Η Σερ άρχισε να σφαδαζει από το πόνο και μπαίνοντας μέσα η Τζέιν έτρεξε αμέσως προς το μέρος της. Την έπιασε και αντανακλαστικά εκείνη άρχισε ν της γρατζουναει τα χέρια με μανία.

"ΘΕΕ ΜΟΥ!!!" Ξεφωνησε αμέσως.  Η Τζέιν πέταξε το γατί κάτω κι εκείνο άρχισε να στριφογυρίζει γύρω από τον εαυτό του. "Τι του έκανες Κίαν;;;" αποκρίθηκε επιθετικά

"Τίποτα γαμω το !! Παντα Εγώ πρέπει να κάνω κάτι;" απάντησε στον ίδιο τόνο.

"Κάντο καλά όπως τη πρώτη φορά !" Απαίτησε εκείνη και ο Κίαν την αγριοκοιταξε

"Νομίζεις μπορώ να το πιάσω έτσι όπως κάνει;;" της φώναξε "Τρέχα φέρε το σχοινί από το δέντρο που έδεσα το πρωί!!"

Εκείνη ξεφυσησε και βγήκε αμέσως έξω. Μόλις έμεινε και πάλι μόνος με τη γάτα γονάτισε και την άρπαξε σε δευτερόλεπτα. Τρία λεπτά... Τόσα είχε στη διάθεσή του μέχρι η Τζέιν να καταφέρει να ξεδεσει το κόμπο.

"Σερ; Έλα μάτια μου... Άλλαξε μορφή, το ξέρω πως μπορείς..." της είπε και άρχισε να αισθάνεται το βάρος της γάτας να μεγαλώνει...Και να μεγαλώνει ώσπου στα χέρια του κρατούσε την ίδια. Έβγαλε τα δόντια του και τη κοίταξε. "Μόλις σε δαγκώσω δάγκωσε με ...Δεν έχουμε χρόνο σε εκλιπαρω..." Ο Κίαν εμπηξε τα δόντια  του στο λαιμο της και προς ανακούφιση του , όταν της άπλωσε το δάχτυλο του στα χείλη εκείνη άρχισε να το δαγκώνει και να ρουφάει.

Ένιωθε το κορμί της να ζωηρευει και το πόνο να χάνεται... Δεν του είπε ομως λέξη. Εγλυψε στο τελείωμα του δαχτύλου  του κι εκείνος την άφησε απαλά να πατήσει κάτω.

"Άλλαξε και συνέχισε αυτό που έκανες...Σου υπόσχομαι να σου εξηγήσω μετά μα δεν έχω χρόνο τώρα...Δεν έπρεπε να έρθεις πίσω Σερ..." της είπε μονάχα μα εκείνη δεν έκανε τίποτα. "Σερ είπα άλλαξε!"

"Όχι!! Ας μπει να με δει να τη σκοτώσω και να τελειώνω! Τι διάολο σε έπιασε μου λες ;;; Μου έσπασες το γαμημένο το πόδι!!" Είπε τελικά εξοργισμένη

"Δεν βλέπω να είναι ακόμα σπασμένο!" Της είπε ειρωνικά

"Τώρα θα σου λεγα αλλά έχε χάρη!" Αντιμιλησε εκείνη αμέσως

"Σερ άλλαξε τώρα!"

"Όχι!!" Επέμενε εκείνη με σθένος και ο Κίαν την άρπαξε από τη μέση. Την τράβηξε κοντά του και χαρίζοντας της ένα παθιασμένο φιλί άρχισε να ψελλίζει πάνω στα χείλη της  κάτι περίεργες λέξεις... "Εσύ το θέλησες!" Της είπε μόλις έσπασε το φιλί και εκείνη μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου μεταμορφώθηκε σε γάτα. Η πόρτα άνοιξε στο παρατσακ και η Τζέιν όπως ακριβώς και όταν έφυγε μπήκε και είδε ένα έξαλλο γατί να κοπανιεται ...Μόνο που αυτή τη φορά δεν ήταν από πόνο από από νεύρα...

"Δέκα ώρες έκανα να λύσω αυτό το πράγμα! " παραπονέθηκε δίνοντας του το σχοινί. Ο Κίαν το πήρε και κάνοντας λίγες αποτυχημένες προσπάθειες στο τέλος την έπιασε.

"Αν ξαναδώ αυτό το γατί ειλικρινά θα σκοτωθουμε! Το κάνω καλά και αύριο πρωί πρωί το αφήνω στο δάσος!" Της είπε έξαλλος

"Μας βρήκε που σημαίνει ότι μας θεωρει σπίτι! Δεν υπάρχει περίπτωση Κιαν !"

Εκείνος την αγνόησε. Έβαλε τα χέρια του πάνω της και εκεινα έβγαλαν φως. Η Γάτα σταμάτησε να κουνιέται και η Τζέιν χαμογέλασε .

"Ευχαριστώ αγάπη μου...." του είπε δίνοντας του ένα φιλί στα χείλη. "Μπορώ να σε ανταμειψω ..." συνέχισε πιο πονηρά αυτή τη φορά. Ο Κίαν έπιασε με την άκρη του ματιού του τα νύχια της γάτας να βγαίνουν απειλητικά προς τα έξω και ξεροβηξε.

