Μόλις οι πρώτες ακτίνες του ήλιου βίασαν το σκοτάδι της προηγούμενης νύχτας και άνοιξε τα μάτια του , τα έκλεισε ξανά... Τι είχε κάνει; αναρωτήθηκε βλέποντας τη Σερ κουλουριασμενη δίπλα του να κοιμάται πλημμυρισμένη από ηρεμία. Το μετάνιωσε; Δεν ήξερε ούτε και ο ίδιος μα σίγουρα δεν ένιωθε καλά...

Σηκώθηκε απαλά , σκεπτόμενος πως άφησε τα ρούχα του στη λίμνη και τη κοίταξε. Τα δικά της ήταν ξεσκισμενα και πεταμένα...το κορμί της ήταν γεμάτο από σημάδια, μερικά είχαν αφήσει μια απαλή μωβ απόχρωση στο δέρμα της  ενώ αρκετά από αυτά ακόμα δεν είχαν επουλωθεί. Το ίδιο ακριβώς πράγμα υπήρχε όμως και στο δικό του σώμα. Έμοιαζε θαρρείς και πάλευε όλη τη νύχτα με κάποιο αγριο θηρίο. Γρατζουνιές βαθειές κατα μήκος όλης της πλάτης και του στήθους είχαν πάρει τη μορφή ραβδωσεων ενώ το σχήμα των δοντιών της σχημάτιζε αχνά μικρές μαυριλες κάτω από τη σάρκα του.

"Μη γυρίσεις πίσω...." ψέλλισε και χαιδευοντας τη γύμνια της κοιλιάς της  εξαφανίστηκε...

****

"Ευτυχώς που δε σκοτώθηκες! Θα τρελαίνομουν..." Η Τζέιν πήγαινε πέρα δώθε στη κουζίνα ετοιμάζοντας γεύμα για εκείνη ενώ ο Κίαν καθόταν σκεπτικός στο τραπέζι. Ψέμα... της είπε το πρώτο του ψέμα έπειτα από τόσα χρόνια. Πώς όμως να της έλεγε πως στην ουσία πηδηξε την γάτα της που δεν είναι γάτα αλλά ένας γαμημένος, θελκτικός δαίμονας; Αντι αυτού της είπε πω έπεσε πάνω σε κάτι άντρες του πατέρα του.  Απλό, καθημερινό, πιστευτό...

"Κίαν; Γιατί δε λες κάτι; Φαίνεσαι τρομερά προβληματισμένος... Δεν είναι η πρώτη φορά αγάπη μου που συμβαίνει κάτι τέτοιο...έλα..." Η Τζέιν πήγε κοντά και τον έπιασε απαλά από το χέρι "Έλα να ανέβουμε πάνω να κάνουμε ένα μπάνιο...." συνέχισε βάζοντας λίγη δύναμη για να του δείξει πως θέλει να τον σηκώσει.

"Δεν θέλω Τζέιν. Θα κάνω σε λιγάκι..."

"Επιμένω... Σε αυτή τη κατάσταση σίγουρα δεν έχει τραφεί κι όλας από χθες. Σε βλέπω περίεργο Κίαν. Μήπως έχεις ανάγκη από πραγματικό φαγητό; Γιατί δε δοκιμάζεις λίγο από το δικό μου ;"

Ο Κίαν γέλασε και σηκώθηκε

"Δεν υπάρχει περίπτωση Τζέιν...Κάθισε να φας και θα πάω για μπάνιο..."

"Δε θέλεις να σου κάνω παρέα ;; Μπορεί να σε χαλαρώσω κι αν θέλεις... Αν θέλεις μπορείς να τραφεις λιγάκι  και επειτα να βγεις για να φας κανονικά στο δάσος..."

"Καλύτερα να φας ήρεμη...Θα τη βρω την άκρη. Απλά θέλω να φύγουμε..."

"Ούτε δύο μήνες δεν είμαστε εδώ. Πιο γρήγορα από κάθε άλλη φορά έγινε η επίθεση..." σχολίασε σκεπτική μα ένα απαλό χτύπημα στο τζαμί της κουζίνας τους τράβηξε την προσοχή
"Επέστρεψε πάλι! Δεν καταλαβαίνω το πρόβλημα αυτής της γάτας και φεύγει!" Η Τζέιν πήγε προς το παράθυρο χωρίς να αντιληφθεί τον Κίαν ο οποίος είχε ήδη φτιάξει μια μπάλα φωτιάς πίσω από τη πλάτη. Εκείνος ήξερε...Κατά Πόσο όμως  ο δαίμονας είχε καταλάβει πως ξέρει; Για εκείνη ήταν ακόμα αποστολή. Ήταν όμως; Ούτε και ο ίδιος ήξερε πλέον τι θα γινόταν μα προετοίμασε τον εαυτό του για τα χειρότερα.

"Ωωωω κοίταξε το Κίαν...Νομίζω πως είναι ταλαιπωρημένο...Αμάν πια ! Γιατί φεύγεις;; Που πας και έρχεσαι μετά;" είπε προς τη γάτα πιάνοντας την από το σβέρκο κι εκείνη έβγαλε ενα τσιριχτο ήχο και κοπανωντας τα πόδια της έπεσε στο έδαφος. "Σε πόνεσα; Με συγχωρείς αλλά θέλεις μπάνιο!Έλα Τορι ...Μη κάνεις τη δύσκολη!Για να μείνεις εδώ θα κάνεις μπάνιο!"

