A/N: Exciting na!!!!! powerful na ang ating LADY AVIA

Chapter 14

AFTER I dropped the bomb, everyone was silent and waiting for my parents to speak. I can see how Mom's affected by my words, she's teary eyed and I can see that it's hard for her to tell the truth.

While Dad excuse himself to get something on their room.

I'm still waiting, we are all waiting for Mom to say something until she spoke.

"You're not our real daughter anak," sunod sunod ang pag patak ng mga luha sakanyang mata as she continues to speak. "Me and your father adopted you when we found out the truth that we can't have a baby, that's why we decided to just adopt a kid. Mother Teresa Orphanage, you are from there. Nuong una palang beses na Makita ka naming naglalaro kasama ng mga bata sa labas, hindi na kami nag dalawang isip na ikaw ang ampunin namin, pero hindi naging madali ang pag payag ni Sister Merideth sa pag ampon namin sayo, hindi siya pumayag nuong una dahil kakaiba ka raw na bata, and I can see it back then, you're just turning five and you're already thinking like an adult, at minsan nahahanap ka sa hardin ng ampunan at may kinakausap,"

Sandaling huminto si Mom sa pag kekwento tungkol sa nakaraan ko upang punasan ang kanyang mga luha. Ang mga kasama ko namang nakikinig ay napansin kong pasimpleng bumaling ang tingin kay Pierre na nag kibit balikat lamang.

Sa palagi ko ay siya ang tinutukoy ni Mom na nakaka usap ko sa hardin ng ampunan.

"You're extra ordinary just like what sister Merideth said. Nahirapan siyang pumayag, pero kalaunan ay napapayag rin namin siya kasi kailangan mo ring maranasan ang magkaroon ng pamilya, pero isang mahigpit na bilin ang sinabi niya saamin, na kahit na anong mangyari hinding hindi maaari na palitan namin ang iyong pangalan," Mom seems reminiscing all the memories, "Nagtaka ako nuong una pero pumayag nalang kami sakanyang gusto. Bagay naman sayo ang pangalan, you're gorgeous and tough kid. After a few weeks that we adopted you, napansin namin ang mga kakaibang bagay na sinasabi ni sister Merideth, you always talk to someone na hindi nakikita kaya insip namin na imaginary friend mo lamang iyon, pero nuong isang hapon na nag tungo tayo sa plaza ay isang batang lalaki ang nakita naming kausap at kasama mo, pero may kakaiba sa batang iyon, nuong una hinayaan ka naming makipag laro sa batang iyon kasi nakikita naming maasaya ka pero habang tumatagal napapansi namin na hindi normal ang batang kalaro mo, nagawa niyang buhatin ang batong upuan gamit lamang ang kanyang maliliit na mga kamay para kunin ang nalaglag mong hikaw. It did shock me and you Dad kaya kaagad ka naming hinila palayo at pabalik sa bahay," hinawakan ni Mom ang mga kamay ko.

"Alam mo ba ang naging reaksyon mo?" Mom asked me.

"Ano po?"

"You cried so hard while shouting the name of that kid, Nixen." Nanlaki ang mga mata ko dahil sa pamilyar na pangalan, ganuon rin ang naging reaksyon ng mga protector ko na para bang isang malaking impormasyon ang narinig nila mula kay Mom.

Pilit kong hinalungkat sa isip ko kung saan ko ba narinig ang pangalan na iyon, pamilyar, sobrang pamilyar na parang—

"It's God Nixen, omaygad." Hindi makapaniwang saad ni Mowi, bakas sakanilang lahat ang pagka gulo.

That kid from Mom's story is God Nixen? From the Kingdom of Keres? And the Brother of Goddess Nania? Nakalaro ko siya at nakilala nuong bata pa lamang ako, pero bakit hindi ko maalala?

"Nakatulog ka sa sobrang pagod sa pag iyak at pag gising mo parang wala lang nangyari, hindi mo narin nagawang maalala ang batang iyon. Even if we're curious we just let it past, alam kong may nangyaring kakaiba kung bakit nakalimutan mo ang alaala na iyon pero ipinagsawalang bahala nalamang namin ng daddy mo."

Sandaling huminto si Mommy sa pag kekwento nang muling bumalik si Daddy galing sa itaas na may hawak na isang lalagyan. I've never seen it before.

Tumabi si Dad ng upo saakin, tsaka niya saakin ibinigay ang lalagyan na iyon na nag aalangan pa akong tanggapin.

"And that night happened," muling umagos ang mga luha ni Mom at hinagod naman ni Dad ang kayang likuran upang ito'y pakalmahin.

