιδί, με πέντε σημάδια θα είναι καταραμένο να σκοτώνει οτι τον δαγκώνει  , τρομοκρατηθηκαμε. Σήμαινε πως θα ήταν ατρωτος. Άφθαρτος. Εκτός από τα σημάδια που αποδείκνυαν περίτρανα ότι θα είχε τον έλεγχο πάνω σε κάθε στοιχείο και ικανότητα, θα μπορούσε να σκοτώσει χωρίς να χρειαστεί να δαγκώσει. Αρκεί να τον δαγκώσουν. Θέλοντας να μετριάσουμε το κίνδυνο, χωριστηκαμε για να ελέγχουμε καλύτερα το λαό και τις γεννες "

"Ωραία μα όλα αυτά τα ξέραμε, σωστά άρχοντα μου ; Εννοώ για το αίμα του Κίαν. Αφού ξέραμε ότι αν τον δαγκώσει κάποιος , και δε δαγκωθει πισω απο τον ιδιο θα πεθάνει...Οπως ξεραμε και το γεγονός πως αν σε  δαγκώσει ο Κίαν, δεν πεθαίνεις..."

"Σωστά. Αυτό που δεν ξέρετε όμως είναι , πως όταν ανακαλύφθηκε ότι ο οίκος των Ασβαρντ γέννησε  το παιδί με τα πέντε σημάδια, κι όχι μια τυχαία οικογένεια, τα πράγματα άλλαξαν. Βλέπεις Ζέιν, είχαμε αποφασίσει προ πολλού πως θα σκοτωναμε  αυτό το παιδι μόλις το ανακαλύπταμε κι έτσι κάναμε οι υπόλοιποι... Εκείνο όμως, ακόμα και στη κούνια ήταν πανίσχυρο... Όταν οργανώθηκε η επίθεση , εν αγνοία μου, η γυναίκα μου ήταν έγκυος στη Σερ... Το μωρό τη δάγκωσε επιθετικά,  με αποτέλεσμα να πεθάνει ακαριαία. Το πλήγμα για μας ήταν τεράστιο. Κάναμε συμφωνία μεταξύ μας να μην αγγίξει ποτέ ξανά κάνεις το παιδί αυτό και φυσικά οι Ασβαρντ μας διαβεβαίωσαν πως θα μεγάλωνε χωρίς να επιφέρει ποτέ ξανά πρόβλημα σε κανένα... Ήταν ατρωτοι και οι ίδιοι έχοντας ένα βρέφος με τέτοιες ικανότητες. Όπως καταλαβαίνεις κάναμε πίσω και δεχθήκαμε με τον όρο ότι αν παραβεί κάποιον κανόνα μας τότε θα ψάξουμε να βρούμε τρόπο για να πεθάνει. Γι αυτό έστειλα τη Τζέιν στο διάβα του..."

"Με όλο το θάρρος άρχοντα μου αλλά αν η γυναίκα σας πέθανε ακαριαία τοτε..."

"Ακριβώς Ζέιν...Η γέννηση της Σερ αποτελεί επτασφράγιστο μυστικό για τους πέντε αρχηγούς. Όσο η γυναίκα μου ήταν στο χώμα, αυτή είχε ρουφήξει μέσω του ομφάλιου λώρου το δηλητήριο του Κίαν... Αντί να λειτουργήσει όμως κατά της, εκείνο την έθρεψε... Όπως ξέρεις, το σώμα της γυναίκας μου το έχουμε θαμμένο με κάθε τιμή στο κήπο. Ένα βράδυ λοιπόν, λίγο μετά το θάνατο της, καθόμουν στο τάφο της και άκουσα κλάματα. Ουρλιαχτά... Όπως καταλαβαίνεις πανικοβληθηκα. Άρχισα να σκάβω, να σπάω τις πέτρες και μόλις καθάρισα το τοπίο είδα ένα βρέφος... Είδα το παιδί μου Ζέιν... Μη νομίζεις,...Και ο ίδιος ο Ασβαρντ δεν έχει ιδέα... Όλοι ξέρουν πως η γυναίκα μου πέθανε . Μόλις ανακάλυψα το μωρό, έφερα μια γυναίκα σπίτι. Αυτή που όλοι νόμιζαν πως θα γινόταν δεύτερη σύζυγος μου. Περίμενα...Την είχα καλά κρυμμένη από τα έξω βλέμματα και φυσικά ένα χρόνο μετά τη σκότωσα και παρουσίασα τη Σερ σαν παιδι μας. Τόσο απλά... μα τόσο περίπλοκα..."

