Άπλωσε το χέρι της ψάχνοντας για το κορμί του μα άγγιξε μονάχα το κενό. Πάλι κοιμήθηκε κάτω....σκέφτηκε γυρίζοντας πλευρό για να κοιμηθεί λιγάκι ακόμα μα δε τα κατάφερε. Είχε αρκετές δουλειές και η πιο βασική ήταν να κατέβει στη κεντρική πόλη για ψώνια . Ντύθηκε και κατεβαίνοντας τον είδε  στη πολυθρόνα ενώ πάνω του ήταν ξαπλωμένο το γατί 

"Είναι που δεν το ήθελες κι όλας!" Σχολίασε χαρούμενη πλησιάζοντας για να τον φιλήσει μα ξάφνου η γάτα άνοιξε τα μάτια και νιαουρισε δυνατά. 
"Ήρεμα μικρούλι μου ! Εγώ είμαι..." εκείνο έδειχνε επιθετικό και με τη σκέψη ότι το τρόμαξε , η Τζέιν κράτησε απόσταση παρατηρώντας το. Είχε σηκωθεί πάνω στο γυμνό του στήθος, η ουρά του πηγαινοερχοταν σαν φίδι δεξιά και αριστερά ενώ το κεφάλι του ήταν ελαφρώς γυρισμένο προς το πλάι.

"Έλα να σε κατεβάσω μικρό μου..." είπε απλώνοντας τα χέρια για να το πιάσει κι εκείνο άνοιξε τη μουσούδα , σήκωσε τα μουστάκια του και έδειξε τα δόντια του. "Κίαν!!!" Φώναξε η Τζέιν κι εκείνος βγαίνοντας από τον ύπνο χασμουρηθηκε και τέντωσε τα χέρια ψηλά. "Κίαν!!" Ξανάειπε η Τζέιν

"Μη φωνάζεις μάτια μου πρωι πρωί..."

"Το γατί!" Είπε εκείνη ανήσυχη

"Τι τρέχει με το γατί; Το σκότωσα χθες;"

"Κίαν ανοιξε τα μάτια σου !"

Βγαίνοντας τελείως από τον ύπνο, τα άνοιξε και το είδε πάνω του. Η κίνηση του να το πιασει και το πετάξει στο καναπε αστραπιαία....

"Ειλικρινά αν το ξαναδώ πάνω...." ξεκίνησε να λέει μα βλέποντας την απορία στα μάτια της Τζέιν σταμάτησε "Τι τρέχει;"

"Τίποτα...Απλά ήρθα να σε ξυπνήσω και έδειχνε επιθετικό προς το μέρος μου...Φοβήθηκα προς στιγμήν.."

Ο Κίαν εξαφανίστηκε για λίγα δευτερόλεπτα και όταν επέστρεψε ήταν ντυμένος.

"Χθες βράδυ δεν έφευγε από πάνω μου. Άσε που με γρατζουνησε κι όλας! Ίσως είναι άγριο. Δεν νομίζω πως η ιδέα σου να το κρατήσουμε είναι καλή!"

Η Τζέιν κάθισε στο καναπέ παίρνοντας χαρτί και στυλο για να γράψει τη λίστα με τα ψώνια και το γατί κουλουριαστηκε στα πόδια της παίζοντας με τα μακριά της μαλλιά.

"Υπερβολές. Κι εγώ φοβήθηκα  λιγάκι αλλά νομίζω πως το τρόμαξα γιατί το ξύπνησα. Λοιπόν, πάω στο κέντρο. Θα μείνεις η θα βγεις για εξερεύνηση;"

"Θα φτιάξω ένα καφέ και θα βγω. Αυτό θα το αφήσω να τριγυρίζει έτσι εδώ μέσα;"

"Αμάν μωρέ Κίαν...Τι θα κάνει δηλαδή;"

"Θα μας διαλύσει ίσως το σπίτι!"της απάντησε  ειρωνικά

"Τόσες φορές έχει διαλυθεί...." είπε εκείνη με πικρία και αναστέναξε. Ο Κίαν πήγε κοντά της, την άρπαξε και αδιαφορώντας για το γατί που έπεσε κάτω την τράβηξε στην αγκαλιά του.