"We saw a woman in the balcony when we are about to sleep that night," Dad continued the sentence of Mom. "She's trembling and crying, and asking for our help. Her long white dress was covered with blood and we can see some cuts from her face to her arms that made her dress ruined. She has a long wavy hair up to her thighs, and she resembles of you."

And this time, I can't stop my self to cry. I'm hurting and I don't know exactly why.

"She's asking for our help to took care of you, dahil marami daw nilalang ang gustong manakit sayo. She's been crying, and we can feel her suffering from too much pain, not just with her wounds but she's hurting emotional. She gave us that," that is pointing about the box that I am holding. "Gusto niyang ibigay namin saiyo 'yan sa tamang panahon,"

Pinag masdan ko ang hugis tasulok na lalagyan, balak ko na sanang buksan iyon nang napasapo ako saaking ulo nang muling sumigid ang matinding sakit.

"Shit, they are here." I heard Locki hissed as he run to look outside the window. Kanya kanyang pumwento ang mga protector ko sa bawat sulok ng bahay.

"Kami na ang bahala sakanila, panatilihin mong ligtas ni Lady Avia, Bigwig." I heard Hara said.

Muli kong nakia ang liwanag saaking isip kaya napa mulat ako at nakita si Pierre na nakatayo saaaking harapan habang mataman itong naka tingin saakin habang nag liliwanag ang mga mata nito.

"You need to hurry now Lady Avia, do your part now." nakikita ko ang pamumuno ng pawis sa noo ni Pierre.

Hindi ko alam ang gagawin, pinangungunahan nanaman ako ng takot. Natataranta ako, ganun rin ang nakikita kong reaksyon ni Mom at Dad, natatakot sila at hindi alam ang gagawin sa nangyayari ngayon.

Except from Pierre who's protecting me everyone is busy fighting. Lumabas si Mowi at Locki upang lumaban mula sa labas, samantalang si Dim ang abala sa pag protekta saaming mga kasambahay, si Hara naman ay umakyat sa Teresa upang pakiramdaman ang buong paligid, I don't know what's happening outside but I can hear loud noises.

"I-I don't know what to do..." my eyes started to blur, namumuo nanamang muli ang mga luha sa mga mata ko, halo halong pakiramdam ang nararamdaman ko ngayon.

Napaluhod si Pierre saaming harapan at dumudugo na ang kanyang ilong, kaagad ko siyang dinaluhan para sana tulungan nang may isang babae ang sumulpot sa may pinto kaya sakanya nabaling ang atensyon namin.

"You need to wear the ring now Lady Avia!" a woman standing near the door shouted.

Nabaling ang tingin niya kay Pierre na ngayon ay pilit na inaalalayan ni Dad upang hindi tuluyang bumagsak, nagliliwanag parin ang mga mata nito na sa tingin ko ay hinaharangan parin ang masamang kapangyarihan na ginagamit saakin.

"Kuya!" sigaw ng babae at kaagad na nilapitan ni Pierre, bumaling ang tingin niya sa akin na nag sisimula ng maluha, "Lucian's power is strong, nahihirapan si Kuya. I will help him Lady Avia, but please do your past as fast as you can."

Nag liwanag rin ang mata ng kapatid ni Pierre habang nakagaw ang tingin saakin.

I should wear the ring. Kaagad kong binuksan ang tasulok na lalagyan at bigla na lamang kumawala ditto ang isang gintong singsing at kusang sumuot saaking daliri, napasigaw ako nang bigla itong humigpit sa aking daliri.

"A-anong nangyayari... ang sakit!" pilit kong iniaaalis ang singsing saaking daliri, pero imbis na maalis ay nagbago ang anyo nito na para bang buhay ito at umikot saaking daliri, akala ko ay maiaalis ko na ito saaking daliri ng bigla nalamang itong tumusok sa magka bilang gilid ng aking daliri.

Napaluhod ako sa sobrang sakit nito, pilit kong ininda ang sakit nang hindi ko na ito naramdaman pa. nag mulat ako ng aking mga mata at tiningnan kung anong nangyari. Hindi Nawala ang singsing, kundi...nasa loob ito... ng aking balat, sa daliri ko, para nalamang siyang isang tattoo ngayon.

Akala ko duon na nagtatapos iyon pero umpisa palamang iyon, simula sa singsing at nag simulang mag bago ang kulay ng aking mga ugat na naging kulay ginto, dumaloy ito saaking buong katawan, walang pinalagpas na ugat na hindi nagiging kulay ginto. And even my eyes, I can feel it there is something happening in my eyes. Nakikita ko lahat ng nangyari saakin, simula sa pag iwan saakin ng isang magandang babae babae sa harapan ng isang bahay ampunan, kung paano ako lumaki at inalagaan ng mga madre, ang pag kausap saakin ni Pierre simula pa nuong ako'y bata. Sa pag ampon saakin ng aking mga kinilalang magulang, ang pagkikita namin ni Nixen, and even the first time that i accidentally entered the Kingdom of Muses, at ang pag bura ni Peity sa mga ala-ala ko, at ang lahat ng nangyari kasama ang mga protector ko.