Ο Ζέιν άκουγε σοκαρισμένος...

"Το μόνο που ξέρω είναι ότι σίγουρα η Σερ δεν πεθαίνει... Τη πήγα σε μια μάγισσα και αυτό που ανακάλυψα ήταν αλλά τρομακτικό..."

"Με τρομάζεις Οντάριο!"αποφάνθηκε ο Ζέιν ακούγοντας τον

"Κι εγώ τρόμαξα αλλά η πουτανα μου είπε πως θα κανονιζε να μην υπήρχε ποτέ καμία επαφή τέτοιου είδους ανάμεσα τους !!!" Φώναξε εξοργισμένος ο Οντάριο "Βλέπεις Ζέιν... Η Σερ, έχει ένα σημάδι στο λαιμό όπως όλοι... Θέλεις όμως να ξυρισεις το κεφάλι της ;; Εκεί θα δεις αλλά τέσσερα...Πιο αχνά μα υπαρκτά..."

"ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΌΝ!!" Ξεφωνησε εκείνος

"Κι όμως είναι... Ο Κίαν της χάρη σε άθελά του τη ζωή μαζί με λίγη από τη μαγεία του. Η Σερ , αν τον δαγκώσει, θα γεμίσει με σημαδια θανάτου αλλά δε θα πεθάνει ποτέ...Θα ανακτήσει μετά από κάποιες ώρες τον εαυτό της. Αν εκείνος τη δαγκώσει όμως, εν αγνοία τους θα ενωθούν... Θα γίνουν ένα σώμα μια ψυχή... Όχι αμέσως φυσικά . Αυτό είναι τουλάχιστον  καλό... Η μάγισσα όμως με διαβεβαίωσε ότι θα δημιουργούσε ένα πέπλο ανάμεσα τους. Κάτι σαν προστασία... Γι αυτό της έδωσα το φυλαχτό....ΤΟ ΦΥΛΑΧΤΌ!!!ΔΕΝ ΦΟΡΟΥΣΕ ΤΟ ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΕΝΟ ΦΥΛΑΧΤΌ ΌΤΑΝ ΕΠΈΣΤΡΕΨΕ ΣΩΣΤΑ;;;"

Ξάφνου ο Οντάριο άρχισε να τρέμει...

"Δεν πρόσεξα είναι η αλήθεια μα ... μα αν συνεβη κάτι τότε γιατί επέστρεψε;;"

"Που θες να ξέρω;;; Δεν έχω ιδέα γαμωτο τι συμβαίνει!! Νομίζεις τα έχω όλα σχεδιασμένα;;; Ο Κίαν πρέπει να πεθάνει!να ψοφήσει!!! Πρέπει να πάρω όσα δεν πήρα από το θάνατο της γυναίκας μου ! ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΒΔΈΛΥΓΜΑ ΤΗΣ ΦΎΣΗΣ!!"

"Ηρέμησε άρχοντα μου..."

"Αν ενωθούν...." ξεκίνησε να λέει μα σταμάτησε "Όχι... Όχι όχι... Πρέπει η Τζέιν να δράσει γρήγορα... Εκτός αυτού,  ετοιμαζόμαστε  να στείλουμε ομόφωνα τη Σερ ξανά εκεί!!!ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕΣ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΚΆΤΙ ΝΩΡΙΤΕΡΑ ΔΙΑΟΛΕ;;;"

Ο Οντάριο κάθισε κάτω σκεπτικός...

"Νομίζω σκέφτηκα κάτι..." είπε έπειτα από μερικά λεπτά...

Σας φιλώ....