"Λέω να πάω για κυνήγι αγάπη μου. Το βράδυ βέβαια...." της είπε χαιδευοντας της τα οπίσθιά κι εκείνη γέλασε "Λοιπον , μέχρι να γυρίσω κοιμήσου αν θέλεις...Γιατί δε σε βλεπω να κλείνεις μάτι όταν επιστρέψω!"

"Τέτοια λες αλλά γυρίζεις πτώμα εδώ και λίγες μέρες!"

Μόλις η γάτα την άκουσε, μάζεψε τα νύχια προς τα μέσα και κάνοντας ένα σάλτο πηδηξε στον ώμο του.

"Εγώ στο έλεγα πως σου έχει αδυναμία..." σχολίασε και άπλωσε τα χέρια για να τη κατεβάσει μα το γατί νιαουρισε δείχνοντας τα δόντια.
"Τελικά ίσως έχεις δίκιο. Όσο το λατρεύω άλλο τόσο πιστεύω πως δεν κανεί για το σπίτι...Πάω να ξαπλώσω και θα σε περιμένω μετά..."είπε και ανέβηκε την εσωτερική ξύλινη σκάλα που οδηγούσε στη σοφίτα.

Ο Κίαν άνοιξε την εξωτερική πόρτα ατάραχος έχοντας το γατί πάνω στον ώμο και άρχισε να περπατάει το μονοπάτι σαν να μη συμβαίνει τίποτα.  Μόλις πήρε τη στροφή που οδηγούσε πιο βαθειά στο δάσος, έπιασε τη Σερ και πετώντας την στον αέρα , τη μεταμόρφωσε στην ανθρώπινη μορφή της. Εκείνη προσγειώθηκε στα τέσσερα σαν αληθινό αιλουροειδή και μόλις σηκώθηκε, στενεψε τα μάτια και σταύρωσε τα χέρια στο στήθος.

"Αν τολμήσεις να το ξανακανεις αυτό θα σε σκοτώσω για ψυχική οδύνη Κιαν !" Αποκρίθηκε γεμάτη θυμό μα εκείνος γέλασε πονηρά. Βρέθηκε μπροστά της πριν καν προλάβει να πεταρισει τα φλεφαρα της και δίνοντας της μια σπρωξια, την ξάπλωσε στο έδαφος και ανέβηκε πάνω της.

"ΦΥΓΕ ΑΠΌ ΠΆΝΩ ΜΟΥ ΤΏΡΑ!" Τσιριξε εκείνη

"Δε το νομίζω..." Ο Κίαν κράτησε τα χέρια της και έσκυψε στο λαιμό της δαγκωνοντας τον διαφορετικά αυτή τη φορά. Η έκσταση στο κορμί της βάρεσε κόκκινα και εκείνος αποτραβηχτηκε ευχαριστημένος από το βογγητο που εισέπραξε.

"Μου ανήκεις το ξέρεις;" της ψιθύρισε φιλώντας τη στα χείλη.

"Εισαι τρελός...Εσύ Αυτό το ξέρεις;" του ανταπέδωσε ευθύς αμέσως

"Πάψε πια... Μου έλειψες..." της είπε και σφραγίζοντας τα χείλη της άρχισε να της ξεκουμπωνει τη μπλούζα σιγάνα... Μπορούσε κάλλιστα να τα ξεσκίσει μα ήθελε να το ζήσει. Να το κάνει όπως θα το γούσταρε...

"Κίαν περίμενε..." τον διέκοψε απότομα "θέλω εξηγήσεις για ότι έγινε..."

"Όχι τώρα... Όπως σου είπα μου έλειψες..." επέμεινε εκείνος

"Εισαι σοβαρός;;, μου έσπασες το πόδι,  φέρεσαι τόσο περίεργα και θέλεις να κάνουμε σεξ σα να μη συμβαίνει τίποτα;;" αποκρίθηκε αναστατωμένη

"Ακριβώς Σερ... Πάψε τώρα και ζηστο..." Ο Κίαν βλέποντας πως δε παίρνει από λόγια κούνησε τα ακροδάχτυλα του και την ξεγυμνωσε αμέσως. Όρμησε σα το θηρίο ρουφώντας ζωή από το κορμί της ώσπου άκουσε ξανά τον αναστεναγμό της.

"Τόσο δύσκολο ήταν να δεχτείς από την αρχή;" της είπε γλυφοντας τη ρόγα της και πριν του απαντήσει τη δάγκωσε λαίμαργα ...

Την ίδια στιγμή...

"Όλα εντάξει άρχοντα μου;" ρώτησε ο Ζέιν

"Όχι απλά εντάξει... Όλα είναι καλύτερα από ποτέ!" Απάντησε ο Οντάριο ανακουφισμένος

"Σίγουρα θα το κάνει τη σωστή στιγμή η Τζέιν;;"

"Ναι Ζέιν! Μη με αμφισβητείς... Απλά περίμενε και θα δεις ..."

Ο Ζέιν αποχώρησε και ο Οντάριο κάθισε χαρούμενος και ανέβασε τα πόδια του στο ξύλινο τραπέζι...

"Μετά από αυτό δε θα υπάρχει σωτηρία Κίαν... Η κόρη μου θα σε σκοτώσει...." μουρμουρησε και κατέβασε μονομιάς το ποτήρι με το αίμα....

Σας φιλώ....