Η Τζέιν μιλούσε σαν χαζοχαρούμενη στη γάτα και ο Κίαν σβήνοντας τη φλόγα παρατηρούσε αδιάφορα. Δεν ήξερε αν έπρεπε να επέμβει η απλά να αφήσει το θέαμα να εξελιχθεί. Ο δαίμονας που ούτε καν το όνομά του ήξερε εκτός από το γεγονός ότι αγνοούσε ότι ο εκείνος ξέρει τη φύση του, δεν έδειχνε επιθετική συμπεριφορά.

"Νομίζω πως όντως θέλει ένα μπάνιο!"πετάχτηκε άξαφνα διασκεδάζοντας με την επικινδυνότητα.

"Είδες Τορι ; Συμφωνεί και ο Κίαν ... Έλα να σε πιάσω!" Η Τζέιν την έπιασε από τη κοιλιά και σηκώνοντας το γατί εκείνο της ξέφυγε και πηδηξε πάνω στο Κίαν. Εκείνη ξεφυσησε... "Αφού συμφωνείς πως θέλει μπάνιο και αφού θα κάνεις κι εσύ , δε το παίρνεις να το πλύνεις;" του αντιγυρισε κι εκείνος άλλαξε εκατό χρώματα

"Δεν υπάρχει περίπτωση Τζέιν!"

"Ωωωω έλα τώρα! Μέχρι εγώ να τελειώσω το φαγητό....Μετά θα το αναλάβω...." παίρνοντας μια λυπημένη φάτσα , πεταρισε τις βλεφαρίδες της. Το γατί σκαρφάλωσε πάνω στο κεφάλι του Κίαν και η Τζέιν γέλασε δυνατά
"Νομίζω σε λατρεύει!!!" Συμπλήρωσε γυρίζοντας προς τη κατσαρόλα μα ο Κίαν είχε κοκκινισει από θυμό. Έπιασε τη γάτα από το κεφάλι προσπαθώντας να κρατηθεί και να μη το συνθλίψει στα χέρια του και το κατέβασε.  Ήθελε παιχνίδια λοιπόν;Θα τις τα έδινε απλόχερα...

"Εγώ πάλι ξέρεις τι λέω;" είπε προς τη Τζέιν πλησιάζοντας από πίσω
"Εγώ λέω...." είπε πονηρά και πέρασε τα χέρια κάτω από τη μπλούζα της "Λέω πως η αρχική σου ιδέα ήταν η καλύτερη... Νομίζω πως δε σε χορταίνω....Άσε που μου έλειψε το κορμάκι  σου... Θέλω να μπω μέσα σου, ενώ θα κάνουμε μαζί ντουζ και να σε δαγκώνω ασταμάτητα...."

Η Τζέιν χαχανησε και γύρισε προς το μέρος του. Το γατί προς μεγάλη του έκπληξη παρέμενε πάνω στο τραπέζι εκεί ακριβώς που το άφησε όταν το κατέβασε κοιτώντας τους.

"Τώρα μου βάζεις έντονο δίλλημα Κίαν...." απάντησε με ερωτικό ύφος κι εκείνος θέλοντας να τεντωσει κι άλλο το σχοινί την έπιασε και την ανέβασε πάνω στο πάγκο.  Σήκωσε τη φούστα  και χαιδευοντας τα μπούτια της τη  φίλησε στο λαιμό. Μπορεί το γατί να μην τον σταμάτησε  μα ο ίδιος ένιωσε τη γεύση από το δέρμα τη Τζέιν να του αφήνει μια πικράδα στη γλώσσα και σαστισε προς στιγμήν.

"Γιατί σταμάτησες μωρό μου ;" ρώτησε εκείνη ελαφρώς περίεργα

"Ήθελα απλά να σε θαυμάσω..." είπε και έβγαλε τη μπλούζα , την πήρε αγκαλιά, έκλεισε το διακόπτη της κουζίνας μόνο με ένα κοίταγμα και ρίχνοντας ένα πονηρό βλέμμα στο γατί  την οδήγησε προς τη κρεβατοκάμαρα....

Δέκα λεπτά μετά....

"Κίαν!!! ΚΙΑΝ ΣΤΑΜΑΤΑ!!!" Του φώναξε έντρομη και τον έδιωξε από πάνω της. "Δεν έκλεισες τη κουζίνα;;;"συνέχισε τρομαγμένη

"Την έκλεισα γαμω !!!" Της απάντησε και σηκώθηκε από το κρεβάτι

"Μάλλον δεν της έκλεισες!!! Δε μυρίζεις το καμένο φαγητό!! Κάνε στην άκρη πριν πάρουμε φωτιά!!!"

Η Τζέιν άνοιξε την πόρτα τρέχοντας γυμνή προς τα κάτω. Μέσα στη κουζίνα υπήρχαν καπνοί, το νερό είχε στεγνώσει εντελώς στη κατσαρόλα ενώ το κρέας είχε κολλήσει στο πάτο...

"Ευτυχώς πρόλαβα!!!" Πριν η Τζέιν αρπάξει τη κατσαρόλα ο Κίαν εμφανίστηκε πίσω της. Την πήρε , την έβαλε κάτω από το νερό και κοιτάζοντας τα παράθυρα τα άνοιξε μονομιάς...

Μόλις οι καπνοί έφυγαν, γύρισε προς τα πίσω για να δει το γατί να χασμουριεται απτόητο πάνω στο τραπέζι έχοντας ένα βλέμμα ειρωνείας και νικης στα μάτια.....

Σας φιλώ....