"Στο υπόσχομαι να ηρεμήσουμε μάτια  μου..." είπε φιλώντας τα χείλη της

"Ειλικρινά κουράστηκα να δεχόμαστε επιθέσεις...το καταλαβαίνω πως διαφέρουμε μα η αγάπη...Η αγάπη είναι δυνατή Κίαν. Γιατί δε το βλέπουν;" Η Τζέιν δάκρυσε παραπονιαρικα και χώθηκε στην αγκαλιά του. "Σ'αγαπάω τόσο πολύ...Μακάρι να το έβλεπαν οι δικοί σου και να με δεχόντουσαν για να ζήσουμε αρμονικά..."

"Μακάρι μα το ξέρεις πως αυτό είναι δύσκολο. Μη μου συννεφιαζεις...Θα τη βρούμε την άκρη μας. Και τώρα πήγαινε να πάρεις και λίγο αέρα κι εγώ θα βγω για να ελέγξω την γύρω περιοχή καλά;"

Η Τζέιν κούνησε το κεφάλι της σκουπίζοντας τα δάκρυα της στη μπλούζα του και πήρε τη τσάντα της. Τον αποχαιρέτησε και έφυγε. Ήταν δύσκολο για την ίδια να ζει μια ζωή σαν κυνηγημένη. Το βράδυ που τον γνώρισε ποτέ δεν φανταζόταν πως η ζωή της θα πάρει τέτοια τροπή. Κι όμως... Τον ερωτεύθηκε, τον αγάπησε και πάλεψε να μείνει μαζί του. Πάλεψε με το φως της να διωξει το σκοτάδι του. Να του δείξει έναν άλλο τρόπο ζωής μακριά από την αιματοχυσία για τροφή. Μακριά από τον θάνατο για ευχαρίστηση. Στην αρχή, ήταν σκοπός της. Όταν διάβασε το φάκελο του Κίαν, τρομοκρατηθηκε. Πώς θα επιβίωνε μια απλή κοπέλα από τη μανία ενός τέρατος; Ο άντρας που την πλησίασε όμως, της είπε πως έχει μέσα της φως. Πώς έχει άστρο... Πώς μονάχα εκείνη θα κατάφερνε να τον πλησιάσει και να τον απομακρύνει από το σκοτάδι. Ο Κίαν, είχε την απόλυτη κυριαρχία στα χέρια του όντως ο ίδιος φονικό όπλο. Οι πόλεις γύρω από την φατριά του , έχαναν σταδιακά πληθυσμό κι εκείνη δεν ήταν τίποτα παραπάνω από μια απλή σερβιτόρα. Ένα βράδυ , η πόρτα άνοιξε και ο τελευταίος πελάτης αποδείχθηκε σταθμός για τη μετέπειτα ζωή της. Της είπε αρχικά πως ήθελε τη βοήθειά της. Πώς μέσα της έκρυβε έναν άγγελο και πως με τη δύναμη του άστρου της θα σταματούσε τους θανάτους στη πόλη. Εκείνη φυσικά τον πέρασε για τρελό.... Γέλασε και τον έδιωξε μα εκείνος πήγε ξανά. Η Τζέιν και πάλι αρνήθηκε να πιστέψει. Ποια κοπέλα  θα πίστευε σε δαίμονες; Ένα βράδυ κλείνοντας το μαγαζί που δούλευε ένιωσε πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Ένιωθε μια παρουσία γύρω της. Με όλα αυτά που της είχε πει ο άγνωστος άντρας είχε αγριεύτει θέλοντας και μη.  Αρχικά προσευχήθηκε στο Θεό και αύξησε το βάδην της προς το σπίτι μα λίγο πριν μπει η είσοδος της πολυκατοικία γέμισε με φως. Ο Ίδιος άντρας  στεκόταν μπροστά της. Το σοκ της ήταν τεράστιο. Της έδωσε ένα γράμμα και χάθηκε. Όταν πια βρήκε το κουράγιο να ανέβει και να κλειδωθεί σπίτι της , άνοιξε το γράμμα.