Isang mabilis na pag daloy ng mga ala-ala, mga bagay na hindi ko alam nuon ngayon ay nag bigay linaw na saaking isipan.

The beautiful woman who left me in front of the orphanage, she's my mother...Amaria, she's my mother, my real mother.

"Alagaan niyo, protektahan, at mahalin ng lubos ang anak ko. Ibigay niyo sakanya ang singsing na ito kapag dumating ang panahon na kailangan na siya ng lahat ng mundo, mag kikita kaming muli." My mother said to my parents.

Mabilis ang mga larawang pang yayaring dumaan sa isipan ko pero iyon ang pinaka tumatak, ang boses ng aking tunay na ina at kung gaano naramdaman ang mga haplos niya saaking pisngi, at ang huli niyang halik saaking nuo nuong ako'y natutulog.

Sobra mo akong mahal aking ina. Hindi kita bibiguin, ililigtas ko ang lahat ng mundo pangako ko iyan.

Bumalik ako sa kasaluuyan at patuloy ko paring naririnig ang kaguluhan mula sa labas. Nakita kong wala ng malay si Pierre habang nasa kandungan siya ni Dad, dumudugo ang ilong ito at sobrang pinag pawisan at baka ang pagod sakanyang mukha.

Nararamdaman ko ang pag babago sa aking katawan, lumalawak rin ang pandinig ko kaya malinaw kong naririnig ang kaguluhang nangyayari mula sa labas ng bahay. Kahit sa makakapal na pader ng aming bahay ay nakikita ko ang mga nangyayari, si Hara mula sa itaas na kinokontrol ang apoy upang hindi bumagsak saaming bahay, si Locki na pilit pinapatatag ang force field niya upang protektahan kaming nandito sa loob, so Mowi na nakikipag laban gamit ang mga ahas at iba't iba pang mga hayop, ginagawa niya ring mga bato ang mga naka sagupa niya.

A lot of people with different powers are outside, fighting like a mad dog with the Elites that leading them.

Hinawakan ko si Peity at pinatigil siya sa pag harang sa kapangyarihan ni Lucian.

"Finally! Just remember this Lady Avia, just think of your goal and what should you do, makakaya mong gawin ang lahat." Peity said even if she's catching her own breath. I just nod.

I can see Lucian, hiding in the woods and trying to get into my mind again. Pero hindi na niya magawang maka pasok sa isip ko, ako ang naka pasok sa isip niya.

I can see how he suffer so hard by the whip and hurtful words of someone who I can describe as a white long-haired man. Lucian suffered too much, that's why he wants to get me to prove himself to that man.

"You can't get me Lucian, I'm not weak like you." nakita ko ang bakas ng gulat sakanyang mukha. I am talking to him through our minds.

"Help them outside." Pagka usap ko rin kay Peity sakanyang isip. Hindi ko alam kung paano ko nagagawa pero iniisip ko lang na kaya kong gawin at nagagawa ko ang bagay na gusto kong magawa.

Tumango si Peity at mabilis na nag tungo sa labas upang tulungan sa pakikipag sagupaan ni Mowi at Locki. Nang Makita kong naayos narin ni Dim ang sitwasyon at nailagay na sa ligtas na lugar ang mga ksambahay ay tinawag ko rin siya upang tumulong sa labas.

Nang makita kong kaya na ng lahat sa labas ay nag patuloy ako sa pakikipag usap kay Lucian. He's far from where I am now but I can see him clearly.

"H-how did you—"

"Why? Are you afraid now?"

"I will never! You're just weak like the others! You are nothing!" he hissed. Muling bumalik saakin ang mga alaala kung paano niya ako pinahirapan nuon.

"I am not planning of hurting you, but you did so much to me in the past and you even hurt one of my friends." I clench my fist as i control the branches of trees around him.

"What are you doing?! you bitch!" I can see how the branches of trees wrapped all over his body.

"It will tighten when you move, so I advice you to not move too much. Unless you want your body to explode." Inalis ko na nag konsentrasyon ko sakanya at pinag masdan ang nangyayari sa labas.

Pag sasagupaan ng iba't ibang kapangyarihan, paglalaban laban ng iba't ibang lakas. They are fighting because of me, kailangan ko ring lumaban para sa mga protector ko, kailangan ko rin silang protektahan at tulungan.

The battle has begun.