- Ślub?-

-No wiesz to takie wielkie zdarzenie kiedy dwoje ludzi mocno się kocha i chcą spędzić wieczność. Zapraszasz gości i ogólnie nuda-

- Max, za kogo ty mnie bierzesz? Za pięciolatkę?-

- Skądże znowu moja słodka kruszynko-

- Na demony, możesz przestać?! Mdło już od tej twojej gadaniny. Żałuję, że Cię tu wezwałam.-

- Mówię to niechętnie, ale popieram cię nieznośna demonico-

Uśmiechnęłam się do demona, oparłam się o maskę dziecinki i pogrążyłam w myślach. Ślub? Po tym co się wydarzyło ostatnio? Wiem, że nie miałam wtedy kontroli nad ciałem, ale jednak poczucie winy nie daje spokoju. Haha demon i poczucie winy, takie zabawne a jednak... cóż prawdziwe. Demon i łowca razem, ciekawe a nie chwila demonica łowczyni i łowca. O aniele jeszcze dziwniej. Co też zielonookiego skłoniło do takiej decyzji? Strach? Zazdrość? Może ktoś go zmusił? Tak to całkiem możliwe jeśli mowa o mnie, ale w przypadku Dean'a? Niee , musiałby być zdesperowany albo opętany a to ostatnie nie możliwe bo Cas naznaczył braci. Nie ma sensu się dłużej nad tym rozwodzić.

- Piękna? Słyszysz mnie?-

-...-

- Cukierku?-

-...-

- Kruszynko? Ptaszyno moja przesłodka odezwij się-

- Byłby ktoś uprzejmy uciszyć tego bałwana? Castiel'u to jeden z twoich braci mógłbyś coś uczynić?-

- Jeśli Natalie się zgodzi. Natalie?-

- Nat? Jesteś tu? Halooo Nati?- 

- Co? Aa tak jestem jestem Sammy. Wybacz zamyśliłam się-

- Mogłabyś złotko...-

- Trzymaj Crowley torbę . Jesteś wolny, Cas ty też. Ty dokąd Maxymillianie?-

- Oh czyli jednak się stęskniłaś?-

- Możesz marzyć dalej. Zabierz mnie do Deana-

Max się skrzywił, ale spełnił moją prośbę i po chwili ujrzałam ukochanego, który rozmawiał z Bobby'm. Korzystając z tego, że stoi plecami do mnie podbiegłam do niego i przytuliłam się. Dean odskoczył jak poparzony a kiedy się odwrócił się i mnie ujrzał uśmiechnął się łobuzersko i mnie pocałował. Kiedy zapytał co tu robię opowiedziałam mu wszystko. Ze szczegółami. Gdy tak słuchał na jego twarzy malowała się złość. W momencie gdy kończyłam, Dean ruszył w stronę Max'a z zamiarem obicia mu buźki jednak nie zaszedł daleko bo go powstrzymałam mówiąc, że nie warto. Max chwilę patrzył na mnie smutnym wzrokiem i zniknął.

*Kilka miesięcy później*

Dean

Nadszedł TEN wielki dzień. Jeszcze nigdy się tak nie stresowałem jak dzisiaj. W końcu spełni się moje marzenie i już zawsze będę z moją słodką Natalie. Jestem jednocześnie podekscytowany i zdenerwowany hehe.

- Dean? Wszystko gra?-

- Jasne, że tak bracie. W życiu lepiej nie było-

- Mało przekonujące Dean-

- Dobra jestem zestresowany. Lepiej?-

- Jeszcze nie dawno ze mnie się śmiałeś a teraz sam jesteś na moim miejscu-

- Śmiej się ile chcesz, ale ty nie musiałeś się zastanawiać czy natarczywy były twojej miłości czegoś nie planuje-

- Tak, racja. Max dalej Was nachodzi?-

- Na razie jest spokój i oby tak zostało-

- No to nie ma co się martwic. Choć już bo się spóźnisz na własny ślub-

- Tak mamo-

- Bardzo zabawne Dean-

Wyszliśmy razem z pokoju i udaliśmy się do ogrodu gdzie miała się odbyć ceremonia. Goście już czekali, z głośników leciała spokojna muzyka, ksiądz z kimś rozmawiał a ja chciałem żeby było już po wszystkim. Chwilę później ksiądz stanął przede mną, muzyka się zmieniła a goście wstali. Pierwsze weszły Marinette i Lissa które sypały płatki róż, zaraz za nimi zjawił się Castiel w roli ojca panny młodej a u jego boku ONA. Wyglądała zjawiskowo a mnie omal nogi się nie ugięły na jej widok. Ruszyli w moją stronę powolnym krokiem. Wszyscy goście się uśmiechali i podziwiali moja piękność. Kiedy stanęli na przeciwko mnie, Cas uśmiechnął się i podał mi rękę Natalie a ta lekko się uśmiechnęła do mnie. Ksiądz rozpoczął ceremonie. Było idealnie choć mogło się odbyć bez tego wszystkiego, ale dla niej zrobię wszystko. Z rozmyślań wyrwał mnie głos księdza.

- Jeśli ktokolwiek z tutaj zebranych zna powód by tych dwoje ludzi się nie pobrało niech przemówi teraz lub zamilknie teraz-

Nastała chwila ciszy. Ksiądz już miał kontynuować gdy nagle...

- Ja znam powód dla którego ta dwójka nie może być razem. Natalie kruszynko, kocham Cię i to ze mną powinnaś być a nie z tym marnym człowiekiem. Zostaw go i bądź moja cukiereczku-

- Max? Co ty tutaj robisz?-

- Jak to co? Ratuję Cię przed popełnieniem wielkiego błędu. Wróć do mnie-

- Max, ale ja od dawna cię nie kocham. Rozumiesz? Nic mniej już z tobą nie łączy-

- Nie mów tak piękna. Wiem, że nadal mnie kochasz i pragniesz. Ja to wiem-

- Nie, ty niczego nie wiesz. Natalie nic do ciebie już nie czuje. Ona wybrała mnie i pokochała mnie-

Max nie zważając na moje słowa podszedł do Natalie i ją pocałował. Zamiast odwzajemnionego pocałunku dostał niezłego sierpowego. Złapał się za policzek i na jego twarzy pojawił się uśmiech godny szaleńca. Chwycił ciemnooką za nadgarstek, przyciągnął ją do siebie i znów pocałował ją a we mnie aż się zagotowało i tym razem to ode mnie dostał , jednak na jednym ciosie się nie skończyło. "Niewinny aniołek" nie został obojętny na moją reakcję i mi oddał. Ponownie zadałem mu parę ciosów , jednak przy ostatnim uderzeniu się uchylił. Złapał moją księżniczkę w pasie i zniknął...

Miał być piękny ślub, miała zacząć się nowa przygoda Winchester'a i Traver. Jednak zazdrosny Max zupełnie oszalał na punkcie byłej dziewczyny. Co planuje zazdrosny anioł? Czy to koniec historii?