"Είσαι η ελπίδα κόρη μου..." έγραφε στη πανω σειρά και εκείνη πάτησε τα κλάματα. Οι γονείς της είχαν πεθάνει όταν ήταν ακόμα μικρή και η ίδια μεγάλωσε με μια θεία που πέθανε κι εκείνη. Είχε δύσκολη ζωή... Διαβάζοντας παρακάτω διαπίστωσε πως οι γονείς της με βάση τα λεγόμενα τους ήταν άνθρωποι του φωτός. Όχι άγγελοι, αυτοί  δεν υπήρχαν...Ηταν πλάσματα άξια να διώξουν το σκοτάδι του κόσμου. Με αγνή καρδιά. Καθαρό μυαλό. Αγάπη μέσα τους.... Χωρίς μαγικές δυνάμεις. Χωρίς τίποτα ιδιαίτερο....
Απλά φωτεινοί....
Αμολυντοι από τη κακία του κόσμου...
Με όπλο την αγάπη για τον συνάνθρωπο προσπαθούσαν να καλυτερέψουν το κόσμο...

Έπειτα από τρία βράδια ο άγνωστος την επισκέφθηκε ξανά κρατώντας στο χέρι μια λίστα με πάνω από 1000 ονόματα. Ονόματα ανθρώπων που πέθαναν άδικα για να τραφεί ένα είδος πλασμάτων που για εκείνη αποτελούσε φαντασία. Μύθο... Ψέμα.
Ο άντρας της είπε πως θα της δώσει ένα φυλαχτό προστασίας, την μύησε στο κόσμο του μεταφυσικού γεμίζοντας με λεπτομέριες αυτών των πλασμάτων το μυαλό της   κι εκείνη το μόνο που έπρεπε να κάνει είναι να τον προσεγγίσει. Να αλλάξει τη κοσμοθεωρία του, να του τραβήξει το ενδιαφέρον και να τον σκοτώσει για να απαλλαγεί ο τόπος από το σκοτάδι. Ο άντρας της εξήγησε πως υπήρχε ένα μέρος  στη πόλη που σύχναζαν άνθρωποι του είδους του και δεν το ήξερε κανένας θνητός.  Έπρεπε να πάει συγκεκριμένη ώρα και μέρα. Εκείνη ακολούθησε τις οδηγίες του όμως δεν πήγαν όλα όπως τα υπολόγιζε...Η Τζέιν βλέποντας τον για πρώτη φορά τον ερωτεύθηκε. Ήταν πανέμορφος ενώ δεν μπορούσε να καταλάβει πως γίνεται ένα τόσο όμορφο πλάσμα να προκαλέσει κακό. Προφασιστηκε ότι ήταν χτυπημένη ακολουθώντας το αρχικό σχέδιο και αυτοτραυματιζοντας τον εαυτό της ούρλιαζε. Εκείνος πλησίασε επιθετικά κι εκείνη μόλις ήταν αρκετά κοντά έκλαψε. Η στάση του Κίαν ήταν άγρια. Ήταν τέτοια η περιοχή που δεν έβλεπες θνητό για χιλιόμετρα. Μολις είδε τα μάτια του να μαυρίζουν και ένιωσε πως κινδυνεύει έκλεισε τα δικά  της μα εκείνος  δε τη πείραξε... Δε τη σκότωσε. Αντί αυτού την γιατρεψε ... Έκτοτε έγιναν αχώριστοι και ο Κίαν δεν έφυγε λεπτό από το πλευρό της...

Σας φιλώ....